Στο περιοδικό People και τη Φανή Πλατσατούρα έδωσε συνέντευξη ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο οποίος αποκάλυψε και τι είναι αυτό που τον εκνευρίζει πάρα πολύ.
Πες μου και μια παραξενιά σου. Από αυτές που συνήθως αποκτούμε μεγαλώνοντας…
Υπάρχουν πλέον διάφορα πράγματα που μου τη σπάνε πολύ. Μάλλον κακομεγαλώνω γιατί βλέπω πως, όσο περνά ο καιρός, με εκνευρίζουν ακόμη περισσότερα πράγματα. Ένα από αυτά είναι η ατάκα «κοιτάμε μπροστά». Τι θα πει αυτό; Το μπροστά έρχεται ούτως ή άλλως. Το θέμα είναι τι πρόσημο θα του δώσουμε. Η εξέλιξη δεν είναι κατ’ ανάγκην και πρόοδος. Κάτι άλλο που με εκνευρίζει πολύ είναι τα υποκοριστικά. Τώρα αυτό είναι βίτσιο δικό μου. Πήγα τις προάλλες στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσω και μου λέει η υπάλληλος «Αποδειξούλα θέλετε;», «Σακουλίτσα να σας βάλω;». Μου ήρθε να της πω «Ευχαριστούλια».
Με τους ηθοποιούς σου, κάθε φορά που σκηνοθετείς, έχεις την ίδια καλή αίσθηση του χιούμορ στις πρόβες ή τους βγάζεις λίγο την πίστη;
Ναι, όπως έχω βγάλει την πίστη και στον εαυτό μου το βράδυ που έχει προηγηθεί, όταν πετάγομαι από το κρεβάτι και λέω «Πώς το έκανες έτσι, ρε μαλ…α;». Όμως έχω μεγάλη πίστη στους ηθοποιούς μου και πρέπει να σου πω εδώ ότι πολλές φορές τους λέω «Παιδιά, στέρεψα, δεν έχω να σας προτείνω κάτι, μέχρι εδώ φτάνω σήμερα, πείτε μου εσείς κάποια ιδέα, που σίγουρα θα είναι καλύτερη». Και την ακούω πάντα. Δεν οχυρώνομαι πίσω από μία αυθεντία. Γιατί δεν είμαι ηλίθιος. Ματαιόδοξος είμαι, εγωκεντρικός είμαι, να με χειροκροτούν θέλω, να με θαυμάζουν επίσης, ηλίθιος όμως δεν είμαι. Γιατί ξέρω ότι αυτά χρειάζονται και τον άλλον για να συμβούν.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο μαζί με το Έθνος της Κυριακής.