Η Δανάη Παππά έδωσε συνέντευξη στον Γιάννη Πουλόπουλο και στο ένθετο “Page 2” στη Νέα Σελίδα της Κυριακής και αναφέρθηκε στο πώς της έγινε η πρόταση από τον Ανδρέα Γεωργίου για το Τατουάζ, αλλά και το πρώτο της γύρισμα.
Πώς αντέδρασες όταν ο Ανδρέας Γεωργίου σε προσέγγισε μέσω των social media για το «Τατουάζ»;
Επειδή ασχολούμουν με τον χορό δεν παρακολουθούσα τηλεόραση και δεν ήξερα ποιος ακριβώς είναι ο Ανδρέας Γεωργίου. Οταν λοιπόν έλαβα ένα μήνυμα που με ρωτούσε αν είμαι ηθοποιός, αν μένω στην Ελλάδα ή στην Κύπρο και αν θα ήθελα να περάσω από δοκιμαστικό για μια καινούργια σειρά που ετοιμάζει, μπήκα στη διαδικασία να το ψάξω. Βλέποντας ότι είχε 1 εκατομμύριο followers κατάλαβα ότι δεν μπορούσε να είναι φάρσα, ή κάποιος που χρησιμοποιεί ψεύτικο προφίλ. Απάντησα στο μήνυμα, επικοινωνήσαμε και πήγα στην Κύπρο για να κάνω το δοκιμαστικό. Πραγματικά, πήγα στην Κύπρο, πέρασα από κάστινγκ και, ενώ περίμενα να μου πουν «εντάξει, σε είδαμε, δεν μας κάνεις, μπορείς να πας στο σπίτι σου», μετά τη δεύτερη σκηνή μού λέει ο Ανδρέας: «Δεν χρειάζεται να δούμε κάτι άλλο. Θέλουμε να σε κλείσουμε τώρα». Πραγματικά, μέχρι και εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι ήταν από το «Candid Camera» και θα μου έλεγαν: «Εντάξει, πλάκα σου κάναμε». Δεν περίμενα ότι θα έβρισκα ποτέ δουλειά από το Instagram!
Ρώτησες ποτέ τον Ανδρέα τι είδε πάνω σου και τον ώθησε να σου στείλει μήνυμα στα social media;
Δεν μου έχει πει ποτέ πώς βρήκε το προφίλ μου στο Instagram και τι τον έκανε να μου στείλει μήνυμα. Υποθέτω ότι μπορεί να βοήθησαν οι σπουδές χορού, γιατί ήθελαν η Αννα να είναι πιο αέρινη.
Είχες άγχος στο πρώτο σου γύρισμα;
Αστειεύεσαι; Περνούσαν χιλιάδες σκέψεις από το μυαλό μου, ότι μπορεί να ξεχάσω τα λόγια μου, ότι μπορεί να μην τα λέω και να καθυστερήσει εξαιτίας μου το γύρισμα. Εν τω μεταξύ έπεσα κατευθείαν στα βαθιά γιατί, στην πρώτη σκηνή που θα γύριζα, έπρεπε να κλαίω. Από το άγχος μου, όχι μόνο τα λόγια μου δεν θυμόμουν, ούτε να μιλήσω καλά καλά δεν μπορούσα. Ηρθε λοιπόν ο Ανδρέας και μου είπε: «Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να το κάνεις». Τελικά από το άγχος και την πίεση έβαλα τα κλάματα και τον ακούω να λέει: «3, 2, 1, πάμε τώρα πριν το χάσεις». Με πίεσε, αλλά το έκανε για καλό μου.