Ο Αντώνης Κανάκης αποφεύγει τις συνεντεύξεις και επικοινωνεί με τον κόσμο κυρίως μέσα από τη δουλειά του. Έχει αρκετό καιρό να μιλήσει και αυτή τη φορά αποφάσισε να τα πει στο περιοδικό Τηλέραμα και τον Γρηγόρη Μελά.
Τώρα που ολοκληρώσατε τη φετινή διαδικτυακή σας δράση, περίμενες τέτοια θετική ανταπόκριση, καθώς δεν είχατε «χτίσει» τέτοια σχέση με το κοινό και σκάσατε ξαφνικά στο Youtube.
«Αν και γνωρίζω καλά τη δυναμική των εκπομπών μας, δεν το περίμενα τόσο άμεσα, ακριβώς γιατί είχαμε τελείως παραμελημένα τα διαδικτυακά μας μέσα. Όταν πριν από δύο μήνες περίπου βγάλαμε το πρώτο δοκιμαστικό διαδικτυακό “Ράδιο Αρβύλα”, είχαμε μόλις 7.000 εγγεγραμμένους στο κανάλι μας στο Υoutube. Κι όμως, εκείνο το επεισόδιο σημείωσε σε μία εβδομάδα μισό εκατομμύριο views. Επίσης έχουμε επιχειρήσει κάτι τελείως καινούριο, το να παράγονται και να μεταδίδονται στο Youtube κανονικότατα εκπομπές που αποτελούν τηλεοπτικές παραγωγές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και μάλιστα σε καθημερινή βάση, κάτι το οποίο πάει τελείως κόντρα στη φιλοσοφία του Youtube, που απαιτεί μικρής διάρκειας και χαλαρής συχνότητας βίντεο».
Είναι αλήθεια πως η επιστροφή σας διαδικτυακά σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Γνωρίζω ότι σε πολλές περιπτώσεις ξεπέρασε σε θεάσεις τις αντίστοιχες τηλεοπτικές…
«Οφείλω να ομολογήσω πως με έχει αιφνιδιάσει ευχάριστα όλη αυτή η ιστορία με τις διαδικτυακές μας εκπομπές, σε όλα τα επίπεδα. Επίσης με έχει εντυπωσιάσει η διαπίστωση πόσοι άνθρωποι έχουν συνειδητά γυρίσει την πλάτη τους στην τηλεόραση, με δική της ευθύνη φυσικά. Έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα, αλλά ως συνήθως αυτοί που φαίνεται να συντονίζονται τελευταίοι με τα νέα δεδομένα είναι οι άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενοι. Δεν νομίζω ότι ο γενικότερος μηχανισμός, κανάλια, διαφημιστική αγορά, Τύπος κ.λπ., έχει συντονιστεί με την πραγματικότητα, ότι το κοινό και ειδικά το λεγόμενο δυναμικό κοινό των 18-54 χρόνων παρακολουθεί πλέον τηλεοπτικό περιεχόμενο στο σύνολό του λιγότερο στην ελεύθερη τηλεόραση και περισσότερο σε διάφορες άλλες πλατφόρμες και μέσα».
Παρότι είναι νωρίς και όλα αλλάζουν, γνωρίζω πως ήδη σε έχουν πλησιάσει από τηλεοπτικούς σταθμούς. Το σκέφτεσαι… ή σκοπεύεις να δραστηριοποιηθείς περισσότερο και πιο μεθοδικά στο διαδίκτυο, το οποίο είναι φανερό ότι έχεις κερδίσει;
«Η αλήθεια είναι ότι η συνθήκη του διαδικτύου μάς έχει κερδίσει πολύ. Αυτός είναι και ο λόγος που η μόνη σίγουρη απόφαση που έχω πάρει μέχρι στιγμής είναι ότι αυτή τη φορά, ακόμα και όταν επιστρέψουμε στην τηλεόραση, θα συνεχίσουμε τη διαδικτυακή μας δράση».
Ύστερα από τόσα χρόνια στην τηλεόραση, έχω πάντα την αίσθηση ότι είσαι… με το ένα πόδι εκτός, με την έννοια ότι δεν πιστεύω ότι σου αρέσει αυτή η «έκθεση». Αν τώρα… γινόμουν τζίνι και σου έλεγα ότι μπορώ να σου εξασφαλίσω τα προς το ζην αλλά να κάνεις ό,τι γουστάρεις, τι είναι αυτό που θα ήθελε να κάνει ο Αντώνης;
«Κάνω ήδη αυτό που αγαπώ, οπότε δεν θα άλλαζα κάτι. Αγαπώ πολύ τη δημιουργία, την επικοινωνία, το μοίρασμα, κατά συνέπεια αγαπώ πολύ επί της ουσίας όλα όσα κάνουμε. Αυτό που με δυσκολεύει μερικές φορές είναι το γενικότερο περιβάλλον του χώρου αυτού. Κάποια από τα ήθη του και έθιμα, κάποιες από τις “αξίες” και τα “ιδανικά” του. Μακάρι να μη με ένοιαζαν όλα αυτά, η ζωή μου θα ήταν πολύ πιο εύκολη, τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο».
Όλα αυτά τα χρόνια έχεις μετανιώσει για κάτι;
«Νομίζω ότι για τα σημαντικά της ζωής δεν έχω μετανιώσει για κάτι ιδιαίτερα. Συνήθως πιάνω τον εαυτό μου να μετανιώνει για ασήμαντα πράγματα και τα περισσότερα από αυτά μάλλον έχουν να κάνουν με τα επαγγελματικά μου. Για παράδειγμα, για τις ελάχιστες φορές που ασχολήθηκα έστω και λίγο με πράγματα ή πρόσωπα ή καταστάσεις που δεν άξιζε ή κάποιες επιλογές που αποδείχτηκαν ακραία λανθασμένες ή πρόσωπα που κακώς εμπιστεύτηκα κ.λπ. Σε ό,τι αφορά τα πιο προσωπικά και ουσιαστικά, μετανιώνω πάντα για τις φορές που δεν έχω φερθεί όμορφα, έστω και στιγμιαία, σε ανθρώπους που αγαπάω και ίσως τους πλήγωσα. Όμως είμαστε άνθρωποι και θα κάνουμε και λάθη και θα χάσουμε την ψυχραιμία μας και και και… Σημασία έχει όλα αυτά τελικά να μας εξελίσσουν, να μας κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερους και, όπου μπορούμε και η ζωή μάς δίνει την πολυτέλεια αυτή, να επανορθώνουμε έμπρακτα».
Πού πιστεύεις πως βασίζεται η επιτυχία της «Αρβύλας» όλα αυτά τα χρόνια, σημειώνοντας τόσο υψηλές τηλεθεάσεις στην τηλεόραση, αλλά και χιλιάδες πλέον views στο Youtube;
«Είναι πολύ δύσκολο έως παράξενο να απαντάς ο ίδιος σε μια τέτοιου είδους ερώτηση που αφορά τη δουλειά σου. Θα ήθελα λοιπόν με την ευκαιρία που μου δίνει η ερώτησή σου να αναφερθώ αυτή τη φορά κυρίως στους συνεργάτες μου με τους οποίους δουλεύουμε πίσω από τις κάμερες, αφού τα μπροστά από τις κάμερες φαίνονται και με το παραπάνω. Σε αυτή τη δουλειά τα αόρατα είναι καθοριστικά, ειδικά για τη διάρκεια. Πίσω λοιπόν από τις κάμερες δουλεύω καθημερινά με μια ομάδα ανθρώπων που είναι πολύτιμοι και το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής είναι μία από τις πολύ σημαντικές βάσεις της επιτυχίας. Θα ήθελα όμως να διευκρινίσω το εξής: οι υψηλές τηλεθεάσεις όλα αυτά τα χρόνια και τα πολλές χιλιάδες views τώρα και πολύ ωραία είναι και θεμιτά και αναγκαία σε μεγάλο βαθμό. Όμως αυτό που για μένα κυρίαρχα είναι επιτυχία είναι η σχέση που έχουμε με τους τηλεθεατές και η εκτίμησή τους».
Οι σχέσεις με τους συνεργάτες σου μετρούν πολλά χρόνια. Είστε φίλοι ή απλά συνεργάτες;
«Ειδικά με τον Γιάννη και τον Χρήστο είμαστε σχεδόν 25 χρόνια μαζί και έχουμε περάσει πολλά, ενώ με τον Στάθη γνωριζόμαστε από τα “πειρατικά” χρόνια του ραδιοφώνου. Με τον δε Κωστάκη, τη Βερονίκη, τον “Πασοκτσή” και πολλά παιδιά πίσω από τις κάμερες είμαστε μαζί 13 χρόνια σερί. Ξέρεις, δεν είναι εύκολες αυτές οι τόσο διαχρονικές συνεργασίες, ειδικά σε αυτές τις δουλειές, και η διαχρονικότητα αυτή λέει πολλά για όλους τους εμπλεκόμενους. Φυσικά και είμαστε φίλοι και όχι μόνο συνεργάτες. Οι άνθρωποι αυτοί, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, τουλάχιστον για μένα είναι αυτό που λέμε “δικοί μου άνθρωποι”. Ειλικρινά τους αισθάνομαι ως μια μορφή οικογένειας, τους αγαπάω πολύ και, ό,τι και αν συμβεί στο μέλλον, γιατί πλέον τίποτα δεν αποκλείω, αυτό δεν θα αλλάξει πιστεύω από πλευράς μου. Επίσης είναι άνθρωποι για τους οποίους είμαι υπερήφανος που είναι συνεργάτες μου».
Αλήθεια, έχεις φιλίες από τον χώρο ή είναι δύσκολο, όπως λένε, λόγω… αντιζηλίας;
«Εκτός της ομάδας μας πάντοτε είχα ελάχιστους φίλους από τον χώρο της τηλεόρασης. Γενικά ως άνθρωπος τη φιλία την έχω πολύ ψηλά, τη θεωρώ πολύτιμη. Σπάνια κατά συνέπεια η ποσότητα και η φιλία πάνε μαζί. Λίγοι είναι πάντα οι φίλοι. Από τον χώρο αυτόν λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμώ, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μένα, γιατί για να μπορώ να είμαι φίλος με κάποιον πρέπει να τον εκτιμώ, και με κάποιους από αυτούς έχει δημιουργηθεί μια όμορφη φιλία. Τις αντιζηλίες κ.λπ. δεν τα θεωρώ σοβαρά πράγματα…»
Εκτός από την «Αρβύλα» σημαντική είναι και η παρουσία του «Βινυλίου». Θέλω να μου πεις τι να περιμένουμε από το «Βινύλιο»…
«Το αγαπημένο μου “Βινύλιο” είναι και παρόν και μέλλον. Η σημασία του υποκειμενικά αλλά και αντικειμενικά σε πολλές περιπτώσεις αποδείχτηκε και είναι ίσως μεγαλύτερη από του “Ράδιο Αρβύλα”. Σίγουρα διαφορετική. Το “Βινύλιο” έδειξε με το παραπάνω τα “δόντια” του και τα δείχνει και τώρα στο διαδίκτυο, μαζί με ένα ακόμα, απόλυτα επικοινωνιακό και άμεσο πρόσωπό του. Έχει πολλά πράγματα να δώσει στο μέλλον, είναι σίγουρο αυτό».