Αντίνοος Αλμπάνης – «Το μόνο που με απασχολεί είναι να είμαι ζωντανός»

Η φυσική του «τάση» είναι η εσωστρέφεια. Δεν πολυαγαπά τις εξόδους («αν κι έχω τα… φεγγάρια μου») και πίσω στη μακρινή κανονικότητα προτιμούσε τα σπίτια φίλων και την ηρεμία. Έτσι, η καραντίνα δεν του πολυκακοφαίνεται. Δουλεύει και ώρες ατέλειωτες και οι μέρες γεμίζουν. Το μόνο που του λείπει είναι η στενή επαφή με τους δικούς του και οι φίλοι του. Κάνει όμως υπομονή και χαίρεται που υπάρχει η τεχνολογία και έστω κι έτσι επικοινωνεί με όσους αγαπά. Ο Αντίνοος Αλμπάνης εξομολογείται για όλα στο περιοδικό Τηλέραμα και την Αθηνά Ζαχαράκη.

Αυτή την εποχή ο Φίλιππος δεν περνά καλά με τη γυναίκα του την Αλίκη. Αρχίζει κι αυτή να χάνει την υπομονή της;

«Ο Φίλιππος είναι λίγο σαν τον… Μπέντζαμιν Μπάτον! Όσο μεγαλώνει, τόσο… μικραίνει. Γίνεται όλο και πιο ανασφαλής και παρορμητικός, καθώς πολλά έχουν ανατραπεί στη ζωή του. Η μητέρα του με την παρεμβατικότητά της σε όλους τους τομείς της ζωής του έχει συμβάλει πολύ σε αυτό. Η επιστροφή της Λήδας και το γεγονός ότι έμαθε την ύπαρξη του Πέτρου τον έχουν μπερδέψει πολύ, και έτσι καταλήγει, άθελά του, να πληγώνει τους γύρω του».

Αυτή η συμπεριφορά οφείλεται στον χαρακτήρα του ή εκεί τον οδηγούν οι δύο γυναίκες της ζωής του, Αλίκη και Λήδα;

«Σίγουρα η αναποφασιστικότητα του χαρακτήρα του δεν βοηθάει. Η Λήδα και η Αλίκη είναι δύο πολύ μεγάλα κεφάλαια στη ζωή του, είναι οι μητέρες των παιδιών του. Ο ίδιος ακροβατεί ανάμεσα στο πρέπει και το θέλω, και αυτό ξέρουμε πολύ καλά πως είναι ένα πολύ δύσκολο μάθημα ισορροπίας».

Πώς βλέπετε τον ήρωα που υποδύεστε; Τον αντιπαθείτε ή σας είναι συμπαθής;

«Στα πρώτα επεισόδια είχε κάποιες ευαισθησίες. Ήθελε να είναι όλοι ικανοποιημένοι, κάτω από τις φτερούγες του. Τον ένοιαζε να μην πληγώνει, και έτσι ένιωθα πως ίσως κάπου μοιάζαμε. Τώρα όμως, που συνεχώς αμφιταλαντεύεται και του είναι δύσκολο να αποφασίσει τι τελικά θα τον κάνει ευτυχισμένο, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τα συναισθήματα των άλλων, δεν νομίζω πως μοιάζουμε σε τίποτα».

Εσείς τι άνθρωπος είστε;

«Κοντά στα 40 μου, έχω καταλήξει ότι για να αντέξουν οι άνθρωποι πρέπει να τους φροντίζεις, όπως και το μέλλον που απλώνεται μπροστά σου. Όσο δεν περιποιείσαι τις σχέσεις σου, τόσο φθείρονται».

Την τηλεόραση φέτος πώς τη βλέπετε;

«Θα ήμουν μίζερος αν έλεγα πως είναι μια χρονιά κακή για την τηλεόραση; Ευτυχώς που υπάρχουν οι “Άγριες μέλισσες” και οι σειρές μυθοπλασίας, που στέκονται “παντελονάτα” απέναντι από όλα τα ριάλιτι υποκουλτούρας που πλασάρονται φέτος. Καμαρώνω πάρα πολύ για τους συναδέλφους, τους δημιουργούς, τους τεχνικούς, για όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτόν τον ωραίο ανταγωνισμό».

Πώς είναι να μην κάνετε θέατρο;

«Το θέμα δεν είναι προσωπικό. Το να μην υπάρχει ούτε μισό θέατρο ανοιχτό με τρομάζει και μου φαίνεται πολύ δυστοπικό, γιατί μακροπρόθεσμα αυτό θα γράψει στις ζωές μας. Τα τελευταία χρόνια, που το εύκολο χρήμα, η αίσθηση φαστ φουντ σε όλα και η εύκολη αναγνωρισιμότητα έχουν βλάψει την ψυχοσύνθεσή μας, το θέατρο ήταν μια ακτίνα φωτός».

Τι θα θέλατε να σας φέρει η νέα χρονιά;

«Επειδή ζούμε σε δύσκολους καιρούς και είμαστε όλοι πιεσμένοι, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να χρησιμοποιήσουμε ό,τι απόθεμα καλοσύνης έχουμε και να προσφέρουμε στους γύρω μας, γιατί είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε και να αρχίσουμε να κατασπαράζουμε ο ένας τον άλλον, από το άγχος, την αγωνία και τον φόβο που έχουν προκληθεί από την πανδημία. Όσο για μένα; Αυτό που εύχομαι όχι μόνο για τον νέο χρόνο αλλά για κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε μήνα μετά την περιπέτειά μου είναι να έχω υγεία. Το μόνο που με απασχολεί είναι να είμαι ζωντανός. Εγώ το “στην υγειά μας” και το λέω και το εννοώ!»