Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Αντίνοος Αλμπάνης στη δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου και το Enjoy. Ο δημοφιλής πρωταγωνιστής, που η φετινή σεζόν βρίσκει τηλεοπτικά στο καθημερινό σίριαλ «Ήλιος», αναφέρθηκε μέσα σε όλα στις δύο επώδυνες ψυχολογικά καραντίνες και τον φόβο για την πανδημία του κορονοϊού.
Πιο συγκεκριμένα, ο Αντίνοος Αλμπάνης σημείωσε χαρακτηριστικά: «Θα σας ανοίξω την καρδιά μου. Η πρώτη καραντίνα για μένα ήταν πολύ βαριά. Αυτή η στέρηση ελευθερίας, η αίσθηση εγκλεισμού. Δεν πέρασα καλά, ένιωθα μεγάλη πίεση. Στο δεύτερο lockdown μακαρίζω την τύχη μου που λόγω των γυρισμάτων που είναι καθημερινά και πολύωρα, είμαι στην εργασία μου και έχω τη δυνατότητα να ξεφεύγω από το σπίτι και, όταν γυρίζω σε αυτό, να είμαι κουρασμένος, να κάνω τα βασικά και να κοιμάμαι έπειτα από μια δημιουργική ημέρα».
«Αλήθεια, μια δεύτερη καραντίνα και για πολύ χρονικό διάστημα, που δεν θα ήξερα και πόσο θα κρατήσει, όλο τον χειμώνα (;), μέχρι την άνοιξη (;), θα μου ήταν δυσβάσταχτη αλλά, αναγκαστικά, όπως όλοι, έτσι και εγώ θα καθόμουν μέσα για το κοινό καλό» πρόσθεσε ο γνωστός ηθοποιός.
Ανησυχείτε για αυτή την ασθένεια, φοβάστε ιδίως για τους γονείς ή τους ηλικιωμένους συγγενείς σας;
Φυσικά ανησυχώ και για τους δικούς μου ανθρώπους και για όλο τον κόσμο και για την δική μου υγεία. Υπάρχει κάποιος να είναι άτρωτος; Όχι. Ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε αυτόν τον «πόλεμο», αυτή την την πανδημία παγκοσμίως είναι η συλλογική προσπάθεια για να πάρουμε τη ζωή μας πίσω. Γιατί η ζωή μας είναι μαζί με τους άλλους αγκαλιά. Ωστόσο πιστεύω ότι, όταν θα τελειώσει κάποτε όλη αυτή η περιπέτεια, γιατί όλα είναι περαστικά, θα έχει δημιουργηθεί μια νέα τάξη πραγμάτων σε πολλά επίπεδα και όλοι μας θα έχουμε αλλάξει. Όταν θα έχουμε πάρει απόσταση από τα πράγματα και θα έχει γραφτεί ιστορία, θα δούμε και πόσο θα έχουμε αλλάξει. Σε αυτή τη φάση όμως, με ότι όπλα διαθέτουμε, μάσκες, αποστάσεις, καραντίνα, κάνουμε όλοι μαζί υπομονή για να περάσει το κακό. Χρειάζεται συλλογική κοινωνική ευθύνη για να μην προκαλέσουμε μεγαλύτερη δυστυχία και να μην παρατείνουμε την απελπισία.