Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε η Αννέτα Παπαθανασίου στο περιοδικό Marie Claire.
Η γνωστή ηθοποιός μίλησε στη δημοσιογράφο Σίσσυ Στρέμπα και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις δραματικές στιγμές που βίωσε στο Αφγανιστάν, όπου γύρισε δύο ντοκιμαντέρ και κατάφερε να σώσει έναν Αφγανό ηθοποιό και την οικογένειά του από το απολυταρχικό καθεστώς.
Η επίσκεψη στο Αφγανιστάν, τα ντοκιμαντέρ και η θέση της γυναίκας στη χώρα των Ταλιμπάν
Έχω γυρίσει δύο ντοκιμαντέρ στο Αφγανιστάν: «Qadir, ένας Αφγανός Οδυσσέας» και «Παίζοντας με την Φωτιά». Ξεκίνησα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για έναν Αφγανό πρόσφυγα που επέστρεφε μετά από χρόνια στην πατρίδα του για να βρει την οικογένειά του. Πήγα πρώτη φορά το 2007 είδα ένα πανέμορφο, αλλά κατεστραμμένο τόπο.
Γνώρισα ανθρώπους καλοσυνάτους, έτοιμους να με φιλοξενήσουν. Φτωχούς και ταλαιπωρημένους από τους χρόνιους πολέμους που είχαν στην πατρίδα τους. Γνώρισα μητέρες που ήταν σαν τις δικές μας μητέρες, που λάτρευαν τα παιδιά τους και έκαναν τα πάντα για αυτά. Έγινα φίλη με πολλούς ανθρώπους και επικοινωνούσα συχνά, έτσι κάποια στιγμή έμαθα για το θέατρο, ότι υπήρχε θέατρο στο Αφγανιστάν και μάλιστα θεατρικό τμήμα στο πανεπιστήμιο στην Καμπούλ.
Με εντυπωσίασε αυτό και όταν έμαθα ότι μία γυναίκα πήρε το πρώτο βραβείο σε φεστιβάλ θεάτρου στην Καμπούλ, θέλησα να μάθω περισσότερα για τις γυναίκες ηθοποιούς στο Αφγανιστάν. Ετσι έκανα την δεύτερη ταινία το 2012 για τις γυναίκες που κυριολεκτικά έπαιζαν με τη φωτιά όταν θαρραλέα αποφάσιζαν να ασχοληθούν δημόσια με την υποκριτική.
Αυτό που θυμάμαι είναι το θάρρος αυτών των γυναικών και η πίστη τους στην τέχνη και στο θέατρο. Με πείσμα, με αυταπάρνηση και με κίνδυνο της ζωής τους συνέχιζαν να παίζουν στο θέατρο ή στην τηλεόραση.
Ναι, τότε ήταν πιο ελεύθερα. Ήταν φυσικά πολύ δύσκολο για μια γυναίκα να δουλεύει ή να σπουδάζει και ακόμα πιο δύσκολο να ασχολείται με την τέχνη και κυρίως με το θέατρο και τον χορό. Οι γυναίκες αυτές κινδύνευαν από τους συγγενείς τους ή τους γείτονες ή από φονταμενταλιστές που ήταν εναντίον αυτών των ελευθεριών.
Κινδύνευαν να τις κλείσουν μέσα ή ακόμα και να τις σκοτώσουν, αλλά δεν απαγορευόταν από την κυβέρνηση η εκπαίδευση ή η ενασχόληση με την τέχνη. Τώρα όλα έχουν αλλάξει και δεν μιλάμε πια καθόλου για τέχνη στην χώρα των Ταλιμπάν. Τώρα φυσικά ούτε σπουδές ούτε ακόμα και βόλτα σε πάρκο δεν επιτρέπεται στις γυναίκες.
Θα ήθελα πολύ να πάω πάλι, αν φυσικά υπήρχε ένας τρόπος να βοηθήσω τις γυναίκες, αλλά και τους καλλιτέχνες που ζουν μέσα στον απόλυτο φόβο και ανέχεια. Με τρομάζει όλη αυτή η αλλαγή προς τον απόλυτο συντηρητισμό.
Η σωτήρια παρέμβαση και η διάσωση της οικογένειας του Αφγανού ηθοποιού
Καταφέραμε με την βοήθεια του ΥΠΕΞ να σώσουμε έναν νεαρό Αφγανό κωμικό ηθοποιό με την γυναίκα του και την 9 μηνών κόρη του. Ήταν αφάνταστα δύσκολη αυτή η επιχείρηση. Θυμόσαστε τι γινόταν τότε με το αεροδρόμιο και τον άπειρο κόσμο που ήθελε να φύγει.
Έκανε συνολικά πέντε απόπειρες να φύγει από το Αφγανιστάν, και μάλιστα σε κάποια στιγμή τον έπιασαν οι Ταλιμπάν. Ηταν δραματικές οι στιγμές εκείνες, αλλά τα καταφέραμε. Ο ηθοποιός αυτός ήταν φοιτητής μου όταν δίδασκα στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ και θα ήταν ο πρωταγωνιστής στην καινούρια ταινία που ετοίμαζα «Γελώντας στο Αφγανιστάν». Ευτυχώς σώθηκε, έμεινε στο σπίτι μου και κάναμε την ταινία. Τώρα πια ζει στην Γερμανία.