Άννα Φόνσου: «Φοβάμαι μήπως είμαι το επόμενο θύμα του Χάρου»
«Δεν τις βλέπω τις ταινίες μου, γιατί με όσους έχω παίξει έχουν πεθάνει όλοι. Είναι καθαρά ψυχολογικό θέμα», λέει η Άννα Φόνσου.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 η Άννα Φόνσου κατάφερε να κεντρίσει τα βλέμματα τόσο των σκηνοθετών όσο και των συναδέλφων της. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι ο Αλέκος Αλεξανδράκης ζήτησε στο κινηματογραφικό ντεμπούτο της Αννας Φόνσου, στην ταινία «Το αγοροκόριτσο», να μπει το όνομά της πάνω από το δικό του, που ο ίδιος ήταν ήδη μεγάλος στάρ.
Η Άννα Φόνσου πρωταγωνίστησε σε δεκάδες ταινίες, ωστόσο από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά αφοσιώθηκε στην εκπλήρωση του ονείρου της για το «Σπίτι του ηθοποιού». Και τελικά τα κατάφερε!
«Το κτίριο έγινε το 2002 και όλη η προσπάθεια άρχισε πριν από 35 χρόνια. Σε αυτή τη δομή θα έπρεπε κανονικά να μένουν 20 άτομα. Ομως μένουν παραπάνω, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Ομως μεγαλύτερο είναι το έργο που κάνουμε για άτομα που είναι εκτός δομής. Μας φέρνουν εδώ τα άπλυτα ρούχα τους για να τα πλένουμε, δίνουμε σε πολλές οικογένειες καθημερινό φαγητό.
Είναι τόσα πολλά τα καθημερινά θέματα που ασχολούμαστε με τον κλάδο, που θα έπρεπε η Πολιτεία να ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα θέματα. Δυστυχώς, υπάρχει μεγάλη ανέχεια στον κλάδο και δεν μπορούμε να τους αφήσουμε χωρίς βοήθεια. Εχω μπει σε έναν κυκεώνα, που πολλές φορές αγανακτώ. Ευτυχώς, εδώ και τρία χρόνια το υπουργείο Πολιτισμού μάς καλύπτει τα έξοδά μας.
Οταν άρχισα το “Σπίτι του ηθοποιού” δεν περίμενα ότι θα υπάρχουν τόσα πολλά άλυτα προβλήματα στον κλάδο μας. Θα μπορούσα να πω “σας έφτιαξα αυτό που υποσχέθηκα, γεια σας”. Ομως εγώ πονάω για καθεμία περίπτωση ξεχωριστά όλους τους συναδέλφους μου. Το “Σπίτι του ηθοποιού” είναι σαν σπίτι μου. Ηθελα να πάω ένα ταξίδι τις ημέρες των Χριστουγέννων και σκέφτομαι “πώς θα φύγω και οι άνθρωποι στο ίδρυμα θα είναι μόνοι τους;”. Κι έτσι όλο το αναβάλλω εδώ και 20 χρόνια.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μεγάλωσα. “Αννούλα, με ανεβάζουν, Αννούλα, με κατεβάζουν”. Δεν με αφήνουν να γεράσω (γέλια). Φοράω τακούνια και ανεβοκατεβαίνω τους έξι ορόφους με τα πόδια, παίρνω ζωή από το ίδρυμα. Νομίζω πως δεν έκανα και καταχρήσεις γι’ αυτό έχω τέτοια ενέργεια. Αφιερώνομαι αποκλειστικά στο τι θα κάνω την επόμενη ημέρα στο ίδρυμα.
Οσο για τις ταινίες μου, δεν τις βλέπω, γιατί με όσους έχω παίξει έχουν πεθάνει όλοι. Είναι καθαρά ψυχολογικό θέμα. Οταν λείπει καμιά φορά η Αντα από το σπίτι, ντύνομαι και βγαίνω έξω, γιατί φοβάμαι μήπως είμαι το επόμενο θύμα του Χάρου (γέλια).
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλές αιτήσεις από νέους ηθοποιούς που δεν έχουν πού να μείνουν. Ξέρεις γιατί έχω κλάψει περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί δεν έχω καθόλου προσωπική ζωή! Αυτό με στενοχωρεί, γιατί τα χρόνια πέρασαν!
Η επόμενη ημέρα για το “Σπίτι του ηθοποιού”, όταν “φύγω”, δεν ξέρω πώς θα είναι. Ευτυχώς, γιατί πλέον το ίδρυμα ανήκει στο υπουργείο Πολιτισμού. Αλλά για πες μου: Ποιος νέος ηθοποιός με παιδεία, χωρίς να πληρώνεται, θα αφιερώσει όλη τη ζωή του σε ένα όνειρο όπως είναι το “Σπίτι του ηθοποιού”; Νομίζω πως δύσκολα θα βρεθεί κάποιος», είπε η Άννα Φόνσου στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα.