Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Άννα Αδριανού στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου με αφορμή την παράσταση «Οι πιο δυνατές» στο θέατρο Αλκμήνη. Μέσα σε όλα, η γνωστή πρωταγωνίστρια μίλησε για τις ακραίες εκδηλώσεις θαυμασμού που έχει δεχθεί στην μακρόχρονη καριέρα της καθώς και το άγχος που φέρει το πέρασμα του χρόνου
Ήρθατε ποτέ αντιμέτωπη με κάποιον μανιακό θαυμαστή;
Υπήρχε ένας νεαρός κάποια στιγμή που με έβλεπε στο θέατρο, είχαμε μιλήσει, ήταν ευγενικός. Κάποια στιγμή βρήκε τη διεύθυνσή μου και ένα βράδυ ήμουν με μια φίλη και βλέπω στο μπαλκόνι αυτόν τον νεαρό, ο οποίος είχε πιει πάρα πολύ και τρόμαξα. Πήρα τηλέφωνο την οικογένεια που έμενε από κάτω και βοήθησαν αυτοί για να φύγει. Μετά σταμάτησε να με ενοχλεί. Κάποτε με είχε τρομάξει ένας επίσης νέος άντρας όταν μπήκε στο καμαρίνι μου και κλείδωσε την πόρτα. Ήθελε να μου δώσει ένα γράμμα να διαβάσω και κάτι τέτοια.
Πώς αντιδράσατε;
Ήταν στο διπλανό καμαρίνι ο Γιώργος Νινιός που τότε παίζαμε μαζί και του φώναζα τι ώρα θα φύγουμε. Είχε τρομάξει και εκείνος και για καιρό με πήγαινε από το θέατρο στο αυτοκίνητό μου, δεν με άφηνε να κυκλοφορώ μόνη μου.
Υπήρξατε και συνεχίζετε να είστε μια άκρως γοητευτική γυναίκα. Άγχος με το πέρασμα του χρόνου έχετε;
Είχα νωρίτερα. Από ένα σημείο και μετά έπαψα να έχω και νιώθω ωραία. Νομίζω όταν μεγαλώνεις, άλλα πράγματα φοβάσαι. Εγώ φοβάμαι την ανημποριά, τις αρρώστιες. Σε απειλούν χειρότερα πράγματα από τη ρυτίδα. Έπειτα είχα τη μεγάλη τύχη μεγαλώνοντας να έχω αυτή τη σχέση με τον άντρα μου που είναι πολύ ερωτική. Όταν είσαι ερωτευμένη και περνάς καλά τι σε νοιάζει σε ποιον αρέσεις, αφού αρέσεις σε αυτόν που θέλεις.