Αναστάσιος Ράμμος: «Έχω φάει πολύ ξύλο από τον πατέρα μου και δεν του το συγχωρώ»

Ο Αναστάσιος Ράμμος συγκλονίζει με την εξομολόγησή του -στο Down Town και τον Πάνο Ζόγκα- για την ενδοοικογενειακή βία που έζησε στο σπίτι του, από τον πατέρα του.

Πού μένεις;

Στο Καματερό, με τη μητέρα μου.

Γιατί δεν μένεις μόνος σου;

Γιατί δεν θέλω να μένει μόνη της. Χώρισε τον πατέρα μου το 2010. Αυτό με χτύπησε πολύ. Το διαζύγιο των γονιών μου ήταν κάτι που το βίωσα δύσκολα. Ήμουν 18 χρονών.

Με τον πατέρα σου τι σχέση έχεις;

Έχουμε να μιλήσουμε επτά χρόνια. Έκανα μια κίνηση να τα ξαναβρούμε αλλά κατάλαβα ότι δεν αλλάζει ο άνθρωπος από κάποια ηλικία και μετά, και έτσι δεν είναι πια στη ζωή μου, από δική μου απόφαση. Όλα είναι θέμα συνήθειας. Ακόμη και αυτό.

Σαν απόρριψη είναι.

Χτυπάει, και αυτό που θέλω να πω είναι ότι όποιος κάνει οικογένεια πρέπει να είναι έτοιμος για αυτό. Δεν μπορείς να γίνεις πατέρας και να ταλαιπωρείς τα παιδιά σου. Ο δικός μου πατέρας δεν θα έπρεπε να κάνει οικογένεια.

Ναι, αλλά δεν θα υπήρχες εσύ, αν δεν έκανε οικογένεια ο πατέρας σου.

Τα παιδιά, όταν τσακώνονται οι γονείς, τραβάνε μεγάλο ζόρι. Όταν σηκώνει ο ένας χέρι στον άλλον είναι απαίσιο. Μένουν παιδικά τραύματα και αναμνήσεις που μπορεί να σου βγάλουν ή δημιουργία ή τρέλα.

Μιλάς για οικογενειακή βία γενικά, ή συγκεκριμένα για τη δικιά σου οικογένεια;

Και τα δύο. Είναι μια πολύ λεπτή γραμμή η οικογενειακή βία, που την έχω ζήσει. Την ξέρω.

Δηλαδή;

Έχω φάει πολύ ξύλο από τον πατέρα μου και έχω δει να πέφτει ξύλο σπίτι μου. Και δεν του το συγχωρώ, αλλά το ξορκίζω με δημιουργία. Το βγάζω στα τραγούδια και τους στίχους μου. Ξεσπάω εκεί. Έχω γράψει τραγούδια εμπνευσμένα από τις καταστάσεις που έζησα σπίτι μου.

Μπορείς να μου πεις έναν βιωματικό στίχο;

«Κόβεται το αίμα με ένα ακόμη ψέμα, δεν μου έδειξες ποτέ τι πάει να πει, δεν είσαι εδώ για μένα και το κάνεις θέμα, που αντάλλαξα ζωή με φυλακή. Μη με περιμένεις, πια δεν θα είμαι εκεί». Δηλαδή, δεν μου έδειξες ποτέ τι πάει να πει να είσαι εδώ, και εγώ πλέον απελευθερώθηκα και επιλέγω τη ζωή από τη φυλακή σου. Όταν το έγραψα, σκεφτόμουν τη σχέση του πατέρα μου με τη μάνα μου. Είναι λόγια που θα μπορούσε να πει η μάνα μου στον πατέρα μου. Ήταν μια περίεργη κατάσταση. Αλλά ας πούμε κάτι άλλο.