Λένε ότι χρειάζεσαι μία στιγμή για να αλλάξει η ζωή σου. Ο Αλέξανδρος Ρήγας πέρασε πρόσφατα αυτή την κομβική στιγμή και αποφάσισε, στα 51 του, να αλλάξει. Η εξομολόγησή του στον Πάνο Ζόγκα για το περιοδικό Down Town, είναι αφοπλιστικά ειλικρινής…
«Όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, όταν ακούς ότι έχεις κάτι που οι γιατροί το θεωρούν σοβαρό και μπαίνεις για να κάνεις μια δύσκολη επέμβαση, σκέφτεσαι διάφορα πράγματα. Έλεγα στον εαυτό μου: «Και αν πεθάνεις τώρα, τι θα συμβεί;». Από την άλλη, έζησα 30 χρόνια, από τα 20 μέχρι τα 50, πολύ γεμάτα. Θεωρώ ότι ήμουν από τους ευλογημένους που έζησαν πολύ έντονα τις καταστάσεις, στο κόκκινο. Δουλειές, επιτυχίες, αποτυχίες, σουξέ, έρωτες, καταδικασμένους έρωτες, πατώματα, κραιπάλες, καλές στιγμές. Μια ζωή γεμάτη. Και έτσι θέλω να συνεχίσω να ζω.
Δεν τον φοβάμαι τον θάνατο
Είμαι εξαγριωμένος και θυμωμένος με την έννοια του θανάτου. Εγώ δηλαδή θα καώ στη Βουλγαρία και θα τελειώσουν όλα για μένα. Αν δεν γίνει θα σηκωθώ από τον τάφο. Το έχω δηλώσει ρητώς και το έχω βάλει και όρο στη διαθήκη μου. Θέλω να καώ, δεν θέλω να μπω καθόλου σε εκκλησία. Δεν πιστεύω σε όλα αυτά».
Δεν πιστεύεις ότι υπάρχει ανώτερη δύναμη από εμάς; Όχι. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν πιστεύω σε τίποτα. Και δεν έχει να κάνει με την οργανωμένη θρησκεία, είμαι κυνικά μηδενιστής. Πιστεύω ότι είμαστε εντελώς τυχαία αποτελέσματα της μαμάς και του μπαμπά μας. Ήρθαμε, υπακούμε στους νόμους της φύσης, που είναι γέννηση, ακμή, παρακμή, φινάλε και γεια σας. Βαυκαλιζόμαστε οι άνθρωποι γιατί έχουμε την αγάπη και τον έρωτα που δεν υπάρχει σε όλο το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Αλλά από την άλλη θεωρώ πως ότι είναι να μας συμβεί, συμβαίνει εδώ.
Έχεις κάνει ήδη τη διαθήκη σου από τα 50 σου; Ναι, και άργησα. Είναι όλα κανονισμένα. Πού θα πάνε τα χρήματα, τα διαμερίσματα, τα πάντα. Εδώ και τέσσερα χρόνια. Μπορεί να μου τύχει οτιδήποτε.
Ακούγεται λίγο μακάβριο πάντως… Τακτοποιημένο είναι. Δεν θέλω να αφήσω πίσω μου ανθρώπους που θα ταλαιπωρούνται από μένα. Σου είπα, είχα μια γεμάτη ζωή και θέλω να έχω και άλλη, αλλά πάντα έχω στο μυαλό μου το φινάλε.