Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου μίλησε σε συνέντευξή της στο ΕΓΩ και στον Ανδρέα Θεοδώρου για την πολύ δύσκολη περίοδο που έζησε, πριν πεθάνει ο πατέρας της, ο οποίος έπασχε από άνοια.
Ο πατέρας σας έπασχε από άνοια, πώς διαχειριστήκατε το ότι έφτασε στο σημείο να μην σας αναγνωρίζει;
Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Ο πατέρας μου είχε αγιοποιηθεί στο τέλος… Όταν πήγαινα να τον δω, δεν με γνώριζε, παρά μόνο με κοιτούσε με αυτά τα μπλε ματάκια του τα πάνγλυκα… Έφευγα από το πατρικό μου, έμπαινα στο αυτοκίνητο κι έκλαιγα γοερά για τρεις ώρες πάνω στο τιμόνι. Δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου, ούτε να οδηγήσω, ήταν αδύνατο. Ήταν πολύ δύσκολο να αποδεχτώ αυτό που συνέβαινε, γιατί ο μπαμπάς μου ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος είχε πολλή ενέργεια, με είχε μυήσει στον κόσμο της όπερας και του μπαλέτου. Όταν ήμουν μικρή, με πήγαινε στη Λυρική, στο Ηρώδειο, στην Επίδαυρο. Ξαφνικά δεν θυμόταν τίποτα από όλα αυτά και ήταν δύσκολο πολύ.