Ο Αιμίλιος Χειλάκης μιλά στο ΒηMagazino και στην Έρη Βαρδάκη και μεταξύ άλλων αναφέρεται στις δουλειές που έκανε στην τηλεόραση, το παρελθόν, αλλά και την ταμπέλα του ωραίου που έκανε ότι μπορούσε για να αποφύγει…
Σας αρέσει να βλέπετε τον εαυτό σας στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο;
«Καθόλου. Βαριέμαι, ρε γαμώτο. Μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος. Βλέπω ηθοποιούς που είναι απίστευτοι. Και μετά βλέπω κι εμένα και λέω: «Βρε αγόρι μου, εσύ γιατί το κάνεις αφού δεν μπορείς;». Αυτό που βλέπω δεν ταιριάζει στην αισθητική μου. Και στα γυρίσματα άλλωστε δεν πέρναγα καλά. Ίσως γιατί είμαι περισσότερο άνθρωπος της επαναληπτικότητας. Θέλω να παίξω μια παράσταση 50 φορές, να τη βαρεθώ, να τη χορτάσω. Δεν μου αρέσει να βλέπω μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις μου από το παρελθόν. Μου αρέσει το θνησιγενές. Να πάμε παρακάτω. Να γεννήσουμε ξανά, να κάνουμε το επόμενο σωστό ή λάθος, δεν έχει σημασία.»
Δεν νοσταλγείτε το παρελθόν;
«Νοσταλγώ συνεργασίες. Πέτυχα τις προάλλες στο MEGA μια από τις επαναλήψεις της σειράς «Η ζωή που δεν έζησα». Και έβλεπα τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, την Ταμίλα Κουλίεβα κι εμένα και έλεγα: «ποια είναι αυτά τα παιδάκια;». Πράγματι ήμασταν όμορφοι. Δεν νοσταλγώ όμως την ομορφιά αυτής της νεότητας. Είναι κάτι που πέρασε. Αυτό το παιδί που βλέπω στην οθόνη δεν είμαι πλέον εγώ. Δεν έχουμε καν τα ίδια κύτταρα μετά από είκοσι χρόνια. Αν συνομιλούσα σήμερα μαζί του, πιθανότατα δεν θα είχαμε τίποτε κοινό. Οπότε δεν το νοσταλγώ. Νοσταλγώ όμως τις υπέροχες στιγμές που περάσαμε με την Ταμίλα και τον Κωνσταντίνα, τη Μιρέλα Παπαοικονόμου να γράφει εκείνη τη στιγμή στα γυρίσματα το σενάριο για να αποτυπώσει τον τρόπο που μιλούσαμε.»
Στην καριέρα σας φοβηθήκατε ποτέ μήπως παγιδευτείτε στην εικόνα του ωραίου;
«Πάρα πολύ. Ειδικά στα τέλη της δεκαετίας του 1990 όλο αυτό ήταν ανεξέλεγκτο. Εγώ είπα: «Δεν θέλω να γίνω βορά στην ταΐστρα σας». Ευτυχώς με έσωσε ότι έγινα διάσημος μεγάλος, στα 28 μου. Είχα ήδη δουλέψει με τον Βογιατζή, με τον Γραμματικό. Είπα: «Δεν θέλω να με κάνετε εξώφυλλα, να με κάνετε το νέο sex symbol». Έτσι ήταν η προσφιλής έκφραση τότε. Το 1998-1999 που έπαιζα στο MEGA, έδωσα, θυμάμαι, μια μόνο συνέντευξη. Και αυτή στο «Διπλό Τηλέραμα», γιατί εκεί ήταν διευθύντρια η μητέρα της καλής μου φίλης , της Μυρτούς Αλικάκη.»