Μια συνέντευξη γεμάτη… «Άγριες Μέλισσες» παραχώρησε η Νεφέλη Κουλούρη, που ερμηνεύει την Δόμνα, στο Enjoy και την δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου. Η νεαρή πρωταγωνίστρια του σίριαλ του ΑΝΤ1, η οποία είναι και ποιήτρια, μίλησε για την ζωή που είναι η ίδια το μεγαλύτερο δώρο και δεν επιτρέπεται για κανένα έρωτα να την αφαιρέσουμε όπως επιχείρησε η Δόμνα με την αυτοκτονία της και ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη και πρέπει πάντα να ελπίζουμε.
Nεφέλη, πως πήρες το ρόλο της Δόμνας στις «Άγριες Μέλισσες»; Πέρασες από οντισιόν; Την έβλεπες την σειρά από πριν και ήθελες να μπεις και εσύ στο κάστ; Όταν σου Η Δόμνα θα έλεγε κανείς ότι είναι μια τραγική ηρωίδα. Έχει χάσει την μητέρα της μικρή, τώρα και τον πατέρα της …Λένε ότι όταν χάσεις τους γονείς σου ,παύεις να είσαι παιδί ότι τότε ουσιαστικά ενηλικιώνεσαι… Πως είναι να βιώνεις την απώλεια του θανάτου, το μεγαλύτερο υπαρξιακό θέμα που δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό του ανθρώπου;
Η Δόμνα, ήταν σαν ένα κακομαθημένο παιδί στις αρχές. Ο πατέρας της, λειτούργησε πολύ προστατευτικά μαζί της, μετά το θάνατο της μητέρας της και η ίδια αγκιστρώθηκε πάνω του. Θα έλεγα ότι ο θάνατος της μητέρας, επειδή ήρθε όταν η ίδια ήταν πολύ μικρή, δεν την επηρέασε τόσο. Δεν έφτασε σε σημείο συνειδητοποίησης, καθώς η αγάπη και η επίδραση του πατέρα πάνω της, ήταν καταλυτική. Η τραγικότητα του ρόλου έγκειται στο γεγονός ότι ενώ η ίδια θέλει να φτιάξει μία μεγάλη οικογένεια, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, βιώνει δύο διαφορετικές μορφές απώλειας, οι οποίες την οδηγούν σταδιακά στην ωρίμανση και την ενηλικίωση. Η απώλεια του συντρόφου της πρώτα, του Κωνσταντή και πολύ σύντομα και αιφνίδια, ο θάνατος του πολυαγαπημένου της πατέρα. Μένει μετέωρη, χάνει κάθε της κεκτημένο, αλλά επειδή τη ζωή, τη διέπει δικαιοσύνη, η Δόμνα μαθαίνει την ύπαρξη ενός αδερφού. Του Μελέτη, που γίνεται ο μονάκριβος της. Μέσα από τον βαθύ πόνο που βιώνουν τα δύο αδέρφια, από τη δική του σκοπιά το καθένα, χτίζουν μία ένωση ειλικρινή-γίνονται μαζί μία ασπίδα. Ο Μελέτης λειτουργεί προστατευτικά και η Δόμνα του χαρίζει τη ζεστασιά και την αγκαλιά. Θα λέγαμε ότι η αποκάλυψη του συγγενικού τους δεσμού, βγάζει και στους δύο, τα καλύτερα στοιχεία του χαρακτήρα τους.
Τα πράγματα είναι πιο θλιβερά για τη Δόμνα, πόσο μάλλον όταν έχει βάσιμες υποψίες ότι ο πατέρας της δολοφονήθηκε. Νιώθει ότι έχει την υποχρέωση να αποδοθεί δικαιοσύνη στην μνήμη του μπαμπά της…Θα το προχωρήσει, θα πάει δικαστικώς;
Η Δόμνα υποπτεύθηκε τη δολοφονία του πατέρα της. Από την πρώτη στιγμή, εξέφρασε τους φόβους της, απευθύνθηκε στην αστυνομία. Δεν ξέρω αν θα έχει τις ψυχικές αντοχές να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Ωστόσο το κοινό γνωρίζει πώς έφυγε ο πατέρας της αλλά και τη σκοτεινή του πλευρά. Θεωρώ πως τίποτε δεν μένει για πάντα κρυφό. Σε αυτή την κοπέλα, αξίζει να βγει από την πλάνη της, να μάθει τα πάντα και να αναμετρηθεί με τον εαυτό της αλλά και με τους γύρω της, όταν όλα θα έχουν βγει στο φως.
Η Δόμνα είναι μια ηρωίδα σε διαρκή εξέλιξη. Μια κοπέλα γεννημένη και αναθρεμμένη ως πριγκίπισσα , καλομαθημένη , πως φτάνει στο σημείο να δεχτεί τον Μελέτη ως αδερφό της, που έχει μια σκληρή, πρωτόγονη θα έλεγε κανείς συμπεριφορά; Θέλει ένα προστάτη; Της έχει λείψει η οικογένεια;
Πάντα ήθελε να είναι μέλος μιας μεγάλης οικογένειας. Η Δόμνα δέχτηκε τον Μελέτη, σχεδόν αμέσως μόλις έμαθε τον συγγενικό τους δεσμό. Θα λέγαμε ότι έδειξε πολύ μεγάλη ωριμότητα και κατανόηση. Άπλωσε στον αδελφό της στο χέρι της και εκείνος δεν ένιωσε από πλευράς της, την απόρριψη που τόσο φοβάται. Αυτοί οι δύο άνθρωποι, όπως είπα και πριν, μεταμορφώνονται σε κάτι καλύτερο όταν είναι μαζί. Γίνονται ευαίσθητοι, διαυγείς. Αυτή η σχέση, φέρει μεγάλο συγκινησιακό φορτίο.
Η ζωή επιφυλάσσει και άλλες εκπλήξεις για την Δόμνα; Θα μάθει δηλαδή ότι ο πατέρας της βίασε την Ανέτ και πως θα αντιδράσει; Θα μάθει ότι ο Δούκας δηλητηρίασε τον πατέρας της και τι θα κάνει; Είναι τραγικό τα πιο στενά και τα πιο δικά σου πρόσωπα να ξεπέφτουν στα μάτια σου, να είναι άλλα από αυτά που πίστευες …Σου προκαλούν και τον πιο μεγάλο πόνο και την πιο πικρή απογοήτευση…Έτσι δεν είναι;
Χωρίς να το γνωρίζω, πιστεύω πως θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, για όλες αυτές τις αποκαλύψεις. Ασφαλώς η Δόμνα θα χάσει ξανά όλο τον κόσμο, θα αναγκαστεί να επαναπροσδιορίσει τη θέση που κατείχαν πρόσωπα στη ζωή της, να απαρνηθεί, να κατανοήσει. Όταν φτάσει η ώρα εκείνη, η Δόμνα πρέπει να έχει δημιουργήσει ένα πολύ ισχυρό τείχος προστασίας για να μπορέσει να αντέξει την αλήθεια, τον μεγάλο πόνο, τη μεγαλύτερη απογοήτευση.
Από τις πιο δύσκολες σκηνές σου η απόπειρα αυτοκτονίας για τον έρωτα του Κωνσταντή. Δεν θα ξεχάσει κανένας τηλεθεατής την σκηνή στο στάβλο. Μπήκες στην θέση της ηρωίδας; Η αυτοκτονία είναι πράξη απελπισίας, εκδίκησης, εγωισμού; Τι ώθησε την ηρωίδα να απαρνηθεί την ζωή ; Δεν δείχνει μια έλλειψη εμπιστοσύνης προς το Θεό;
Θα μπορούσε να πει κανείς, βάση του ανάλαφρου χαρακτήρα που έδειξε η Δόμνα στην αρχή, πως η απόπειρα αυτοκτονίας της, ενείχε μία δόση επιπολαιότητας, καπρίτσιου και εκδίκησης. Έχοντας δει όμως την εξέλιξη αυτής της γυναίκας, θα πω πως δεν ήταν τίποτε τέτοιο. Η αγάπη της για τον Κωνσταντή ήταν πολύ μεγάλη. Ας μην ξεχνάμε το χρονικό πλαίσιο, στο οποίο τοποθετείται η ιστορία μας. Η Δόμνα δόθηκε σε αυτόν τον άνθρωπο ολοκληρωτικά. Πριν το γάμο. Η ντροπή και η απελπισία της, την οδήγησαν σε αυτή την πράξη. Ίσως και η κρυφή ελπίδα ότι αν την προλάβαινε ο Κωνσταντής, θα άλλαζε γνώμη. Γι’ αυτό και επέλεξε να αποπειραθεί στους στάβλους. Όχι όμως για να τον εκδικηθεί, ούτε για να τον εκβιάσε
Για ένα έρωτα πρέπει να κανείς να αυτοκαταστραφεί; Να πεθάνει από μελαγχολία, να βάλει τέλος στο μεγάλο δώρο της ζωής;
Όχι. Σε καμία περίπτωση. Η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο. Οι έρωτες έρχονται και παρέχονται. Θέλει μεγάλη δύναμη να σταθεί κάνεις στα πόδια του, μετά από μία απογοήτευση. Αξίζει όμως ο άνθρωπος να παλεύει για το δώρο της ζωής και για να φτιάξει νέες ομορφότερες σχέσεις και στιγμές στο μέλλον.
Η Δόμνα θα πρέπει να φύγει για να σωθεί από το Διαφάνι και τα όσα της έχουν συμβεί ή αν δεν έχει λύσει τα προβλήματα που την κυνηγούν και στο Λονδίνο να πάει ακόμη και στην Αμερική τα φίδια θα την ζώνουν;
Σαν Νεφέλη, θα πω πως η φυγή δεν είναι η λύση. Όπου κι αν πάμε κουβαλάμε μαζί μας, τα άλυτα προβλήματα. Ωστόσο της Δόμνας της πέσανε πολλά. Μπορεί να επιλέξει και τη φυγή, για ένα διάστημα τουλάχιστον. Όσο όμως η αλήθεια μένει κρυμμένη πάντα θα γυρίζει πίσω μοιραία.
Τι θέλεις να συμβεί στην ηρωίδα σου; Δεν της χρωστάει η ζωή και χαρές;
Θα ήθελα να μη μείνει ολομόναχη. Θα ήθελα να της δοθεί η ευκαιρία, να μοιράσει το βάρος του πόνου της. Να τη στηρίξουν και να στηρίξει τα άτομα που αγαπά και την αγαπούν. Αυτό προέχει. Και γιατί όχι μελλοντικά να ξαναβρεί τον έρωτα.
Έχεις σκεφτεί για την ηρωίδα σου αυτό που λέει ο λαός μας ότι αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα; Μήπως όλα αυτά τα περνάει γιατί ο πατέρας της έσφαλε και μάλιστα έφυγε από την ζωή αμετανόητος;
Είναι ένα μεγάλο ταξίδι, δικό της. Προς την αλήθεια, τη συνειδητοποίηση, την ενηλικίωση. Πολλά από τα δεινά της, προκλήθηκαν εξαιτίας του πατέρα της. Ωστόσο ο ίδιος, διαπράττοντας το μεγαλύτερο έγκλημά του, βιάζοντας μία γυναίκα, της «χάρισε» τον αδερφό της. Το μοναδικό στήριγμα που έχει πλέον στη ζωή της.