«Κάνε ότι κοιμάσαι» και η δημόσια τηλεόραση σού προσφέρει σειρά ζηλευτή

Με φόρα στους τηλεοπτικούς μας δέκτες ήρθε πριν από δυο εβδομάδες η νέα σειρά της ΕΡΤ, «Κάνε ότι κοιμάσαι» που φέρει την υπογραφή του Γιάννη Σκαραγκά στο σενάριο και των Αλέξανδρου Πανταζούδη και Αλέκου Κυράνη στη σκηνοθεσία. Μάλιστα, προς έκπληξη πολλών, το φιλμ νουάρ με στοιχεία αστυνομικού θρίλερ της δημόσιας τηλεόρασης κατόρθωσε να «χτυπήσει» το ισχυρό πυροβολικό της prime time των ιδιωτικών σταθμών σημειώνοντας υψηλά ποσοστά τηλεθέασης.

Είναι όμως, αλήθεια, τόσο… έκπληξη έχοντας παρακολουθήσει κάποιος τα πρώτα κιόλας λεπτά της νέας σειράς; Η απάντηση μου, φίλοι, είναι σαφής και κατηγορηματική. Όχι, μιας και πρόκειται για μία από τις πλέον ζηλευτές τηλεοπτικές δουλειές που έχουν προσφερθεί στο κοινό τα τελευταία χρόνια. Ανεξάρτητα από τα ποσοστά τηλεθέασης, ακόμα και αν δεν ξεπερνούσε το 10%, το «Κάνε ότι κοιμάσαι» θα κέρδιζε την καρδιά των πιο «επιλεκτικών» τηλεθεατών καθώς έχει ποιότητα και υψηλή αισθητική. Άλλωστε, κάτι αντίστοιχο θα έγραφα και για την επιστροφή του «Λόγω τιμής» και ας μην κατάφερε να μαγνητίσει πολλά βλέμματα. Και ναι, ίσως, αυτό να ήταν έκπληξη πολλών!

Σε κάθε της πτυχή και αν ψάξουμε να την αναλύσουμε, δη εξονυχιστικά, στη σειρά «Κάνε ότι κοιμάσαι» θα βρούμε διαμάντια. Από την εξαίσια φωτογραφία, της οποίας υπεύθυνοι είναι ο Κλαούντιο Μπολιβάρ και ο Έλτον Μπίφσα ως το έξυπνο μοντάζ του Νίκου Στεφάνου και την πλήρως ενισχυτική – ως προς τη συνοδεία της πλοκής – πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου. Μια ιστορία δια χειρός Γιάννη Σκαραγκά σημερινή, με υπόθεση που σε βάζει να την ακολουθείς από τα πρώτα λεπτά κάνοντας σε συνένοχο μα και ενάντιο φυσικά στη βία στον κόσμο του σχολείου, στο διαδίκτυο και την κοινωνία με την σφιχτή σκηνοθεσία σε συνδυασμό με την άριστη φωτογραφία να δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Τον κόσμο που υπάρχουν οι ήρωες που, όπως σε πολλούς αρέσει να λένε και να γράφουν, υπάρχουν δίπλα μας και γύρω μας.

Στο πιο εμπορικό και ίσως βασικό κομμάτι, αυτό των ερμηνειών, έχει γίνει πραγματικά η ωραιότερη δουλειά στο καστ. Πρωτίστως ο Σπύρος Παπαδόπουλος, του οποίου τα χρώματα τα δραματικά αν είχε δει κανείς στην κινηματογραφική Τζαμάικα θα περίμενε, όπως εγώ, με ανυπομονησία να ανταμώσει στον ρόλο του κεντρικού ήρωα της σειράς. Τόσο φυσικός, ανεπιτήδευτος, με συνειδητή λιτότητα στις γραμμές που ντύνει τον ήρωα σε όλες τις εκφάνσεις του.

Πλάι του η Μαρίνα Ασλάνογλου φοράει στην ηρωίδα της τα λεπτότερα δραματικά υφάσματα στην ερμηνεία της, ενώ η Έμιλυ Κολιανδρή φέρει όλο το μυστήριο και την σαγήνη που απαιτεί ο ρόλος της. Ο εκλεκτός Βασίλης Ευταξόπουλος, δε, διακρίνεται για τις ισορροπίες που διατηρεί στον καθηγητή Κασδαγλή όπως και ο Τάσος Γιαννόπουλος ξεχωρίζει σε μια απρόσμενη – για την τηλεοπτική του εικόνα – στιγμή όντας απολαυστικός στις συναισθηματικές του διακυμάνσεις. Επίσης, το δίδυμο των Δημήτρη Καπετανάκου και Νικολέττας Κοτσαηλίδου χρήζει απολαυστικής προσοχής στις σκηνές τόσο των δύο όσο και στη συνάρτηση με τους υπόλοιπους ήρωες του σίριαλ ενώ η Φωτεινή Μπαξεβάνη προσφέρει ζεστασιά και οικειότητα στην Μπετίνα της συνδεόμενη πλήρως με τον Γιώργο Δεπάστα.

Ειδική μνεία, τέλος, θα κάνω στην πολύ όμορφη επιλογή που έγινε στα νεότερα παιδιά που πραγματικά απολαμβάνουν που βρίσκονται σε μια τέτοια προσεγμένη παραγωγή και… το αντιλαμβάνεται με χαρά ο τηλεθεατής. Εύγε λοιπόν από καρδιάς Βασίλη Ντάρμα, Βίκυ Μαϊδάνογλου, Χρήστο Διαμαντούδη, Γεωργία Μεσαρίτη, Αλέξανδρε Piechowiak!