Για τις Άγριες Μέλισσες και τη Μαρία Κίτσου μίλησε η Κάτια Δανδουλάκη, σε συνέντευξη που έδωσε στο Page 2 της Νέας Σελίδας και τον Γιάννη Πουλόπουλο.
Πώς γίνεται και κάθε φορά που αποδέχεσαι μια τηλεοπτική πρόταση το σίριαλ γνωρίζει τεράστια επιτυχία;
Αυτό που κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που έκανα τηλεόραση ήταν ότι για να κάνει ένα σίριαλ επιτυχία παίζουν μεγάλο ρόλο το κανάλι που προβάλλεται, ο παραγωγός, το σενάριο, ο σκηνοθέτης και το καστ. Στις «Άγριες μέλισσες» μπορεί να μην γνώριζα από την αρχή τούς ηθοποιούς που θα έπαιζαν, αλλά ήξερα όλα τα υπόλοιπα: τη σεναριογράφο Μελίνα Τσαμπάνη, τον παραγωγό Γιάννη Καραγιάννη, το κανάλι και τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο, ο οποίος μου ενέπνευσε τρομερή εμπιστοσύνη γιατί έχει κινηματογραφική φιλοσοφία.
Όταν συζητήσαμε με τον Λευτέρη και μου είπε ποιους ηθοποιούς είχε σκεφτεί για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ήμουν σίγουρη ότι αυτή η σειρά θα έκανε επιτυχία. Βέβαια, δεν θα σου πω ψέματα, αυτή την τεράστια απήχηση που έχουν οι «Μέλισσες» δεν μπορούσε να την προβλέψει κανείς. Η εξήγηση που δίνω είναι ότι ο κόσμος διψούσε για ένα σίριαλ με ποιότητα, που θα μπορούσε να τον ταξιδέψει. Και, βέβαια, παίζει ρόλο και το καστ, που αποτελείται από ηθοποιούς με θεατρική εμπειρία, γιατί ξεκινούν από άλλη βάση παιξίματος.
Ο Λευτέρης Χαρίτος είπε ότι ο ΑΝΤ1 δέχτηκε με μεγάλη δυσκολία τη Μαρία Κίτσου στις Άγριες Μέλισσες γιατί δεν ήταν γνωστή από την τηλεόραση.
Ήθελε μεγάλη τόλμη από τον Χαρίτο και τον Καραγιάννη να επιλέξουν τη Μαρία Κίτσου και να επιμείνουν, όχι μόνο για εκείνη, αλλά και για τους υπόλοιπους ηθοποιούς, γιατί οι περισσότεροι έχουν διαγράψει πορεία στο θέατρο και όχι στην τηλεόραση. Ήταν μεγάλο ρίσκο και υποκλίνομαι και στους δυο τους που κατάφεραν να περάσουν στο κανάλι τις επιλογές τους χωρίς να υπάρξουν συμβιβασμοί. Αυτό το δημιουργικό αποτέλεσμα έχει σωστές ισορροπίες, γι’ αυτό και πέτυχε. Διότι τι να τα κάνεις το ωραίο σενάριο και την καλή σκηνοθεσία αν δεν έχεις ηθοποιούς να τα υποστηρίξουν;
Εσύ τους ηθοποιούς που παίζουν στη σειρά τούς γνώριζες;
Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι ότι επειδή παίζω κάθε χρόνο στο θέατρο δεν μπορώ να δω παραστάσεις άλλων για να εντοπίσω και κάποια νέα ταλαντούχα παιδιά. Αυτό όμως που έκανα πάντα ήταν ότι πήγαινα στις εξετάσεις των σχολών για να δω τους νέους ηθοποιούς που βγαίνουν. Τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο, τον Αναστάση Ροϊλό και τη Δανάη Μιχαλάκη δεν τους ήξερα. Την Έλλη Τρίγγου δεν είχε τύχει να τη δω, αλλά είχα ακούσει πολύ ωραία πράγματα για εκείνη. Υπέροχες κριτικές είχα διαβάσει και για τον Γιώργο Γάλλο, αλλά κι εκείνον δεν είχα καταφέρει να δω στο θέατρο. Τη Μαρία Κίτσου, βέβαια, την παρακολουθώ χρόνια και είμαι θαυμάστριά της.