Σ’ αυτό, με ένα χρονικό άλμα παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες ζωής του Σουλεϊμάν με τον ίδιο φανερά καταβεβλημένο να ανατρέχει διαρκώς στις αναμνήσεις αγαπημένων του προσώπων αλλά και να μετανιώνει για την εντολή εκτέλεσης των γιων του, Μουσταφά και Μπεγιαντζίτ. Την ίδια στιγμή στο παλάτι της Κιουτάχειας ο Σελίμ και η Νουρμπανου αγωνιούν για το πότε επιτέλους θα αναλάβουν τα ηνία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στο Τοπ Καπί μοναδική συντροφιά του ηλικιωμένου Σουλτάνου είναι ο πιστός του στρατιώτης Φερχάτ Αγά αλλά και η πρώτη του παλλακίδα Γκιουλφέμ. Η Γκιουλφέμ, σκεπτόμενη τους άδικους θανάτους των δύο ηγεμόνων, αποφασίζει να δολοφονήσει τον Σουλεϊμάν στον ύπνο του, όμως γίνεται αντιληπτή από τον Φερχάτ και εκτελείται. Η υγεία του Σουλεϊμάν χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και με δυσκολία πλέον καταφέρνει να περπατήσει.
Από την οικογένειά του ζουν η πρώτη του γυναίκα, Μαχιντεβράν, που ζει πάμπτωχη στο παλάτι της Προύσας, η κόρη του, Μιχριμάχ και φυσικά ο Σελίμ, ο γιός του, Μουράτ, αλλά και Νουρμπανού. Η τελευταία, όταν μαθαίνει πως στο παλάτι της Αμάσειας έχει επιζήσει μαζί με την Ντεφνέ και τις κόρες της ένας γιος του Μπαγιαντζίτ, πηγαίνει η ίδια εκεί προκειμένου να τους εκτελέσει. Όμως, η Ντεφνέ αυτοκτονεί μαζί με τον γιο της. Εν τω μεταξύ ο Σελίμ, που αντιλαμβάνεται την ανικανότητά του, αρχίζει να φοβάται τον ενήλικο, πλέον, γιο του και επόμενο διάδοχο του θρόνου…
Την ίδια στιγμή η Μιχριμάχ αποφασίζει να εγκαταλείψει για ένα χρονικό διάστημα την Πόλη και να μετακομίσει στην Αδριανούπολη. Ο υπερήλικας, πλέον, Σουμπούλ Αγάς δεν την ακολουθεί και τον βλέπουμε να πηγαίνει στο αρχοντικό στον Βόσπορο που του είχε δωρίσει η Χουρέμ. Εκεί αρχίζει να γράφει τα απομνημονεύματα της Χασεκί Σουλτάνας.
Ο Σουλεϊμάν, παρά τις αντιρρήσεις των γιατρών, αποφασίζει να πραγματοποιήσει νέα πολεμική εκστρατεία στην Ουγγαρία. Πλέον είναι εμφανές πως ο χρόνος μετρά αντίστροφα γι’ αυτόν… Μία μέρα πριν από τη νικηφόρα μάχη του Ζίγκετβαρ στις 7 Σεπτεμβρίου του 1566 ο Σουλτάνος πεθαίνει από αποπληξία, ωστόσο ο Βεζίρης Σοκολού κρατά για λίγες μέρες κρυφό τον θάνατο του και ταριχεύει το σώμα του, μέχρι να φτάσει ο αγγελιαφόρος του στον Σελίμ ενημερώνοντας τον πως πρέπει να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για να καταλάβει τον θρόνο όπως και έγινε.
Στις τελευταίες σκηνές και ενώ οι γιατροί ταριχεύουν τη σορό του βλέπουμε τον Σουλεϊμάν σε μια ονειρική κατάσταση με επίσημη λευκή ενδυμασία και φορώντας το στέμμα του να κατευθύνεται προς τον θρόνο του, ο οποίος είναι τοποθετημένος σε έναν λόφο με πανοραμική θέα σε μια πεδιάδα. Για τελευταία φορά ακούμε τα λόγια του, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «Εγώ ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής περνάω στην αιωνιότητα. Τα έργα και οι πράξεις μου θα κριθούν μόνο από έναν: Τον ύψιστο κριτή, που δεν είναι άλλος από τον Αλλάχ».
Πηγή: TV ΖΑΠΙΝΓΚ
Διαβάστε ακόμα: