1821: Η μάχη στα Δερβενάκια και ο εμφύλιος σπαραγμός

Μέχρι τις αρχές του 1822, η ελληνική Επανάσταση έχει κοστίσει τη ζωή σε 50.000 Τούρκους και Έλληνες. Πολλοί περισσότεροι έχουν οδηγηθεί στη σκλαβιά και τη φτώχεια. Το καλοκαίρι, ο τουρκικός στρατός κινείται από τη Λαμία προς την Πελοπόννησο. Είναι ο μεγαλύτερος στρατός που έχει κάνει την εμφάνισή του στην Ελλάδα εδώ και πάνω από έναν αιώνα.

Ο Κολοκοτρώνης, επιστρατεύει το προσωπικό του κύρος για να κινητοποιήσει τους Έλληνες. Κάνει έκκληση να συγκεντρωθούν όλες οι δυνάμεις: όποιος χριστιανός ικανός να κρατήσει όπλα δεν θα το πράξει, θα εκτελείται. Διοικώντας μια δύναμη που φθάνει τους 7.000 άντρες και με μια επιτυχημένη τακτική ανταρτοπόλεμου, ο Γέρος του Μοριά κατατροπώνει τη στρατιά του Δράμαλη στα Δερβενάκια.
 
Με την εθνική κυβέρνηση διαλυμένη, ο Κολοκοτρώνης αποκτά το κύρος του απελευθερωτή. Ελέγχει και διοικεί μεγάλο μέρος του Μοριά όπως πιστεύει εκείνος. Η ιδέα ενός εθνικού κράτους μοιάζει πιο απόμακρη παρά ποτέ. Η Ελλάδα έχει δύο ανταγωνιστικές κυβερνήσεις που ισχυρίζονται ότι είναι νόμιμες και διεκδικούν ένα αγγλικό δάνειο.

Αυτή είναι η κατάσταση όταν οι φιλέλληνες ζητούν από τον Λόρδο Βύρωνα να έρθει στην Ελλάδα.  Ο Βύρωνας καταλαβαίνει αμέσως ότι η επανάσταση απειλείται από τον εμφύλιο πόλεμο. «Δεν ήλθα εδώ για να υποστηρίξω μια φατρία, αλλά ένα έθνος», γράφει στο ημερολόγιο του. 
 
Ο Σουλτάνος, στο μεταξύ, δεν έχει ξεγράψει την Ελλάδα. Χρειάζεται έναν οργανωμένο στρατό για να καταπνίξει την Επανάσταση και καταφεύγει στον Πασά της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλί.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1825, ο γιος του Μεχμέτ, ο Ιμπραήμ Πασά, διασχίζει την Πελοπόννησο αήττητος.  Οι μεγάλες πόλεις πέφτουν η μια μετά την άλλη. Ο επόμενος στόχος του Ιμπραήμ είναι το Μεσολόγγι.