Βούλα Πατουλίδου: «Πήγα να κάνω έκπληξη στον σύζυγό μου και τον βρήκα πάνω στη μηχανή με μία άλλη γυναίκα»
"Μέχρι τότε δεν του είχα δείξει ποτέ ότι ζηλεύω γιατί δε χρειάστηκε, δεν μου έδωσε ποτέ αφορμή".
Με το θέμα της ζήλειας στις σχέσεις ασχολήθηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας (13/1) η Δανάη Μπάρκα και οι συνεργάτες της. Μάλιστα, η Βούλα Πατουλίδου επικοινώνησε τηλεφωνικά με την εκπομπή του MEGA, περιγράφοντας τη μία και μοναδική περίπτωση που έκανε σκηνή ζηλοτυπίας στον σύζυγό της, όταν η ίδια ήταν έγκυος.
«Η ζήλεια δεν είναι καλό συναίσθημα. Εγώ με τον σύζυγό μου είμαστε 40 χρόνια μαζί. Θεωρούσα ότι ποτέ δε θα μπορούσα να ζηλέψω. Τίποτα όμως δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν είναι επιβεβαιωμένο μέχρι τη στιγμή που θα χτυπήσει ένα καμπανάκι», αφηγήθηκε η χρυσή Ολυμπιονίκης.
«Θυμάμαι ότι πήγα να του κάνω μια έκπληξη, τότε προπονητής εκείνος, θα ήταν με φίλους. Έχω πάει εγώ σεινάμενη κουνάμενη, φτιαγμένη και έγκυος άρα και με την αγωνία αν ακόμη και πρησμένη είσαι ποθητή και αν ο άλλος εξακολουθεί να σε αγαπά, άσχετα με το αν το μωρό που κουβαλάς είναι δικό του. Με το που πάω, βλέπω τον Δημήτρη, τον σύζυγό μου, να έχει πάνω στη μηχανή ένα πάρα πολύ ωραίο κορίτσι, μια πάρα πολύ ωραία κυρία», συνέχισε στην περιγραφή της η Βούλα Πατουλίδου.
«Και λέω, “γειά, ήρθα να με κεράσεις καφέ”, και μου απαντά, “α, ήρθες;” με ένα ύφος απαξίωσης του τύπου “τι θέλεις τώρα κι εσύ εδώ”. Και μου λέει, “θα τα πούμε στο σπίτι” και φεύγει. Έχω μείνει άναυδη, σκεφτόμουν τι να κάνω, να τον σκοτώσω; Να τον γραπώσω; Να τρέξω πίσω του με την κοιλιά στο στόμα;», συμπληρώνει στην ιστορία της με χιούμορ.
«Εν πάση περιπτώσει, γυρίζω σπίτι και τον περιμένω. Με το που μπαίνει μέσα μου λέει με ένα ύφος, “Τι έγινε; Ζηλέψαμε;”. Και μόνο από το ύφος, μου έφυγε η παντόφλα από το χέρι. Μου λέει, “μα καλά είσαι χαζή; Ήταν η γυναίκα του φίλου μου και απλά δε λειτουργούσαν τα μέσα και είπα να την πάω σπίτι”. Τον ρώτησα γιατί μου το έκανε αυτό και μου είπε “για να δω αν υπάρχει ίχνος ζήλειας και ενδιαφέροντος”. Μέχρι τότε δεν του είχα δείξει ποτέ ότι ζηλεύω γιατί δε χρειάστηκε, δε μου έδωσε ποτέ αφορμή», κατέληξε στην περιγραφή της η Βούλα Πατουλίδου.