Ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης βρέθηκε στο πλατό των «Κου Κου» απέναντι από την Κατερίνα Καραβάτου και τον Κρατερό Κατσούλη το πρωί της Τετάρτης. Ο ηθοποιός αναφέρθηκε για πρώτη φορά, μέσα σε όλα, στο σοβαρό τροχαίο ατύχημα που τον έκανε να απέχει καλλιτεχνικά σχεδόν έναν χρόνο!
«Ισχύει πως έπαθα ένα ατύχημα, έσπασα και τα δύο μου πόδια, τώρα είμαι καλά» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης. «Θέλω να πω ένα ευχαριστώ στους γιατρούς που με χειρούργησαν και σε όλη την ομάδα του ΚΑΤ. Ο κ. Βαλλιανάτος μού χειρούργησε το δεξί πόδι και ο κ.Τιαμτσούρης μού χειρούργησε το αριστερό πόδι. Ήταν δύο διαφορετικά περιστατικά και έκανα δύο χειρουργεία».
«Το ένα πόδι έσπασε στο μπούτι, συντριπτικό μηριαίο κάταγμα και στο άλλο υπήρξε μια πλήρης καταστροφή στο γόνατο. Έμαθα πρόσφατα πως με ευκαιρία αυτό το ατύχημα, βγήκαν κάποιοι άνθρωποι να πουν ότι το λέω ψέματα! Ότι δεν έχω πάθει ατύχημα και είναι διαφημιστικό! Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πως από ατυχία και από κακή συγκυρία ενεπλάκη σε ένα τροχαίο που δεν έφταιγα εγώ. Αποτέλεσμα ήταν να παραμείνω εκτός σχεδόν ένα χρόνο ώστε να φροντίσω λίγο την υγεία μου. Να δοκιμαστώ, μιας και έμαθα πάρα πολλά αυτό το χρόνο. Δούλεψα κιόλας, ως ένα σημείο, με σπασμένα πόδια γιατί δεν ήθελα να μείνουν άνθρωποι χωρίς δουλειά στο σίριαλ που βρισκόμουν. Από κει και πέρα ήταν ένα μεγάλο σχολείο αυτό που μου συνέβη και βγήκα πιο δυνατός. Είμαι πλήρως καλά τώρα» πρόσθεσε με ειλικρίνεια ο ηθοποιός.
Όσον αφορά στα στοιχεία που κρατάει από την δύσκολη αυτή περίοδο της ζωή τους, ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης πρόδωσε πως «κρατάω επί της ουσίας ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους. Αυτούς που ήταν δίπλα μου όλον αυτόν τον καιρό. Από τους πολύ κοντινούς μου μέχρι τους άγνωστους μου, γιατί βρέθηκαν και άγνωστοι άνθρωποι πολύ κοντά μου.
Ευχαριστώ επίσης αυτούς που δεν βρέθηκαν δίπλα μου και ήταν, μέχρι εκείνο το σημείο, άνθρωποι δικοί μου. Τους ευχαριστώ και αυτούς γιατί κατάλαβα ότι ίσως πολλοί δεν μπορούν να πάρουν το βάρος σου όπως το κάνεις εσύ για πολλά χρόνια. Όπως, επίσης, θα ευχαριστήσω και αυτούς που, ενώ επί πολλά χρόνια εγώ ήμουν εκεί για αυτούς στα καλά και άσχημα τους, επέλεξαν έναν αντίθετο δρόμο και μου έδωσαν το μεγαλύτερο μου μάθημα. Με έβαλαν στη διαδικασία, όχι να σκεφθώ πως στα δύσκολα φαίνεται ο φίλος, να τους αγαπήσω και να τους κατανοήσω ακριβώς για αυτό. Το γεγονός πως δεν ήταν κοντά μου. Το βάρος που μπορεί να τους έγινα, την αγάπη που μπορεί να ήθελα και εγώ».
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ, όχι γιατί έμαθα ποιος μ’ αγαπάει ή όχι αλλά, επειδή τους αγάπησα όλους ακόμα και αν δεν έμαθα ποτέ αν μ’ αγαπάνε οι ίδιοι» κατέληξε ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης στην εξομολόγηση του.