Θέατρο: Σεργιάνι στο σπίτι με τα δώρα όπου οι ρωγμές οδηγούν σε αδιέξοδο

Μέσα από ένα ακόμη Σεργιάνι για το θέατρο, εδώ στο zappIT, ανταμώνουμε εκ νέου αγαπητοί φίλοι σήμερα προκειμένου να σας παρουσιάσω μια ακόμη ειδικού ενδιαφέροντος πρόταση. Ο λόγος για το έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, «Το σπίτι με τα δώρα» που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Λευτέρη Παπακώστα στο θέατρο Χώρος.

Τρεις γυναίκες αφηγούνται τα τραύματα τους. Η Ελένη κουβαλάει την προσωπική της τραγωδία πάνω σ’ ένα τενεκεδένιο νύχι που φύτρωσε στη θέση του παλιού που μαύρισε κι έπεσε. Το νύχι αυτό είναι η πανοπλία, η άμυνα της. Αυτό θα την καθορίσει, αυτό θα δώσει τη λύση. Η Βασιλική ζει σ’ ένα σπίτι απ’ όπου απουσιάζει ο αέρας. Παιδί δύο προβληματικών γονιών, θα πάρει τη ζωή στα χέρια της όταν διαπιστώσει πως η ανήλικη κόρη της βιώνει τη δική της τραγωδία με δέλεαρ μια κούκλα. Η Ιωάννα είναι μια έφηβη που γεννήθηκε άνδρας σ’ ένα γυναικείο κορμί. Σύντομα θα απεκδυθεί τη γυναικεία φύση της όταν, ντυμένη αγόρι, θα γίνει το αντικείμενο του πόθου μιας συνομήλικης της. Η κατάληξη θα είναι τραγική.

Το εν λόγω έργο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου 2001 και ασχολείται με την γυναικεία κακοποίηση/καταπίεση και την λεπτή γραμμή που συχνά υπάρχει ανάμεσα στο ορθό και το λάθος. Γραμμένο από δύο άνδρες, τον Αντωνη και τον Κωνσταντίνο Κούφαλη, επιχειρεί να εμβαθύνει στον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο των τριών αυτών γυναικών και να αναδείξει όλα εκείνα τα χρώματα που κουβαλούν. Πράγματα που κατορθώνει, ως κείμενο, με λόγο μεστό και καθ’ όλα άρτιο να επιτύχει σε ιδιαίτερο βαθμό και να κρατά το ενδιαφέρον του θεατή κατά τη διάρκεια της αφήγησης των τριών μονολόγων.

Επί σκηνής αναλαμβάνει να στήσει το εν λόγω έργο ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Λευτέρης Παπακώστας, ακολουθώντας πιστά, σαν θεατής, τις ιστορίες των τριών γυναικών. Μέσα από μια καθαρή, πλην φορμαρισμένη, σκηνοθεσία, η οποία συχνά έρχεται σε σύγχυση με την πολλή πληροφορία του κειμένου βασίζεται πλήρως στις δυνάμεις των ερμηνευτριών του και καταφέρνει να εκμεταλλευτεί την ιδιαιτερότητα του χώρου κινώντας τις ιστορίες με ομαλότητα και σχετική ομοιογένεια στη ροή τους.

Ο λόγος για τις ηθοποιούς Μαρία Καρακίτσου, Μικαέλα Δανά και Κατερίνα Παρισσινού που αναλαμβάνουν να «ντυθούν» αντίστοιχα την Ελένη, την Βασιλική και την Ιωάννα. Με μπροστάρισσα ερμηνευτικά την πρώτη, η οποία και φέρει με γοητευτική σταθερότητα επί σκηνής όλη την βεντάλια των ρωγμών και των καταπιεσμένων θέλω που οδηγούν την ηρωίδα της στο «λάθος», παρακολουθούμε συνολικά μια όμορφη ερμηνευτική προσπάθεια να βρουν αμφότερες την διαδρομή των ηρωίδων ανάμεσα στον λόγο και την φόρμα της σκηνοθεσίας. Παρότι αυτά τα δυο στοιχεία ανά στιγμές συγχέονται, με αποτέλεσμα να μπερδεύουν ίσως έναν πιο αθώο θεατή, οι ηθοποιοί μένουν εστιασμένες στον στόχο τους .

Την ορθή αφήγηση της ιστορίας τους. Έχοντας αγκαλιάσει όλες τις ηρωίδες τους προσπαθούν, λοιπόν, με επιτυχία να εξηγήσουν τους λόγους για τους οποίους αποφάσισαν να οδηγηθούν στο τέλος τους. Την πρωτότυπη μουσική για το «Σπίτι με τα Δώρα» συνθέτει η Ανθή Γουρουντή, τα κοστούμια και τα σκηνικά αντικείμενα επιμελείται ο Σπύρος Γκέκας ενώ την σκηνική εγκατάσταση συνυπογράφουν οι Λευτέρης Παπακώστας και Μαρίνα Μηλιά.

Στους λάτρεις της αναζήτησης νέων ελληνικών κειμένων, με ουσία και ενδιαφέρον, σε συνδυασμό με δουλεμένες ερμηνείες θα συστήσω με θέρμη να εντάξουν την εν λόγω δουλειά σε μία από τις επόμενες Δευτερότριτες θεατρικές τους εξορμήσεις. Μέχρι το επόμενο Σεργίανι, που  θα έρθει ξανά σε ακαθόριστη χρονικά στιγμή, να είστε πολύ καλά.