Θέατρο: Σεργιάνι στο κουκλόσπιτο που ο Ιβάν Ίλιτς άφησε το Τρίτο Στεφάνι

Για μία ακόμα φορά, λίγο πριν η νέα εβδομάδα κάνει την είσοδο της, μέσα από το zappIT ερχόμαστε να σας παρουσιάσουμε προτάσεις για το θέατρο που αξίζει να συμπεριλάβετε στην ατζέντα της θέασης σας. Παραστάσεις που σίγουρα θα προσφέρουν στην έξοδο σας.

Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς, του Λέοντος Τολστόι
Τετάρτη στο θέατρο Αλκμήνη

Όταν θέλουμε να ορίσουμε το ρεσιτάλ ερμηνείας ίσως αξίζει να μεταβούμε μέχρι τον συγκεκριμένο χώρο και να απολαύσουμε τον Θανάση Κουρλαμπά και τον Γιώργο Γαλίτη. Οι δυο ηθοποιοί ξετυλίγουν με τρόπο ζηλευτό, για άλλη μια χρονιά, όλη την υποκριτική τους γκάμα επί σκηνής τόσο σε κωμικό όσο και σε δραματικό επίπεδο. Και αυτό καθώς ενσαρκώνουν όλους τους ρόλους του διηγήματος, υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα της Κωνσταντίνας Νικολαϊδη, σε ένα θεατρικό παιχνίδι το οποίο και… σφύζει από Ζωή!

Ο Τολστόι, μέσω αυτού του έργου του, επιχειρεί ένα προσκύνημα στον θάνατο, αντιλαμβανόμενος εις βάθος τη σημασία της μνήμης θανάτου. Το να θυμάται δηλαδή ο άνθρωπος ότι είναι θνητός, ότι θα ‘ρθει η στιγμή που θα πεθάνει. Και τότε, το μόνο που θα ορθωθεί μπροστά του, θα είναι το πως έζησε. Αυτή η σκέψη κάθε άλλο παρά λυπηρή είναι αν ο άνθρωπος καταφέρει να ζήσει «όπως πρέπει να ζει ο ανθρωπος».

«Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» βασίζεται στο αληθινό γεγονός του θανάτου του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ , όπως το διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες στα πιο σημαντικά και πλέον ώριμα έργα το.

Ο ευκατάστατος δικαστής Ιβάν Ιλίτς αρρωσταίνει βαριά. Η αρρώστια κι ο επικείμενος θάνατός του εκμηδενίζουν όλη την προηγούμενη ζωή του. Επιτυχίες, ανούσιες συναναστροφές, εξουσία, κύρος και χρήμα στέκουν αδύναμα μπροστά στο τέλος. Ολόκληρη η ύπαρξη του Ιβάν Ιλίτς σείεται συθέμελα γιατί, όσο κι αν προσπαθεί να αποδεχτεί το συμπέρασμα ότι «ο Γάιος είναι άνθρωπος, οι άνθρωποι είναι θνητοί άρα ο Γάιος είναι θνητός» που διδάχτηκε κατά την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων, το Εγώ του τον κρατάει γερά δέσμιο του. Ο Γάιος ναι… αυτός όμως όχι! Αυτός μπορεί να ξεγελάσει τον θάνατο!

Τρίτο στεφάνι, του Κώστα Ταχτσή
Τετάρτη έως Κυριακή στο θέατρο Παλλάς

Αποτελεί την μεγαλύτερη παραγωγή που γεννήθηκε μέσα στην πανδημία και την πιο πετυχημένη online streaming παράσταση που ταξίδεψε διαδικτυακά σε 23.000 σπίτια.

«Το Τρίτο Στεφάνι», το αριστούργημα του Κώστα Ταχτσή συνεχίζει το ταξίδι του στο θέατρο Παλλάς με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και τις Μαρία Καβογιάννη και Μαρία Κίτσου στους εμβληματικούς ρόλους της Εκάβης και της Νίνας, 60 χρόνια μετά την κυκλοφορία της πρώτης έκδοσης του εμβληματικού μυθιστορήματος.

Η μεγάλη παραγωγή των Θεατρικών Σκηνών παρουσιάζεται σε ολοκαίνουργια διασκευή που αναδεικνύει τις αφηγηματικές αρετές και την ποίηση του μυθιστορήματος, σεβόμενη την πρόθεση του συγγραφέα για μια ιστορία που, όπως και η ζωή, ανοίγει και κλείνει σαν κύκλος. Ένας εικοσαμελής θίασος σημαντικών ηθοποιών μπαίνει στη δίνη της νέας, πρωτότυπης μουσικής του Μίνου Μάτσα φέρνοντας επί σκηνής τους ήχους και τις εικόνες μιας ολόκληρης εποχής.

Το μυθιστόρημα – σταθμός, από τα πλέον αγαπημένα του ελληνικού κοινού διαχρονικά, που στο παρελθόν έγινε σήριαλ από τον Γιάννη Δαλιανίδη και αποτέλεσε υλικό για πολύ επιτυχημένες παραστάσεις σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και Θανάση Παπαγεωργίου, είναι μια κατάθεση μνήμης όπου μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων περνάει ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Όχι με διάθεση διδακτική, αλλά με ένα σπάνιο χιούμορ που αναδεικνύει καίρια όλα εκείνα για τα οποία αξίζει να παλεύει κανείς στη ζωή.

Η Εκάβη και η Νίνα αγαπιούνται, ψυχραίνονται, μιλούν ακατάπαυστα, και σιωπούν μόνο μπροστά σ᾽ αυτό που τις υπερβαίνει, που όλους μας υπερβαίνει, και κουβαλούν πάντα το όμορφο και παράξενο φορτίο της πατρίδας που τις γέννησε, όπως το «μυθολόγησε» ο Ελύτης: «Όμορφη και παράξενη πατρίδα… Ωσάν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα… Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά… Στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά… Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται… Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται».

Το Κουκλόσπιτο – Μέρος Δεύτερο, του Lucas Hnath
Σάββατο έως Τρίτη στο θέατρο Άνεσις

Πολλοί μπορεί να παραξενευτούν σκεπτόμενοι μια συνέχιση της γνώριμης ιστορίας του Ίψεν. Πόσο σε μάλλον όταν σε αυτήν η Νόρα επιστρέφει στην οικία από την οποία και έφυγε, 20 χρόνια αργότερα.

Το «Κουκλόσπιτο» του Ίψεν τελειώνει με τη Νόρα να εγκαταλείπει τον άντρα και τα παιδιά της και να φεύγει κλείνοντας πίσω της την πόρτα. Με το άνοιγμα της ίδιας πόρτας, αλλά δύο δεκαετίες μετά, ξεκινάει η καινούρια κωμωδία του Lucas Hnath που φέρει τον τίτλο «Το Κουκλόσπιτο- Μέρος Δεύτερο».

Η Νόρα επιστρέφει στο σπίτι μετά από 20 χρόνια, ναι, αλλά τι έχει αλλάξει για την ίδια καθώς και για τους άλλους χαρακτήρες του έργου στα χρόνια που έλειψε; Και το σημαντικότερο, έχει άραγε αλλάξει κάτι για την κοινωνία 142 χρόνια αφότου οι θεατές της πρεμιέρας έμειναν εμβρόντητοι με την απόφασή της να φύγει; Μέσα από αυτό το έργο γίνεται σαφές από νωρίς πως ο συγγραφέας δεν θέλει να αναμετρηθεί με το πρωτότυπο, αλλά να κάνει μια κωμωδία  πάνω στη γυναικεία χειραφέτηση εξετάζοντας πόση πρόοδος έχει γίνει σε αυτό το ζήτημα στο πέρασμα των χρόνων.

Η Νόρα σήμερα είναι μια γυναίκα που είναι πεπεισμένη ότι τόσο η ισότητα των δύο φύλων όσο και η απόλυτη απαξίωση του θεσμού του γάμου είναι θέμα λίγων ετών να συμβούν ενώ εξακολουθεί να μην μετανιώνει για την απόφασή της. Το έργο δίνει όμως φωνή και σε αυτούς που η Νόρα άφησε πίσω, τους δίνει την ευκαιρία να αμφισβητήσουν την γενναιότητα της αντιπαραβάλλοντας ότι πιο γενναίο θα ήταν να μείνει και να παλέψει για τη σχέση της και την οικογένειά της.

Στη σκηνή του θεάτρου Άνεσις συναντάμε σε όμορφες στιγμές τους την Ναταλία Τσαλίκη, τον Αλέξανδρο Μυλωνά, την Ντίνα Μιχαηλίδου και τη Δήμητρα Βήττα υπό την καθοδήγηση του Μανώλη Δούνια στο λειτουργικό σκηνικό του Δημήτρη Πολυχρονιάδη. Τα σκηνικά της δουλειάς υπογράφει η Εύα Νάθενα ενώ την μουσική ο Λόλεκ.