Θέατρο: Σεργιάνι στο φως με το Μπεντ, έναν ύμνο στην ανθρώπινη ελευθερία

Έναν διάλογο στο θέατρο επιχειρεί να ανοίξει ο Πέτρος Ζούλιας με την εξέλιξη της κοινωνίας και τον μελλοντικό σκεπτόμενο πολίτη. Σαν όπλο έχει την κραυγή διαμαρτυρίας, που παράλληλα ηχεί σαν ύμνος στην ελεύθερη έκφραση, που φέρει το έργο του Μάρτιν Σέρμαν και αναδεικνύει μια πλήρως λειτουργική και ισορροπημένη ερμηνευτική ομάδα.

Ο λόγος για το Μπεντ, ένα αριστοτεχνικής γραφής έργο που εστιάζει στον απαγορευμένο έρωτα δύο ομοφυλόφιλων ανδρών που συναντιούνται σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης το 1936 στο Βερολίνο. Η βία, η κακοποίηση, η απαξίωση των αδύναμων, οι προκαταλήψεις και οι φασιστικές αντιλήψεις έρχονται σε πρώτο πλάνο στη σκηνή για να καθρεφτίσουν, δυστυχώς, την σημερινή εικόνα της κοινωνίας που σε πολλά επίπεδα της δεν είναι και τόσο εξελιγμένη.

Σε ένα από τα ωριμότερα σκηνοθετικά του αποτελέσματα, έχοντας διαβάσει τις λεπτές πτυχές του έργου του Σέρμαν εις βάθος, ο Πέτρος Ζούλιας κατορθώνει να στήσει με έμπνευση μια παράσταση… να την πιεις στο ποτήρι! Συνεπής ρυθμός μέχρι τέλους, διαδοχικές κορυφώσεις, συναίσθημα, όλα μετρημένα και ισορροπημένα ώστε να προσφέρουν ένα ουσιαστικό δύωρο στον θεατή αποχωρώντας από το καλλιτεχνικό του σπίτι στην καρδιά της Κυψέλης. Δίχως περιττά φτιασίδια παρά μονάχα με οδηγό την αλήθεια.

Μπροστάρης του εγχείρηματος ο Μέμος Μπεγνής στον οποίο, όπως έχω τονίσει και στο ραδιοφωνικό μας Σεργιάνι, τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση και καλλιτεχνικό σεβασμό. Με τον Μαξ του έχει την ευκαιρία να «ντυθεί» μετά από χρόνια έναν ήρωα ολοκληρωμένο, με ευαίσθητες χορδες, στον οποίο και τον ένιωσα να βουτά με όλη του την θέρμη και το θάρρος. Η ωραίοτερη σου σκηνική στιγμή, θα τολμήσω να εκφράσω, μέχρι σήμερα αγαπητέ! Σε μια χημεία ζηλευτή που δημιουργείται ανάμεσα τους, πλάι του βρίσκεται ο Ιωάννης Αθανασόπουλος που έρχεται με στιβαρότητα και πάθος να… «γίνει» ο Χορστ. Ένας πολύπλευρος, απαιτητικός χαρακτήρας στον οποίο ο ερμηνευτής απλώνει όλους τους λόγους για τους οποίους με το ταλέντο ήρθε για να μείνει στο θεατρικό μας γίγνεσθαι.

Ειδική μνεία θα ήθελα να κάνω, όμως, στον Γιάννη Σίντο ο οποίος έρχεται στο πρώτο μέρος της παράστασης ως Ρούντι να παρουσιάσει τον ορισμό του μέτρου στη σκηνή. Σε έναν ήρωα που εύκολα, θελημένα ή άθελα, θα μπορούσε κανείς σε πολλές στιγμές να ξεφύγει, ο ηθοποιός στήνει καίρια μια ερμηνεία που ανεβάζει συνολικά την εν λόγω δουλειά. Ακόμα ο Χρήστος Ζαχαριάδης, ο James Rodi και ο Δημήτρης Καραμπέτσης στο ρόλο του θείου Φρέντυ ντύνονται αμφότεροι με όρεξη και δουλειά τους ήρωες τους. Τέλος, εξαίσια δοσμένη είναι και η πλέον απαιτητική περσόνα της drag queen Γκρέτα που φέρει σε σε ένα queer κλαμπ εποχής ο Μανώλης Θεοδωράκης. Την ερμηνευτική ομάδα συμπληρώνει ο Σπύρος Δούρος.

Τα λειτουργικά σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη κατορθώνουν να μεταφέρουν τον θεατή ακριβώς μέσα στην ιστορία, ενώ το πνεύμα του έργου αναδεικνύει τα μέγιστα η πρωτότυπη μουσικής σύνθεση του Θοδωρή Οικονόμου. Τα προσεγμένα κοστούμια υπογράφει ο Νίκος Χαρλαύτης. Εν κατακλείδι, μια ολοκληρωμένη πρόταση για να συμπεριλάβετε εγκαίρως στην θεατρική σας ατζέντα, φίλοι, με το δίδυμο Μπεγνή – Αθανασόπουλου να προσφέρει ίσως ένα από τα καλλιτεχνικά highlight της φετινής σεζόν!