Στον καναπέ του Στούντιο 4 κάθισε το απόγευμα της Τρίτης ο Αύγουστος Κορτώ. Ο γνωστός συγγραφέας μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο, όπου μεταξύ άλλων περιέγραψε τις δραματικές στιγμές που έζησε κατά την περίοδο της κατάθλιψης και της απόπειρας αυτοκτονίας που έκανε.
«Περίπου 5-6 λεπτά αφ’ ότου πήρα τα χάπια, συνειδητοποίησα ότι κακώς τα πήρα. Κατάλαβα ότι στην πραγματικότητα όσο κι αν υπέφερα με την κατάθλιψη, που υπέφερα φρικτά, ότι υπήρχε ίσως ελπίδα. Πήρα τρέχοντας το ΕΚΑΒ και ήρθε μέσα σε 5 λεπτά», διηγείται ο Αύγουστος Κορτώ.
«Έγιναν όλα σχεδόν αντανακλαστικά, και η απόπειρα και το τηλεφώνημα στο ΕΚΑΒ. Μέχρι να έρθει το ΕΚΑΒ, προσπάθησα να προξενήσω εμετό. Έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο, για να γίνει πλύση στομάχου. Στο μεταξύ κάποια χάπια είχαν διαλυθεί και απορροφηθεί, επομένως για κάποιες μέρες έπρεπε να νοσηλευτώ σε μία έκρυθμη κατάσταση. Δε μπορούσαν να μου χορηγήσουν άλλη καταστολή λόγω των χαπιών», συνεχίζει την περιγραφή του.
Τι σκεφτόταν εκείνα τα 5 λεπτά και τον οδήγησαν να τηλεφωνήσει στο ΕΚΑΒ για να σωθεί; Ο Αύγουστος Κορτώ απαντά:
«Οποιοσδήποτε φτάνει στην απόπειρα, δεν φτάνει εκεί επιπόλαια, αυθόρμητα ή σπασμωδικά. Πάντα προηγείται μία περίοδος μεγάλου πόνου ή κατάθλιψης, ακόμη κι αν δεν έχει γίνει αντιληπτή ως τέτοια. Είναι η σοβαρότερη κατάληξη μίας βαριάς ψυχικής αρρώστιας, που λες: δεν αντέχω άλλο. Αυτό που είπε η μάνα μου, εγώ και όλοι οι αυτόχειρες».
«Εγώ διαπίστωσα λίγα λεπτά αφότου πήρα τα χάπια ότι πάντοτε υπάρχει ελπίδα», σημειώνει ο συγγραφέας.
«Αν δεις έναν καταθλιπτικό που είναι όλη μέρα ξαπλωμένος στο κρεβάτι και δεν βγαίνει απ’ το σπίτι του, θα σου φανεί περίεργο όταν σου πει ότι είναι πάρα πολύ κουρασμένος αλλά αυτό συμβαίνει. Είναι λες και η ψυχή είναι ένα όργανο στο στήθος σου που το νιώθεις να πονάει», εξομολογείται.
«Αλλά φυσικά υπάρχει όχι μόνο ελπίδα αλλά και αντιμετώπιση, προοπτική θεραπείας. Όσο βαριά κι αν είναι η κατάθλιψη, μπορεί ο ασθενής με την κατάλληλη ψυχοθεραπευτική και φαρμακευτική αντιμετώπιση να βγει από αυτό το σκοτάδι. Δεν είναι σε καμία περίπτωση μονόδρομος ή ισόβια καταδίκη», τονίζει ο Αύγουστος Κορτώ.