Στον καναπέ του Πάμε Δανάη κάθισε η Ελένη Κρίτα κι εξομολογήθηκε το πως ένιωσε με τις απώλειες αγαπημένων της ανθρώπων.
«Η πρώτη απώλεια ήταν του μπαμπά μου στα δέκα. Έχω ζήσει πολλές απώλειες. Η μητέρα μου έφυγε σε μεγάλη ηλικία κι ήταν φυσικό… Στις υπόλοιπες απώλειες με βοήθησε πάρα πολύ η δουλειά. Όταν έχασα τον πρώτο μου άντρα και πατέρα του γιου μου ναι μεν είχαμε χωρίσει αλλά είχαμε μια συγγενική σχέση, όπως οι άνθρωποι που χωρίζουν αλλά θέλουν το παιδί τους να νιώθει καλά κι ότι είναι αγαπημένοι. Ήταν δικός μου άνθρωπος. Είχα δίπλα μου και τον Μίμη Χρυσομάλλη, που είναι πολύ σημαντικό να έχεις δίπλα σου έναν σύντροφο και σου κρατά το χέρι» είπε αρχικά η Ελένη Κρίτα.
«Στον θάνατο του Μίμη, που ήμουν μόνη μου, νομίζω ότι με βοήθησε πολύ η δουλειά κι ότι ήρθε το Παρά Πέντε σαν από μηχανής Θεός λίγους μήνες μετά… Μου λείπει σήμερα η συντροφικότητα. Όταν μεγαλώνεις δεν θέλεις τόσο το πάθος, την έξαλλη ζωή κι όσα μας έτρεφαν στους πιο νεανικούς έρωτες. Σου λείπει πιο πολύ ένας άνθρωπος που θα είσαι μαζί και στα καλά και στα άσχημα κι αν γεράσεις, αν ασχημύνεις, αν καταρρεύσεις και θα είσαι στο κρεβάτι του πόνου κι ο άλλος θα σε βλέπει πάντα θεά. Ζηλεύω τους ανθρώπους που γερνάνε μαζί χέρι χέρι» συμπλήρωσε η Ελένη Κρίτα.