Survivor: Μοντάζ, αλήθειες και ηθικά διλήμματα
Είναι στα αλήθεια ασφαλές ως προς το ηθικό κομμάτι να κρίνει κανείς ανθρώπους που γνωρίζει μόνο ως τηλεοπτικές παρουσίες και μάλιστα ενός μονταρισμένου υλικού;
Που σταματά η πλάκα και που αρχίζει ο φανατισμός και η κακεντρέχεια; Το Survivor είναι reality – ως κάτι πραγματικό – ή απλά ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μυθοπλασία;
Στη διαχείριση ενός υλικού που έχεις μπροστά σου, τα ηθικά διλήμματα μπορεί να είναι πολλά, ιδιαιτέρως όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους και την επαγγελματική ή κοινωνική τους εικόνα. Μια φράση αποκομμένη από το συγκείμενο, μια έκφραση δίπλα σε μια άλλη ανάμεσα σε δυο πρόσωπα. Με δεδομένη την απήχηση του Survivor, εν προκειμένω, και το πώς αυτό έχει παρεισφρήσει στο σύνολο των τηλεοπτικών εκπομπών και άρα στην καθημερινότητα ενός σπιτιού με τηλεόραση ή με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, δεν μιλάμε πλέον απλώς για ένα τηλεοπτικό προϊόν, αλλά για κάτι που «φουσκώνοντας» είναι φορές που διαλύει και κάθε ψήγμα λογικής. Ότι δηλαδή τα πράγματα δεν είναι πάντα άσπρο και μαύρο και ότι το πλαίσιο πάντα παίζει το ρόλο του…
Μια σειρά από δηλώσεις και συμβάντα μας κάνουν να αμφισβητούμε την αλήθεια πίσω από ό,τι μονταρισμένο βλέπουμε στο συγκεκριμένο (όχι ότι δεν συμβαίνει και αλλού) κι άρα τα συμπεράσματα για τα πρόσωπα δεν μπορεί παρά να είναι επισφαλή:
Στέλιος Χανταμπάκης: «Στο Survivor είδατε ένα σίριαλ που εγώ είχα το ρόλο του κακού»
Η Ειρήνη Κολιδά λύνει τη σιωπή της για το …φλερτ με τον Κώστα Αναγνωστόπουλο και το ρόλο της παραγωγής!
Survivor: Η αλήθεια για τις παραλίες Μαχητών και Διασήμων
Οι… συμπτωματικές ομοιότητες του ελληνικού Survivor με το τουρκικό
Survivor: Απίστευτη καταγγελία από τον κολλητό του Γιώργου Αγγελόπουλου για την παραγωγή!
Ειρήνη Κολιδά – Πάνος Αργιανίδης: «Στο Survivor δεν τα βλέπετε όλα…»
Θα είναι περίπου μια δεκαετία από τότε που είδα την ταινία AFR, ωστόσο με αυτά και με αυτά γυροφέρνει συνέχεια στο μυαλό μου. Μπορώ ακόμα να θυμηθώ την αίσθηση που μου είχε προκαλέσει τόσο για τη δουλειά που απαιτούσε, αλλά και για την σκέψη που καταβλήθηκε για να συντεθεί αρχικά ως ιδέα και έπειτα ως μια ολοκληρωμένη αληθοφανής ιστορία. Πρόκειται για ένα ψευδοντοκιμαντέρ όπου ο πρωθυπουργός της Δανίας δολοφονείται και από τη στιγμή του θανάτου του ξεσπά ένα σεξουαλικό σκάνδαλο, καθώς ήταν η αρχή για να αποκαλυφθεί η ομοφυλοφιλική σχέση που διατηρούσε.
Στο AFR, ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της ταινίας (ως σύντροφος του πρωθυπουργού) Morten Kaplers είχε χρησιμοποιήσει πολιτικά πρόσωπα που πιστοποιούσαν αυτή τη σχέση, αλλά και «διηγούνταν» πως αυτή επηρέαζε τις πολιτικές αποφάσεις του Δανού πρωθυπουργού. Τα μέλη του κοινοβουλίου παρουσιάζονταν να μιλούν για το πάθος αυτής της σχέσης, ή τα στοιχεία του χαρακτήρα του πρωθυπουργού που άλλαξαν μέσα από αυτή και κατά κάποιο τρόπο να αφηγούνται περιστατικά που ουδέποτε συνέβησαν. Ήταν όλα ψέμματα. Ο σκηνοθέτης έκανε συγκεκριμένες ερωτήσεις τους πολιτικούς, προσπαθώντας να εκμαιεύσει συγκεκριμένες απαντήσεις που θα εξυπηρετούσαν το σενάριο του AFR. Αυτή η σχέση ουδέποτε υπήρξε και φυσικά ο πρωθυπουργός της Δανίας ζούσε.
Τι ήθελε; Αφενός να θέσει ένα ζήτημα Δημοκρατίας και αφετέρου να καταδείξει τον τρόπο με τον οποίο τα ΜΜΕ είναι σε θέση με τα μέσα που διαθέτουν να διαχειριστούν και αναπλάσουν την αλήθεια. Ο ίδιος δεν θεώρησε από τη μεριά του πως εξαπάτησε κανέναν από τους συμμετέχοντες. Τους είχε πλασάρει κι αυτός μια εκδοχή της αλήθειας…