Ο Σταμάτης Κρανουνάκης συνάντησε την Δανάη Μπάρκα και μίλησαν για πολλά, από καρδιάς…
«Θεωρώ τον εαυτό μου κανονικό, κανονικότατο, πιο κανονικό πεθαίνεις.
Αν κλείσω τα μάτια μου, η πρώτη ανάμνηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι σε μια βάρκα με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στον Κορινθιακό, καθόταν μπροστά στην πλώρη και είχε τα πόδια μες στο νερό και της είπα: «Να, έτσι πρέπει να πεις την σωτηρία της ψυχής».
Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που ζούμε αυτή την τεράστια σύγκρουση στον πλανήτη. Είναι η εποχή που θα τα χωνέψει όλα και θα τα ξαναγεννήσει όλα. Δεν αντέχω την γκαντεμιά και την γκρίνια. Γι’ αυτό πιστεύω πάρα πολύ στον έρωτα. Όσο οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον έρωτα, γίνονται μεμψίμοιροι.
Νόμος, δεν κοιτάζω ποτέ πίσω. Με ενδιαφέρει το επόμενο τραγούδι. Κρατάω από το «πίσω» τους ανθρώπους εκείνους που ήταν η μεγάλη μου περιουσία στη ζωή, όπως η Λίνα Νικολακοπούλου και τα «παιδιά μου» που είναι εδώ ακόμη μαζί μου.
Έλαβα αγάπη από εκεί που δεν το περίμενα.
Καμιά φορά αισθάνομαι ότι τη μεγάλη μου μουσική δεν την έχω γράψει ακόμα.
Υπήρξε στιγμή που «λύγισα» και σκέφτηκα να τα παρατήσω όλα. Εκείνη τη στιγμή γνώρισα τα παιδιά της Σπείρας και είπα όχι, ξέρουν όλο τον Μεγάλο Ερωτικό απέξω, είμαι μαζί τους. Η προδοσία ήταν αυτή που με έκανε να λυγίσω», είπε μεταξύ άλλων ο Σταμάτης Κραουνάκης.