Η ηθοποιός Ρένια Λουϊζίδου κάθισε στον καναπέ της Ντορέττας Παπαδημητρίου στα «Καλημερούδια» και με αφορμή την «προσγειωμένη» στάση που έχει κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια και μετά από μεγάλες επιτυχίες, η κουβέντα ήρθε στους «Απαράδεκτους» μέσα από τους οποίους μας συστήθηκε ως «αστροπελέκι».
Η ηθοποιός θεωρεί ότι αυτό ήταν στοιχείο του χαρακτήρα, αλλά και του γεγονότος ότι η γενιά της δεν έγιναν ηθοποιοί με σκοπό αυτή την προβολή μέσα από την ιδιωτική τηλεόραση και συνεχίζοντας λέει:
«Εμένα πιο πολύ με φόβισε όλο αυτό το ξαφνικό “πάρτυ” γύρω γύρω μου και με έβαλε σε μια θέση λίγο πιο αποστασιοποιημένη. Κι επειδή δεν είχα και κάπου να στηριχτώ, δηλαδή δούλευα για να ζήσω, έγιναν σιγά σιγά τα πράγματα, δεν ήταν ότι βγήκα στη δουλειά και βγήκαν όλοι ανάσκελα.»
Όσον αφορά τους Απαράδεκτους…
«Οι «Απαράδεκτοι» ήταν τεράστια επιτυχία, αλλά εγώ δεν είχα κανένα στίγμα πριν από αυτή την επιτυχία και όσο εύκολα μπορούσε να σου βγει υπέρ, άλλο τόσο μπορούσε να σου βγει κατά και να μην παίξεις ποτέ, τίποτα διαφορετικό από αυτό με το οποίο σε έμαθε ο κόσμος. Γιατί ήμουν εντελώς άγνωστη πριν από αυτό. Η διαχείριση της επιτυχίας των «Απαράδεκτων» μετά ήταν πολύ πιο δύσκολη. Έμεινα αρκετά χρόνια σε αμφίβολη θέση προσπαθώντας να μην τυποποιηθώ.»
Η σχέση της παρέας των Απαράδεκτων…
«Καταρχήν είναι πολύ περίεργο συναισθηματικά, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πια ο Βλάσσης από όλη αυτή την παρέα, που ήταν πολύ κέντρο αυτού του πράγματος, η ενέργεια και η χαρά της ζωής που είχε ο Βλάσσης. Επίσης, επειδή ήταν πραγματικά τα πρώτα βήματα της ελληνικής τηλεόρασης και δεν υπήρχε τίποτα από αυτά τα κακά πράγματα που μας βασανίζουν τώρα, τα νούμερα, ούτε ένα διαδίκτυο να σχολιάζει το μακρύ του και το κοντό, ήταν όλα τόσο πιο ανέμελα και τόσο πιο αθώα.
Με τον Βλάσση δεν είχαμε καθημερινή επαφή, ούτε κάναμε παρέα. Απλώς με τους «Απαράδεκτους» αυτό που ζήσαμε οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, δεν έχει να κάνει με το αν βρίσκεσαι καθημερινά. Χθες ας πούμε ήρθαν στο θέατρο η Δήμητρα και ο Σπύρος. Τη Δήμητρα είχα να την δω περίπου δύο χρόνια, είναι πάντα η Δημητρούλα.»