Πάνος Μεταξόπουλος: «Όπου υπάρχει άνθρωπος υπάρχει και βρώμα»

Στην εκπομπή «Πάμε Δανάη!» βρέθηκε σήμερα ο διάσημος χορευτής και χορογράφος Πάνος Μεταξόπουλος, ο οποίος μίλησε για το πώς τα περνάει στο House of Fame La Academia, πώς τα πάει με τους μαθητές του, αλλά και για το αν γνώριζε κάτι για όλα αυτά που έχουν ακουστεί το τελευταίο χρονικό διάστημα και το ελληνικό #MeToo.

«Περνάμε καταπληκτικά στο House of Fame La Academia. Μου αρέσει που μπήκα σε αυτή τη διαδικασία. Η τηλεόραση μου άρεσε πάντα, αλλά δεν έβρισκα πάντα την ευκαιρία να κάνω αυτό που μου αρέσει. Είναι πολύ όμορφο να έχεις να κάνεις με νέα παιδιά και τα όνειρά τους. Όταν ξεκίνησα χορό είχα άλλη εικόνα για το χορό. Άλλαξε μετά η εικόνα μου για το τι θέλω να ακολουθήσω. Το ίδιο ισχύει και για αυτά τα παιδιά. Το θέμα είναι να βρουν μέσα από αυτό τον εαυτό τους και γιατί κάνουν ό,τι κάνουν», είπε αρχικά ο Πάνος Μεταξόπουλος.

«Ακόμα και κάποιος που έχει έρθει για καθαρά τηλεοπτικούς σκοπούς, όταν έρθει στα δικά μου χέρια θα τον κάνω να σκεφτεί γιατί το κάνει. Να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του για να καταλάβει τι θέλει από αυτή τη δουλειά. Έχω αντιμετωπίσει πολλά παιδιά που τα ενδιαφέρει μόνο η προβολή. Αλλά είναι όμορφη η στιγμή που μπορείς να δεις στην ψυχή του άλλου, και ας μην το καταφέρει ποτέ του. Η κοινωνία θέλει όμορφα φουσκωμένα πρόσωπα και τσιτωμένα χωριά. Εμένα μου αρέσουν οι διαφορετικοί άνθρωποι. Όταν κάποιος σου ανοίγει την πόρτα της ψυχής του, έχεις μεγάλη υποχρέωση να του βγάλεις το καλύτερό του», συνέχισε ο Πάνος Μεταξόπουλος.

Αναφερόμενος στην κριτική που ασκεί στους μαθητές του, ο Πάνος Μεταξόπουλος σημείωσε ότι «έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό μου αν ένα όχι δικό μου, κλείνοντας την πόρτα σε ένα παιδί, είναι λάθος. Νιώθω την ευθύνη που έχω όταν κρίνω ένα παιδί. Έχω γνωρίσει πολλά παιδιά που αγαπούσαν πολύ το χορό. Δεν έγιναν ποτέ καλοί χορευτές, αλλά έγιναν καλοί δάσκαλοι. Μαθαίνουν πώς θα οδηγήσουν κάποιον άλλο στο δρόμο που οι ίδιοι δεν κατάφεραν».

«Από τη μία βλέπουμε τη ζωή των ανθρώπων σε ένα σπίτι. Από αυτή τη διαδικασία τα παιδιά περνούν μηνύματα προς τα έξω. Βλέπεις μια εικόνα της σημερινής κοινωνίας. Όταν μιλήσουμε για δουλειά, αυτά δεν υπάρχουν, το να ασχολείται κάποιος με την εικόνα του. Μπορούμε να κάνουμε πλάκα, αλλά όταν μιλάμε για δουλειά δεν μπορώ να κοροϊδέψω. Από τη μία λοιπόν τα παιδιά αυτά πληρώνουν την έκθεση, από την άλλη κερδίζουν πολλά. Αν τα παιδιά μου ήθελαν να γίνουν τραγουδιστές θα τα έστελνα σε ένα ωδείο, όχι σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι», πρόσθεσε επίσης ο Πάνος Μεταξόπουλος.

«Ήμουν 17 χρονών, και οι γονείς μου είχαν χωρίσει. Μίλησα με τη μητέρα μου και της είπα ότι όταν τελειώσω το σχολείο θα γίνω χορευτής. Πήγα σε μια σχολή μετά από παρότρυνση της μάνας μου. Πήγα στο μάθημα, κοιτούσα τον μπροστινό μου και ακολουθούσα ό,τι έκανε. Σκέφτηκα που πάω τώρα. Να ανταγωνιστώ παιδιά που έχουν ξεκινήσει χορό από 5 ετών; Τελικά μεγάλος χορευτής δεν έγινα ποτέ. Αλλά πήγα δίπλα τους, τους μύρισα, είδα πώς υπάρχουν στο χώρο, πώς συμπεριφέρονται στο μάθημα. Πήρα αυτές τις γνώσεις και προσπάθησα να τις δώσω στους δικούς μου μαθητές», ανέφερε ο Πάνος Μεταξόπουλος για τη δική του πορεία στο χώρο.

Απαντώντας στο αν έχει ξεχωρίσει κάποιους παίκτες, ο Πάνος Μεταξόπουλος είπε ότι «στο παιχνίδι ψηφίζει ο κόσμος, με άλλο κριτήριο. Ο κόσμος δεν ψηφίζει μόνο φωνή, ταυτίζεται και με τον χαρακτήρα. Υπάρχουν παιδιά που δεν κέρδισαν σε παιχνίδια, αλλά κέρδισαν την αγάπη του κόσμου. Έχω ξεχωρίσει κάποια παιδιά, αλλά το στοίχημα το δικό μου είναι να μην κερδίσει ένας, να κερδίσουν όλοι φεύγοντας από αυτό».

Μιλώντας, τέλος, για το ελληνικό #MeToo και κατά πόσο έπεσε από τα σύννεφα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο Πάνος Μεταξόπουλος είπε ότι «έχω περάσει από νυχτερινό μαγαζί στη Νέα Υόρκη, έχω πάει σε όπερα, σε μεγάλα μπαλέτα στο εξωτερικό. Πάντα κάτι γινόταν. Πολλές φορές έβλεπα ανθρώπους που δεν αξίζουν να ανεβαίνουν. Είμαι τυχερός ίσως και λόγω του πατέρα μου. Από την άλλη, όπου υπάρχει άνθρωπος υπάρχει βρώμα. Νιώθω άσχημα που ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο σε συνάνθρωπό του. Για αυτό και αγαπάω πολύ τα ζώα. Γίνεται κάτι σημαντικό στην εποχή μας. Όπως το ότι θα σε σταματήσει ένας αστυνομικός και πρέπει να στέκεσαι σούζα. Βλέπω πόσο διαφορετικά με αντιμετωπίζουν αυτοί που με γνωρίζουν και αυτοί που δεν με γνωρίζουν. Τρόμαξα όταν με σταμάτησε αστυνομικός που δε με γνώριζε. Ο καθένας όταν έχει εξουσία, είναι σημαντικό πώς τη χρησιμοποιεί».