Οι Ρεπόρτερς έκαναν reunion μετά από 35 χρόνια και αποκάλυψαν άγνωστες ιστορίες από τη θρυλική εκπομπή

Οι θρυλικοί Ρεπόρτερς της ελληνικής τηλεόρασης συναντήθηκαν 35 χρόνια μετά την τελευταία τους εκπομπή. Ο Γιώργος Λιάνης, ο Κώστας Χαρδαβέλλας και ο Γιάννης Δημαράς μίλησαν στο «Πάμε Δανάη» και την Κατερίνα Νινιού για την εποχή που παρουσίαζαν την εκπομπή «Ρεπόρτερς».

«Οι Ρεπόρτερς ήταν μια εκπομπή που μας σφράγισε και έχει σφραγίσει την ελληνική τηλεόραση. Ανοίξαμε δρόμους για το κοινωνικό ρεπορτάζ», είπε αρχικά ο Κώστας Χαρδαβέλλας και ο Γιάννης Δημαράς πρόσθεσε: «Δεν ήταν κάποιος πιο ευαίσθητος, ήμασταν ευαίσθητοι και οι τρεις. Κάθε θέμα το προσεγγίζαμε με την ψυχή μας».

Ο Γιώργος Λιάνης είπε με τη σειρά του: «Συλλαμβάναμε το θέμα και το κάναμε με ευαισθησία και ρεαλισμό. Πήγαμε στο Αλγέρι και πήραμε συνέντευξη από τον Αμπουν Ινταλ, ο οποίος έκανε την πρώτη πειρατεία στη θάλασσα. Ήμαστε οι πρώτοι που συναντήσαμε τον Αμπου Αμπας. Το ρεπορτάζ που σφράγισε τη ζωή μου αλλά και τους «Ρεπόρτερς» είναι οι αγνοούμενοι της Κύπρου. Ήμαστε οι πρώτοι που αποκαλύψαμε τι είχε γίνει».

Ο Κώστας Χαρδαβέλλας ανέφερε στη συνέχεια: «Ο Γιάννης Δημαράς ήταν ο bodyguard μας, στις δύσκολες στιγμές έμπαινες μπροστά και τις έτρωγε», ο Γιώργος Λιάνης πρόσθεσε: «Ο Γιάννης Δημαράς έφαγε ξύλο στην υπόθεση της Αθανασίας του Αιγάλεω. Η Αθανασία ήταν από τα πιο αποτρόπαια πράγματα που έχουμε δει, ήταν σαν το ολοκαύτωμα», ενώ ο Γιάννης Δημαράς είπε: «Όταν βρεθήκαμε σ’ αυτόν τον καταυλισμό της δυστυχίας, δεν μας άφηναν να μπούμε μέσα κι έγινε μια μικρή σύγκρουση».

Ο Κώστας Χαρδαβέλλας είπε επίσης: «Ο Γιώργος Λιάνης είχε την ιδέα να βρεθεί η Ειρήνη Παπά μέσα στην Αγία Σοφιά και να πει το “τη υπερμάχω στρατηγώ” μέσα στους Τούρκους. Δεν έμπαινε σε αεροπλάνο κι έτσι πήγα εγώ μαζί με την Ειρήνη. Η περιοχή ήταν γεμάτη Τούρκους χωροφύλακες και η Ειρήνη τραγούδησε ψιθυριστά. Έκανα τον τερματοφύλακα ανάμεσα στον Δημαρά και τον Λιάνη που πετούσαν πράγματα ο ένας στον άλλο. Τότε δεν υπήρχε AGB αλλά όταν παιζόταν η εκπομπή, στους δρόμους της Αθήνας κυκλοφορούσαν λίγα αυτοκίνητα».

Ο Γιώργος Λιάνης ανέφερε: «Δεν επιδιώκαμε ο καθένας να πάρει το καλό θέμα. Υπήρχε ανταγωνισμός στο μοντάζ, εκεί σκοτωνόμασταν. Οι Ρεπόρτερ έκαναν θέματα που δεν τολμούσε η τηλεόραση εκείνη την εποχή, όπως φυλακές, ορφανοτροφεία, θανατοδρομεία, εκτρώσεις. Είχαμε πάει σε ένα χωριό όπου ένα παιδί έβλεπε οράματα, όλη η Ελλάδα δεν κοιμήθηκε γιατί φοβόταν τα φαντάσματα».

Ο Γιάννης Δημαράς είπε από την πλευρά του: «Ξεκινήσαμε να κάνουμε τηλεόραση, χωρίς να ξέρουμε».

Κλείνοντας, ο Γιώργος Λιάνης είπε: «Αντίπαλος μας ήταν η ΕΡΤ1 γιατί δεν υπήρχε άλλο κανάλι, και τους τσακίζαμε ό,τι και να έβαζαν. Δεν μου έπαιρναν λεφτά τα ταξί κι ακόμη κάποιες φορές δεν μου παίρνουν λεφτά γιατί θυμούνται τους Ρεπόρτερς. Η προσωπική μας ζωή ήταν τόσο ωραία κι έντονη που θα τη ζήλευαν σήμερα όλοι. Οι περισσότερες γυναίκες που συνδέθηκα με έβλεπαν σαν δημοσιογράφο των Ρεπόρτερς και όχι σαν Γιώργο Λιάνη. Ο Δημαράς ήταν καλλονός, σαν αρχαίος Έλληνας. Ο Χαρδαβέλλας ήταν κούκλος επίσης, εγώ τα μαύρα μου τα χάλια. Στα 100 γράμματα που έρχοταν, τα 98 τα έπαιρνε ο Δημαράς, ο Χαρδαβέλλας έπαιρνε 2 κι εγώ κανένα».