Σε μια από τις πιο όμορφες συνεντεύξεις στο Επιτέλους σαββατοκύριακο, η Νεφέλη Ορφανού εξομολογήθηκε πως το θέατρο υπήρξε στήριγμα στις απώλειες της ζωής της.
«Έχασα τον πατέρα μου και το βράδυ έπαιζα, και τη μητέρα μου το ίδιο. Και επίσης τον άντρα μου βασικά, μια σχέση που είχα 22 χρόνια, όταν τον έχασα το βράδυ έπαιζα. Πάντοτε έπαιζα, γιατί έπαιζα χειμώνα – καλοκαίρι. Πραγματικά είναι φοβερά οδυνηρό. Βέβαια θυμάμαι με πολύ αγάπη τον Πέτρο Φιλιππίδη και τότε ήταν παραγωγός του Μουσούρη ο Δημοσθένης Βαρδινογιάννης, που με περίμεναν μετά την κηδεία και μου είπαν: «Κλείνουμε το θέατρο!» και το εννοούσαν. Με μια ουρά που έφτανε μέχρι τη Σταδίου. Τους είπα: «Μπορούμε να κλείσουμε το θέατρο ένα μήνα; Δηλαδή αύριο θα έχω συνέλθει;». Περιττό. Οπότε μου στάθηκαν πάρα πολύ εκείνες τις ημέρες και το θυμάμαι πάντοτε αυτό.
Επειδή η κηδεία έγινε στην Τρίπολη, είχε διαθέσει ο Χαϊκάλης το αυτοκίνητο του, με πήρε η γυναίκα του, με πήγε, ήταν πολύ ξαφνικό, έπρεπε να βρεθώ εκεί και μετά με περίμεναν όταν γύρισα στην πόρτα με μια ουρά από το ταμείο μέχρι τη Σταδίου που παίζαμε τότε το «Ψέμα στο Ψέμα». Θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή. Με περίμεναν στην πόρτα και μου είπαν «σταματάμε» εξομολογήθηκε η Νεφέλη Ορφανού.