Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Ορφέας Αυγουστίδης στον Νίκο Χατζηνικολάου, το βράδυ της Πέμπτης, όταν και βρέθηκε καλεσμένος στο πλατό της εκπομπής Ενώπιος Ενωπίω στον ΑΝΤ1. Μέσα σε όλα, μάλιστα, ο δημοφιλής πρωταγωνιστής αναφέρθηκε με τρυφερότητα στην σύζυγο του, Γεωργία και το αγοράκι τους.
Πιο συγκεκριμένα, ο Ορφέας Αυγουστίδης εξομολογήθηκε πως «είναι πολύ ωραίο που η οικογένεια ξεκίνησε από την σχέση μου με την Γεωργία και την ανάγκη μας να θεωρεί ο έναν τον άλλον οικογένεια. Γιατί και μένα η Γεωργία μου το ενέπνευσε αυτό. Με έκανε να θέλω να είναι αυτή το στήριγμα μου γιατί ένιωσα πως, όχι μόνο ότι μπορεί, κάπως έχουν νόημα τα πράγματα. Να εμπιστευθείς δηλαδή στον άλλον και κάτι από σένα γιατί μέχρι τώρα ήθελα να είμαι εγώ όλα τα πόδια του τραπεζιού.
«Δίνω χρόνο στην οικογένεια και παίρνω από τον ύπνο μου, εάν χρειαστεί. Ειδικά τον πρώτο χρόνο που είχε έρθει ο Αχιλλέας στη ζωή μας και ήμασταν τρεις πια. Μάλιστα επέτρεψα για πρώτη μου φορά να με επισκεφθεί το στρες γιατί ήθελα να βρω κι άλλο χρόνο μέσα στην ημέρα. Άρχισα να σφίγγομαι γιατί ήθελα, όχι μόνο να αλλάζω πάνες, να τον βλέπω και να είμαι παρών για να βοηθάω την Γεωργία. Βρίσκω χρόνο, φέτος έχω άλλα όρια από πέρσι και πρόπερσι οπότε τον βλέπω ακόμα περισσότερο και περνάμε κάθε μέρα λίγο χρόνο μαζί. Τα ξυπνήματα μας, το απόγευμα πριν πάω στο θέατρο, την ώρα που ξαπλώνει δηλαδή του λέω «καληνύχτα» και μετά πηγαίνω στο θέατρο, τα Σαββατοκύριακα είναι δικά του πάλι. Όσο περνάνε τα χρόνια θα προσαρμόζομαι και γω γύρω από τις ανάγκες της οικογένειας».
«Η Γεωργία πια είναι τα περισσότερα πόδια του τραπεζιού, εκεί που ήθελα πάντα να είμαι εγώ το τραπέζι και όλα τα πόδια να είναι δικά μου. Ήθελα δηλαδή να μην μπορεί κανένας να πάρει κάτι που να μην έχω εγώ τον έλεγχο. Πια γενναιόδωρα της έχω δώσει ένα κομμάτι από αυτό γιατί θέλω να φοβάμαι να μην πάθει κάτι» συμπλήρωσε, επίσης, ο Ορφέας Αυγουστίδης στο talk show του Νίκου Χατζηνικολάου στον ΑΝΤ1.
«Συναντηθήκαμε μέσα από την ανάγκη μας να είμαστε ξέγνοιαστοι, να παίζουμε, να μιλάμε. Είδα στα μάτια της έναν άνθρωπο που δονείται και συγκινείται από την Τέχνη, ακόμα κι αν είναι έξω από την δική μας δουλειά. Η Γεωργία έχει αυτό που θέλω και γω να ξαναγίνω. Έχει μια παιδική αθωότητα ανεπιτήδευτη που πια εγώ προσπαθώ να βρίσκομαι σε αυτή την περιοχή προκειμένου να είμαι έτσι επάνω στη σκηνή και θέλω να είναι πια αυτός ο στόχος μου. Η Γεωργία μου δείχνει τον δρόμο. Οπότε αυτά είναι πράγματα που ήταν εκεί και είχα ευτυχώς την ψυχραιμία να τα δω. Ταυτόχρονα με ανακουφίζει, με κάνει και γελάω, μου αρέσει να κάνω ό,τι μου άρεσε να κάνω και μόνος μου αλλά πια θέλω να τα κάνω μόνο με την Γεωργία και αυτό είναι τέλειο».