Συνέντευξη στην εκπομπή της Χριστίνας Λαμπίρη «Εμείς» έδωσε η παρουσιάστρια του Epsilon Ναταλία Γερμανού. Εκμυστηρεύτηκε στον Γιάννη Βίτσα για την περίοδο που ένιωσε την ανάγκη να κάνει ψυχοθεραπεία, αλλά και πόσο τη βοήθησε, αφού τότε είχε χάσει τον πατέρα της στον οποίο είχε αδυναμία. Ανάμεσα σε άλλα, η Ναταλία Γερμανού, αναφέρθηκε και στην Κωνσταντίνα Σπυροπούλου και τη συνεργασία τους στον Alpha για την εκπομπή «Μες στην καλή χαρά». Μίλησε για την επικοινωνία που είχαν μετά την αποχώρηση της Κωνσταντίνας Σπυροπούλου από το Survivor, αλλά και πως είδε η ίδια το χαρακτήρα της πρώην συνεργάτιδας της μέσα στο ριάλιτι.
Η σχέση της με την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου
«Καταρχήν δεν κρίνω την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου. Δεν είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να κρίνω τους άλλους. Θεωρώ ότι μας κρίνει καταρχήν ο Θεός και δεύτερον το κάρμα μας. Δηλαδή μια ανώτερη δύναμη. Οπότε αν έχουμε κάνει κάτι καλό θα το εισπράξουμε, αν έχουμε κάνει κάτι κακό θα το εισπράξουμε πάλι. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι η Κωνσταντίνα την πρώτη χρονιά που ήταν μαζί μου, ήταν ένα κορίτσι πολύ νέο. Ένα κορίτσι που δεν είχε βρει ακόμα τα πατήματα του. Και αισθάνομαι ότι δεν ήμασταν… τουλάχιστον εγώ, δεν ήμουν μαζί της έτσι ώστε να της δώσω να καταλάβει ότι θέλω να γίνουμε κολλητές. Αυτό δεν σημαίνει και τίποτα βέβαια.
Από την άλλη έχω μιλήσει μαζί της, τώρα που βγήκε από το Survivor ανταλλάξαμε ένα – δυο μηνύματα. Θεωρώ ότι στο Survivor έδειξε μια τελείως διαφορετική πλευρά του εαυτού της, εντελώς διαφορετική από την πλευρά που εγώ έζησα την πρώτη χρονιά που συνεργάστηκα μαζί της στον Alpha.»
Η ψυχανάλυση μετά το θάνατο του πατέρα της
«Έκανα ψυχανάλυση πέντε χρόνια. Με βοήθησε πάρα πολύ, γιατί ήταν σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Ξεκίνησα να κάνω ψυχανάλυση όταν έχασα τον πατέρα μου. Κάτι το οποίο μου δημιούργησε πάρα πολλά προβλήματα, πολύ εσωτερική ένταση, πολύ θυμό κλπ. Είναι κάτι που το συνιστώ στους ανθρώπους ανεπιφύλακτα. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ να κατευνάσω πολλά αρνητικά πράγματα που είχα μέσα μου, να βελτιώσω πολύ τη συμπεριφορά μου προς τους άλλους και να τα βρω πάρα πολύ με τον εαυτό μου. Τα είχα σχεδόν χαμένα και νομίζω ότι έκανα πολλά βήματα. Είναι τόσο έντονα τα παιχνίδια που παίζει το μυαλό μας και οι παθήσεις γενικά του μυαλού και της ψυχής και του νευρικού συστήματος, πολλές φορές συναγωνίζονται τις σωματικές. Είναι τόσο έντονα αυτά τα πράγματα που μπορείς να νιώσεις. Αισθάνεσαι ότι μπορεί να σταματήσει η καρδιά σου, ότι, δεν έχεις αναπνοή κλπ.
Για αυτό λέω πόσο πολύ βοηθά η ψυχοθεραπεία, γιατί σε βοηθάει να καταλάβεις ότι τελικά είναι όλα μέσα στο μυαλό μας κι ότι αν πάρεις μια απόφαση, που είναι ότι «δεν φοβάμαι», θα δεις ότι έχεις τεράστια δύναμη. Εγώ το «δεν φοβάμαι πια» είναι περίπου πέντε χρόνια τώρα που το είπα. Υπήρξα με τον εαυτό μου και αυστηρή και ενοχική και άδικη, αλλά υπήρξα και τα αντίθετα πιο μικρή, δηλαδή με κακομάθαινα, είχα την τάση να με υπερασπίζομαι ακόμα και όταν είχα άδικο. Όλα τα άκρα να έπιασα μέχρι να πω στην ευθεία της ισορροπίας.»