«Ψυχοθεραπεία» στη Νανά Παλαιτσάκη έκανε ο Γιώργος Κρικοριάν, στη στήλη του στην εκπομπή «Πάμε Δανάη». Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια μίλησε για όλους και για όλα στον καναπέ του ψυχοθεραπευτή της…
«Η τρέχουσα ψυχολογική μου κατάσταση είναι απαράδεκτη. Ξεκινάω κάθε πρωί 05:30 από το σπίτι και πάντα κάποιος από πίσω μου, κορνάρει. Θα έπρεπε αυτούς τους οδηγούς να τους παρακολουθεί ένα drone και να μην τους αφήσει να οδηγήσουν ξανά. Αγαπώ τους οδηγούς ταξί, αλλά το πρωί δε θέλω να μιλάω σε άνθρωπο και εκείνοι θέλουν κάπου να πουν τον πόνο τους», είπε αρχικά η Νανά Παλαιτσάκη.
Για τον γιο της αλλά και τον θάνατο του πατέρα της, ανέφερε: «Ευτυχώς που ο γιος μου δε γεννήθηκε πρωί και γεννήθηκε ξημερώματα. Αν «έβγαινε» έξι το πρωί, δε θα γεννιόταν. Συνεννοηθήκαμε μεταφυσικά. Πήγα δυόμιση η ώρα στο «Έλενα» και τρεις πάρα τέταρτο γεννήθηκε ο γιος μου. Έχασα τον πάτερα μου όταν ήμουν βρέφος και μεγάλωσα σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον. Όταν είχαμε πάει διακοπές είχα δει ένα μοσχαράκι να γεννιέται και είπα πως αν δεν το πάρουμε μαζί δε θα γυρίσω σπίτι. Το πήραμε και το βγάζαμε έξω με το λουρί του σκύλου».
Για τα παιδικά χρόνια της και τον έρωτα η Νανά Παλαιτσάκη υπογράμμισε πως «πριν πάω νηπιαγωγείο είχα δει σε ένα περιοδικό ένα αγοράκι που το έλεγαν «Κώστα» και είπα στον πάππου μου ότι βαρέθηκα να με λένε Νανά και θέλω να με λένε «Κώστα». Ο έρωτας είναι κάτι γλυκό και δροσερό μαζί. Ο έρωτας δεν συμβιβάζεται, ο γάμος είναι ένας συνεχής συμβιβασμός. Ένα υποψήφιο φλερτ μου πήγε να χαϊδέψει τα σκυλάκια μου με το παπούτσι και δεν ξαναμπήκε στο σπίτι μου. Είχα δυο σχέσεις από δέκα χρόνια η καθεμία και η τρίτη ήταν μικρότερη. Ο χωρισμός είναι πένθος. Πήγα στα μπουζούκια τη δεύτερη φορά που χώρισα μόνο και μόνο για να μπω στο μάτι του πρώην μου και να δείξω χαρούμενη. Η πρώτη μου δουλειά ήταν καθηγήτρια στο Πολεμικό Ναυτικό».
Κλείνοντας, η Νανά Παλαιτσάκη είπε: «Όταν μου είχε πει ο Μίνως Κυριακού να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία είχα πει ότι οι δημοσιογράφοι είναι τυχοδιώκτες. Η Μαλβίνα Κάραλη μου είχε πει ότι ενηλικιωνόμαστε όταν χάνουμε τους γονείς μας και πίστευε πάρα πολύ σε έμενα. Η Μαλβίνα με είχε δει μία φορά με ρολόι και ένα φόρεμα και μου λέει “που πας με το μουστάκι”. Θα ήθελα να είμαι πιο κοντά στο παιδί μου. Είχα γράψει μία φορά ένα email με 2.000 λέξεις στον γιο μου και του έλεγα πόσα λάθη έχω κάνει ως μητέρα».