Καλεσμένη στο πλατό της εκπομπής «Πάμε Δανάη» ήταν σήμερα η Μυρτώ Αλικάκη. Η ηθοποιός μίλησε για τους γιους της, τη μοναξιά, αλλά και την παράσταση «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» στην οποία πρωταγωνιστεί.
«Ξέρουν ότι η μαμά τους δεν θα είναι μόνη της. Έχουν μια μαμά που είναι κοινωνική και ζωντανή. Είναι άγνωστη έννοια για μένα η μοναξιά. Αυτό που μου λείπει είναι η μοναχικότητα. Πιστεύω ότι με εμπιστεύονται ότι θα βρω την άκρη. Δεν είμαι εκδικητική. Όταν ήταν πιο μικροί οι γιοι μου ήμουν πιο ανοιχτόμυαλη», είπε αρχικά η Μυρτώ Αλικάκη.
Η Μυρτώ Αλικάκη πρωταγωνιστεί στην κωμωδία του Μολιέρου «Ο κατά φαντασίαν ασθενής»: «Είναι η τρίτη δουλειά που κάνω με τον Αιμίλιο Χειλάκη. Είναι πολύ δυνατό στην κωμωδία, γιατί ψάχνει πάντα να βρει το σκοτεινό στοιχείο που έχουμε οι άνθρωποι και να το διακωμωδήσει. Το είδος του χιούμορ του είναι συχνά μαύρο, αλλά όχι παλιακό και ανάλαφρο. Στην παράσταση είμαστε σκληροί και ωμοί, θέλουμε κάτι να «κερδίσουμε» ο ένας από τον άλλον. Αυτή είναι και η αξία του έργου, να πεις την ιστορία στο σήμερα. Πιστεύω ότι τα σπουδαία έργα είναι διαχρονικά, κάνει μια βαθιά τομή στην ανθρώπινη ψυχή».
Υπήρξαν στιγμές στην ζωή της που επιζήτησε την προσοχή; Η Μυρτώ Αλικάκη ανέφερε: «Όλοι το έχουμε κάνει αυτό κάποια στιγμή. Το θεωρώ ελάττωμα που δεν το κάνω αρκετά, και είναι από «ψωροπερηφάνια», από αυτάρκεια. Δεν είναι καλό αυτό που κάνω. Γενικά, επειδή αυτό δεν το κάνω και οι άνθρωποι πολύ συχνά «βολεύονται» δίπλα μου, τους «εκπαιδεύω» με λάθος τρόπο. Μου αρέσει να φροντίζω τους ανθρώπους. Το να δέχομαι φροντίδα όμως είναι κάτι εξίσου σημαντικό και πιστεύω έχω βελτιωθεί. Είναι σημαντικό να νιώθεις ικανός».
Κλείνοντας, η Μυρτώ Αλικάκη είπε: «Δεν πονάνε όλα τα πράγματα το ίδιο, κάποια πονάνε υπερβολικά. Τίποτα δεν είναι τόσο απαλό όσο φαίνεται, δεν νιώθω ότι τα πράγματα έχουν έρθει εύκολα. Έχω πονέσει και έχω προσπαθήσει πολύ για να εξομαλυνθούν οι καταστάσεις. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν αντέχει καθόλου τον πόλεμο. Ανήκω στις «ειρηνευτικές δυνάμεις». Ηρεμώ τις εντάσεις και στην ζωή μου θέλω ειρήνη.
Νομίζω ότι μπορούν να συνυπάρχουν δύναμη με την ευαισθησία. Μεταξύ μας να επικοινωνούμε, να μην μαζεύουμε πολλά σκουπίδια μέσα μας, να τα πετάμε. Το καλό και το κακό συνυπάρχουν μέσα μας. Δεν με γοητεύουν οι κακοί άνθρωποι, είναι προβλέψιμοι και αδιανόητα βαρετοί και νάρκισσοι».