Δεν λειτουργεί αναμνησιακά, δεν επαναπαύεται στο παρελθόν, κοιτάζει το παρόν και λίγο το μέλλον. Ο λόγος για τη Μάρω Κοντού, η οποία μοιράζεται σκέψεις της με τη Ρενέ Σαραντινού στο περιοδικό Λοιπόν.
Ποιο είναι το δυσκολότερο συναίσθημα που έχετε βιώσει; Η απώλεια της μητέρας και της αδελφής μου, αυτό είναι βαρύ συναίσθημα.
Πότε ήρθε η μεγαλύτερη ευτυχία; Η μεγαλύτερη ευτυχία ήρθε όταν ήμουν πάρα πολύ ερωτευμένη. Είχε γίνει κι αυτό…
Τι θυμάστε συνήθως, στιγμές επαγγελματικές ή προσωπικές; Δεν θυμάμαι τίποτα από τα δύο, ούτε τα προσωπικά, ούτε τα επαγγελματικά μου. Γιατί να τα θυμάμαι; Δεν περάσανε ακόμα, ζω, κάθε μέρα έχω τέτοια, γιατί να γυρίζω εκεί, τι να θυμηθώ; Καθόλου δεν μου αρέσει να πηγαίνω στο παρελθόν, δεν έχω λόγο να το κάνω. Είμαι παρούσα, βρίσκομαι στο παρόν και άντε να κάνω κανένα σχέδιο για το μέλλον, κάτι που δεν μου αρέσει, γιατί θεωρώ ότι όποιος κάνει σχέδια είναι κουτός.
Ποιος είναι ο ρόλος της συντροφικότητας στη ζωή σας; Νιώθω παντού απέραντη συντροφικότητα, με τους φίλους, τους συναδέλφους, τους συγγενείς μου.