Μανώλης Μαυροματάκης: «Είχε τρελαθεί, με σήκωσε στον αέρα και θα με σκότωνε, φοβήθηκα για τη ζωή μου»

Ο Μανώλης Μαυροματάκης έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και τον Άρη Καβατζίκη, όπου μίλησε για τις σχέσεις και τους χωρισμούς, το περιστατικό ακραίας βίας που έζησε, τα «κατάλοιπα» της διαφήμισης του, την τηλεόραση και τα ριάλιτι.

Ο ηθοποιός πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Αυτόχειρ» στο Εθνικό θέατρο – θέατρο Ρεξ, σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» – σε μια ρωσική κωμωδία σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου και μίλησε για τον ρόλο του.

«Ο ήρωάς μου, Σεμιόνοβιτς Ποτσακάλνικοφ, οδηγείται στην αυτοκτονία, καθώς έτσι θα αποκτήσει νόημα η ζωή του, γιατί βρίσκεται στην αφάνεια. Πιο πολύ με ζόρισε ο ίδιος μου ο εαυτός, η ανάγκη μου να τα θέλω όλα γρήγορα και τέλεια, και έτσι έχανα το ίδιο το ταξίδι. Αν με ζόρισε και κάποιος άλλος είναι γιατί, εγώ του έδωσα το χώρο λόγω των αδυναμιών μου να εισχωρήσει και να μου ασκήσει ψυχολογική βία, πίεση έως και βία», είπε αρχικά ο Μανώλης Μαυροματάκης.

Ο Μανώλης Μαυροματάκης είπε στη συνέχεια: «Τώρα τελευταία καταλαβαίνω ότι είναι πιο ωραίο να μην παίξεις τέλεια στο θέατρο από την πρώτη ανάγνωση. Όταν έκανα τηλεόραση αντιμετώπιζα την τηλεθέαση ως παιχνίδι και ρωτούσα τους άλλους που ενδιαφέρονταν πιο πολύ, αλλά ουσιαστικά δεν με ενδιέφερε.

Δεν βλέπω τηλεόραση λόγω χρόνου, παρακολουθώ τις ειδήσεις μέσω ίντερνετ γιατί δεν φωνάζουν, αν κι εκεί, έτσι όπως είναι γραμμένες πολλές φορές φωνάζουν. Έχω δει τηλεοπτικά προγράμματα και έχω φρίξει, στα οποία ο ανταγωνισμός και η κατινιά φτάνουν στο αποκορύφωμα.

Θα έβλεπα ένα talent show, αλλά το ριάλιτι δεν απωθεί μόνο εμένα αλλά κι αυτούς που το βλέπουν, έχει κάτι που τραβάει το χαμηλότερο κομμάτι σου. Βλέπεις το ριάλιτι και λες “εγώ δεν είμαι σαν αυτόν, τόσο πολύ, αλλά κι αν είμαι, είμαι λιγότερο, αυτός είναι ο κακός”. Στα ριάλιτι ο πιο δυνατός θα επιβιώσει, αλλά οι κοινωνίες δεν είναι έτσι, δηλαδή οι γέροι, οι άρρωστοι και τα παιδιά στον Καιάδα».

Ο Μανώλης Μαυροματάκης αποκάλυψε ένα περιστατικό που ενδεχομένως υπό άλλες συνθήκες να του στερούσε τη ζωή: «Οι απώλειες είναι δυσάρεστες αλλά καταλαβαίνεις ότι είναι μέσα στη ζωή και δυσάρεστα είναι τα περιστατικά σωματικής βίας, εκεί που δεν το περιμένεις. Κάθισα στο πεζούλι όπου στο βάθος της πολυκατοικίας κάποιος είχε ένα κυλικείο, θεώρησε ότι του έκλεινα την είσοδο, μου είπε να φύγω και με σήκωσε στον αέρα. Σοκαρίστηκα όταν με σήκωσε στον αέρα, δεν είπα τίποτε, θα με σκότωνε, ήταν τρελαμένος, δεν θα ήμουν εδώ τώρα, φοβήθηκα για τη ζωή μου».

Για την δημιουργία οικογένειας, ο Μανώλης Μαυροματάκης σχολίασε: «Μετάνιωσα που δεν έκανα οικογένεια, θα το ήθελα, γιατί η οικογένεια σου καλύπτει κάτι βαθύ υπαρξιακό, έχει να κάνει με τη συνέχειά μας. Από την άλλη η οικογένεια είναι το καλύτερο άλλοθι για τα μεγαλύτερα εγκλήματα, ο πυρήνας της μαφίας είναι η φαμίλια. Εγώ απωθούσα την οικογένεια, μου φαινόταν ότι ήταν μίζερο πράγμα το μόνιμο μέρος, το μόνιμο πρόγραμμα, οι ίδιοι άνθρωποι, με είχε γοητεύσει η ελευθέρια».

«Δεν μετάνιωσα τη διαφήμιση που έκανα παρόλο που με ταλαιπωρεί μέχρι τώρα, στο δρόμο και με φωνάζουν με αυτό το καταραμένο σλόγκαν. Αυτήν την καταραμένη οικειότητα που έφερε η διαφήμιση μέχρι ενός σημείου την ανέχομαι, από ένα σημείο και μετά δεν μπορώ να την ανεχτώ. Με αυτή τη διαφήμιση με είδε όλος ο κόσμος, φάνηκα, κάτι που αναζητά ο ήρωάς μου ο Σεμιόνοβιτς Ποτσακάλνικοφ στην παράσταση “Ο Αυτόχειρ”», σχολίασε ο Μανώλης Μαυροματάκης μιλώντας για την διαφήμιση που τον στοίχειωσε, αλλά τον έκανε και περισσότερο δημοφιλή.

Τέλος, ο Μανώλης Μαυροματάκης μίλησε για τις ανθρώπινες σχέσεις σε προσωπικό ή κοινωνικό επίπεδο: «Και έχω κλάψει και έχω απογοητευτεί για τη δουλειά μου, υπάρχουν στιγμές που λέω γιατί διάλεξα αυτή τη δουλειά Θεέ μου που πρέπει κάθε μέρα να δίνω λόγο κάπου. Η πρώτη εντύπωση που παίρνει κάνεις από μένα είναι ότι, είμαι χαμηλών τόνων και μειλίχιος, αλλά είμαι πολύ σκληρός.

Με τους δικούς μου είμαι τσεκούρι. Δεν μπορείς να πεις στο σύντροφο που αγαπάς κάτι στα μούτρα και αυτός να μείνει. Είμαι ο πρώτος που θέλω να χωρίσω, αλλά τελικά με χωρίζουν, εγώ ζορίζομαι, αλλά ο άλλος δεν αντέχει το ήξεις αφίξεις μου, και μου λέει σήκω φύγε. Πονάει περισσότερο όταν συμβαίνει να προκαλείς εσύ τον χωρισμό και τελικά σε διώχνουν γιατί κακοποιείς τον εαυτό σου».