«Λύγισε» η Ράνια Θρασκιά για το διαζύγιο: «Δεν θα κρυφτώ σε κανέναν…»

Η είδηση ότι η Ράνια Θρασκιά και ο Ανδρέας Φωτόπουλος χώρισαν μετά από εννέα χρόνια γάμου, έσκασε σαν βόμβα το περασμένο καλοκαίρι. «Δεν συμβαίνει μόνο στη φύση. Μερικές φορές ξεσπούν και στη ζωή σου ακραία καιρικά φαινόμενα. Και αγωνιάς και φοβάσαι και προσπαθείς να προστατεύσεις ότι προστατεύεται και να σώσεις «οτιδήποτε, αν σώζεται» . Και καμιά φορά, το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ήθελες. Ούτε αυτό που άξιζες, αν σκεφτείς πόσο πολύ προσπάθησες. Και απελπίζεσαι. Και νιώθεις ότι όλα τελειώσαν και ότι δεν έχεις πια άλλες δυνάμεις να συνεχίσεις. Να σηκωθείς ξανά», είχε γράψει η ίδια στο Instagram.

Το μεσημέρι της Πέμπτης, η Ράνια Θρασκιά βρέθηκε απέναντι από τη φίλη της, Φαίη Σκορδά. Σε μια κουβέντα που περιείχε πολλά, η Φαίη ρώτησε τη Ράνια και για το περασμένο καλοκαίρι. Η παρουσιάστρια συγκινήθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της εξομολόγησής της:

«Το καλοκαίρι μου… Δεν θα σου κρυφτώ, δεν θέλω να κρυφτώ σε κανέναν. Γενικά, αυτή η περίοδος στη ζωή μου, έχει έναν πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας. Αλλά την ίδια στιγμή αισθάνομαι να ξεχειλίζω από ευγνωμοσύνη. Έχω πάρα πολύ σημαντικά πράγματα στη ζωή μου και κυρίως, μέσα από έναν μεγάλο προσωπικό αγώνα, υπάρχουν δύο παιδιά -τα παιδιά μας- τα οποία έχουν στην καθημερινότητά τους όλα εκείνα τα εφόδια, τα εργαλεία για να κάνουν τη ζωή τους όσο πιο φωτεινή γίνεται. Έχουν δύο γονείς, έχουν αγάπη, ασφάλεια, αποδοχή και αυτό για μένα είναι -αν όχι το μοναδικό- ίσως το μεγαλύτερό μου επίτευγμα. Οπότε, από όλο αυτό που έχει συμβεί στη ζωή μου, κρατάω αυτό.

Δεν είναι εύκολο να είναι κανείς γιατρός του εαυτού του. Κι εγώ απευθύνομαι και σε δικούς μου ανθρώπους, αλλά και σε ειδικούς ψυχικής υγείας όταν αντιμετωπίζω τα δικά μου προσωπικά αδιέξοδα. Έχω και φροντίδα και αγάπη και ό,τι χρειάζεται κανείς όταν περνάει απαιτητικές περιόδους στη ζωή του.

Ο φόβος είναι τεράστιος, είναι πάντα εκεί. Αυτός συνήθως σκεπάζει όλα τα άλλα συναισθήματα. Νομίζω ότι είναι πιο ισχυρός από οτιδήποτε άλλο. Παρέα του προχωράω αλλά κοιτάω μπροστά. Κι αυτός εκεί δίπλα. Επιμένει εκείνος, επιμένω εγώ… Ποιος θα νικήσει στο τέλος»;