«Λύγισε» ο Γιώργος Θεοφάνους: «Πέρασα μια παιδική ηλικία πολύ περίεργη»
Ο Γιώργος Θεοφάνους εκμυστηρεύτηκε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου για τα παιδικά του χρόνια, τον πόλεμο και τη φτώχεια.
Ο Γιώργος Θεοφάνους βρέθηκε το βράδυ της Τετάρτης στην εκπομπή The 2night show και μίλησε για λιγότερο γνωστές πτυχές της προσωπικότητας του. Με αφορμή μια κουβέντα γύρω από επαγγελματικά ζητήματα και μια ερώτηση γύρω από τον τρόπο που λειτουργεί ο Γιώργος Θεοφάνους και κατά πόσο προέρχεται από μια οικογένεια που είχε λυμένα τα οικονομικά ζητήματα της, ο ίδιος εξομολογήθηκε πως κάθε άλλο συνέβαινε και πως η παιδική του ηλικία ήταν περίεργη…
Όταν ήρθε στην Ελλάδα…
«Όταν ήρθα στην Ελλάδα είχα το πανωσέντονο και το κατωσέντονο. Ευτυχώς που ήταν καλοκαίρι γιατί δεν είχαμε ούτε χρήματα να πάρουμε κουβέρτα. Στα μαγαζιά που δούλευα τότε και το έχω πει επανειλημμένα σαν γλάστρα, εννοώ σαν τραγουδιστής, μαζί με την Ευριδίκη, με τον Νίκο Νομικό και την Κατερίνα Στανίση, αχ πως θα το πω στην τηλεόραση τώρα αυτό το πράγμα… έπαιρνα ποτήρια από το καμαρίνι. Δεν είχαμε ούτε ποτήρια στο σπίτι μας. Θα μου πεις «έκλεβες». Ε, πήρα δυο ποτήρια ρε παιδιά, συγγνώμη.»
Η παιδική ηλικία και ο πόλεμος…
«Επειδή ανήκω σε μια γενιά που έζησε τον πόλεμο της Κύπρου το ’74. Ήμουν 6 χρονών στον πόλεμο. Οι πιο μικροί δεν πολυθυμούνται. Εγώ θυμάμαι πολλά πράγματα από τον πόλεμο. Πέρασα πάρα πολύ άσχημα στον πόλεμο και περνάω και ακόμα. Πέρα από τις φοβίες με τα αεροπλάνα, με τους βομβαρδισμούς και αυτά έχω πρόβλημα με τον θόρυβο. Ήμουν στην Λάρνακα, αλλά πέρασα και στην απέναντι πλευρά μαζί με τον πατέρα μου, τέλοσπάντων, το έζησα πολύ άσχημα αυτό. Οπότε τώρα ακόμα και στα παιδικά πάρτι των παιδιών μου, ξέρουν τα πιτσιρίκια ότι αν έρθουν με ένα μπαλόνι και μια βελόνα θα τιναχτώ στον αέρα, δεν μπορώ. Όταν οδηγάω και βρέχει και έχει βροντές, σταματάω, κλείνω τα αυτιά μου, περιμένω να τελειώσει αυτό και μετά να συνεχίσω. Μου έχει μείνει πολύ αυτό» περιέγραψε ο Γιώργος Θεοφάνους στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και η φωνή του έσπασε λέγοντας: «Θέλω να σου πω ότι πέρασα μια ηλικία παιδική πολύ περίεργη και με φτώχεια όχι αστεία πράγματα.»