Μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και τον Άρη Καβατζίκη έδωσε η Λουκία Παπαδάκη. Η ηθοποιός μίλησε για το διαζύγιο πριν γεννηθεί ο γιος της, την απειλή που δέχθηκε για τη Λάμψη, το Μαύρο Ρόδο και για το συγκινητικό μήνυμα της προς τον Χρήστο Πολίτη.
«Προέρχομαι από αστική οικογένεια, ο πατέρας μου σπούδασε χημικός, αλλά ήταν επιχειρηματίας. Η μητέρα μου είχε πάθος με το θέατρο, αλλά άνηκε σε μια τάξη που οι θεατρίνοι δεν ήταν αποδεκτοί. Όταν είπα στη μητέρα μου ότι θα κάνω θέατρο, πέταξε στα ουράνια. Τέλειωσα τη σχολή του εθνικού θέατρου με άριστα, αλλά δεν ήξεραν τι να με κάνουν τότε. Ήμουν ψηλή, είχα κάτι πολύ, είχα κάτι λίγο και δεν με κράτησαν στο Εθνικό θέατρο. Ντεμπουτάρισα στην Επίδαυρο με τον Αλέξη Μινωτή. Δεν κάθισα στο εθνικό θέατρο παίρνοντας απλά τον μισθό μου ως δημόσιος υπάλληλος, περιμένοντας να παίξω κάποια στιγμή», είπε αρχικά η Λουκία Παπαδάκη.
Για τις αντιδράσεις του κόσμου στη Λάμψη η Λουκία Παπαδάκη είπε: «Θυμάμαι ότι με τη Λάμψη είχα ακραίες αντιδράσεις, μέχρι και “αν είχα καραμπίνα, θα σε πυροβολούσα” μου είπαν. Περπατούσα στο σοκάκι του νησιού και ένας κύριος που του γύρισε το μάτι, μου είπε “αν είχα καραμπίνα θα σε πυροβολούσα”. Ο γιος μου γεννήθηκε την περίοδο της Λάμψης και έκανα γυρίσματα όντας έγκυος. Όταν έμεινα έγκυος στην πραγματικότητα είχε ήδη γραφτεί η ιστορία της εγκυμοσύνης της Σάντρας. Μου έλεγαν τότε “τι πειστικά που παίζετε την έγκυο!”».
Για το διαζύγιό της και για την διαπαιδαγώγηση του γιου της, η Λουκία Παπαδάκη ανέφερε: «Το διαζύγιο μου βγήκε λίγο πριν γεννηθεί ο γιος μου και ήταν συνειδητή απόφαση. Εκτός από αυτόν της μάνας, υιοθέτησα όλους τους ρόλους στο μεγάλωμα του γιου μου. Χώρισα φιλικά με τον πατέρα του γιου μου, αλλά λόγω ειδικών συνθήκων ήταν δύσκολο να είναι παρών στο μεγάλωμα του παιδιού. Με έχει συγκινήσει βαθιά ο γιος μου όταν, ως ενήλικας, μου είπε “μην ανησυχείς μάνα, όλα καλά τα έκανες”. Εδώ και πολλά χρόνια ζω με τον σύντροφό μου και είναι σαν γάμος, εγώ είμαι υπέρ του γάμου. Νομίζω ότι με τον σύντροφό μου πρέπει να παντρευτούμε, μάλλον έφτασε η ώρα».
Μεταξύ άλλων η Λουκία Παπαδάκη μίλησε για τον ρόλο της στη σειρά του Mega, Μαύρο Ρόδο: «Η Κύρα στο Μαύρο Ρόδο δεν έχει νόρμες, δεν ταιριάζει σε καλούπια. Ο Θέμης Καστρινός είναι συναρπαστικός τύπος, τα κακά παιδιά είναι ελκυστικά και γοητευτικά. Η Κύρα και ο Θέμης γνωρίζονταν από καιρό και όταν μπήκε στο σπίτι ως γαμπρός της Αγγελικής, κήρυξε εσωτερικά τον πόλεμο. Δεν ξέρω αν η Κύρα υπήρξε ποτέ ζευγάρι με τον Θέμη, αλλά το εύχομαι γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον. Την Κύρα τη στενεύει η μητρότητα, ας απενοχοποιήσουμε πολλές γυναίκες στον κόσμο, που δεν τους πάει η μητρότητα. Η Κύρα αγαπούσε πολύ τον άντρα της που έχει πεθάνει, ήταν μεγάλος έρωτας».
Αναφορικά με τις δηλώσεις του Χρήστου Πολίτη, η Λουκία Παπαδάκη δεν δίστασε να τοποθετηθεί: «Ο Χρήστος Πολίτης εργάστηκε 15 χρόνια στη Λάμψη και δικαιούται δια να ομιλεί και να έχει άποψη. Ό,τι θέλει να πει ο Χρήστος Πολίτης μπορεί να το εκφράσει και δεν ψεύδεται, διότι είναι η δική του εμπειρία και ερμηνεία. Μου φαίνεται οξύμωρο και σχιζοφρενικό! Θα κριτικάρω τον Χρήστο Πολίτη για το πότε έκρινε ότι θα εκφράσει το συναίσθημά του; Αν είχαμε όλοι την καριέρα του Χρήστου Πολίτη, θα ανεβαίναμε και στις στέγες. Άνθρωποι που δεν έχουν το νύχι της καριέρας του Χρήστου Πολίτη ομιλούν επί παντός επιστητού.
Δεν μίλησα μαζί του, γιατί έκανε μια επιλογή ζωής εδώ και πολλά χρόνια. Ο Χρήστος Πολίτης υπήρξε φίλος μου, τιμώ και σέβομαι απεριόριστα τη φιλία του. Είναι πολύ ωραίος και σπάνιος άνθρωπος, με ωραίο και βαθύτατο ψυχισμό, ένας τζέντλεμαν. Είπαν ότι αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, κακώς βέβαια, αλλά πλέον δεν με εκπλήσσει τίποτε στη ζωή. Τα σχόλια περί ψυχολογικών προβλημάτων δεν αφορούν στον κύριο Πολίτη. Ο Χρήστος κάπως θα το μάθει και θα το δει τι σκέφτομαι γι’ αυτόν, αυτός είναι ο τρόπος μου να επικοινωνήσω μαζί του, εγώ προς εκείνον».
Η Λουκία Παπαδάκη συμμετέχει στην παράσταση «Ο Φονιάς» στο θέατρο Βικτώρια: «Πάμε για δεύτερη χρονιά τον Φονιά στο θέατρο Βικτώρια με τους Γιώργο Χριστοδούλου, Τζώνη Θεοδωρίδη και Αντώνη Αλέξιου. Η σκηνοθεσία στο Φονιά είναι του Γιάννη Διαμαντόπουλου και η πρωτότυπη μουσική του Διονύση Τσακνή».