Ο Λούκας Γιώρκας φωτογραφίζεται παραλιακά της Αθήνας και μιλάει στον Αλέξανδρο Πρίφτη και στο Down Town Κύπρου για τις επιλογές στην καριέρα του, την προσωπική του ζωή αλλά και το «X–Factor» στο οποίο συμμετείχε και ο ίδιος στο παρελθόν.
Θεωρείς πως, τελικά, η συμμετοχή σου στο «X-Factor», σου έκανε καλό;
Η συμμετοχή μου στο «X-factor» σίγουρα μου άνοιξε πάρα πολλές πόρτες και μου έδωσε ευκαιρίες, τις οποίες κλήθηκα και καλούμαι ακόμα να αρπάξω. Ήταν, επίσης, μια έντονη εμπειρία που αποτέλεσε πρόγευση του τι θα επακολουθούσε. Σήμερα, βλέπω πιο καθαρά το καλό που μου έκανε, γιατί ακόμα και μετά από πολλές δύσκολες στιγμές κατάλαβα ότι όλα ήταν αναγκαία για να γίνω αυτός που είμαι σήμερα καλλιτεχνικά.
Τότε, που ήσουν ακόμη άπειρος στον χώρο, θεώρησες δεδομένη την προβολή και τη φόρα που πήρες μέσα από το παιχνίδι;
Αρχικά ναι, θεώρησα αυτή την απότομη αλλαγή μόνιμη πλέον κατάσταση στη ζωή μου. Αν και βγήκα λάθος σε αυτή μου την εκτίμηση, γρήγορα κατάλαβα ότι χρειάζεται μεγάλος κόπος και σκληρή δουλειά για να υπάρξει διάρκεια. Τελικά, τίποτα δεν μας χαρίζεται αλλά όλα κερδίζονται βήμα-βήμα.
Πώς το διαχειρίστηκες τότε όλο αυτό; Δεν «ξέφυγες» ούτε μια στιγμή;
Δεν ξέρω αν ξέφυγα με την έννοια της έπαρσης ή της αλαζονείας αλλά σίγουρα, ειδικά στην αρχή, δεν ήμουν σε θέση να κατανοήσω πλήρως τι πραγματικά κέρδισα από το «X-Factor». Μου ήταν αρκετά δύσκολο να το διαχειριστώ και μου πήρε χρόνο.
Σήμερα, σου λείπει που δεν έχεις όλη αυτή την υπερβολική δημοσιότητα επάνω σου ή βρήκες την ησυχία σου;
Δεν μου λείπει γιατί, άλλωστε, ποτέ δεν διεκδίκησα την υπερβολή. Θα ήθελα η δημοσιότητα να υπάρχει στη ζωή μου ως αποτέλεσμα του καλλιτεχνικού μου έργου. Ούτως ή άλλως είναι βασικό κομμάτι αυτού που κάνω, γιατί έτσι μπορώ ευκολότερα να διοχετεύσω τη δουλειά μου στον κόσμο.
Παρακολουθούσες φέτος το show;
Δεν το παρακολούθησα ιδιαίτερα. Περισσότερο είδα τις auditions παρά τα live, γιατί δούλευα.
Τα συναισθήματά σου ποια ήταν;
Ανάμεικτα. Γιατί αφενός μεν μπορούσα να νιώσω τη δίψα και το όνειρο αυτών των παιδιών αφετέρου δε, θα ήθελα να ξέρουν πόσα πολλά χρειάζονται για τη μέρα που ξημερώνει στη ζωή τουs μετά το «X-Factor». Εύχομαι τα παιδιά που λαμβάνουν πλέον μέρος σε αυτά τα παιχνίδια να είναι πιο υποψιασμένα και προετοιμασμένα από εμένα για το τι θα επακολουθήσει.
Πώς σου φάνηκε το αποτέλεσμα του φετινού «X–Factor» και η νίκη του συμπατριώτη μας, Ανδρέα Λέοντα;
Από τα λίγα που είδα, θυμήθηκα τον δικό μας τελικό με δύο παιδιά που εκπροσωπούσαν εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής. Δεν πιστεύω στον όρο «καλύτερος», γιατί η μουσική για μένα δεν είναι πρωταθλητισμός. Ήταν και οι δύο πολύ ταλαντούχα παιδιά. Συγχαρητήρια και στους δύο και εύχομαι το καλύτερο δυνατόν σε όλα τα παιδιά που τώρα ξεκινάνε την πορεία τους.
Πολλοί, πάντως, ήταν εκείνοι που θεώρησαν πως η νίκη του Ανδρέα οφειλόταν στην καταγωγή του, πως οι Κύπριοι αλληλοϋποστηρίζονται και πως λειτουργούν σαν «λόμπι». Το έχεις εισπράξει κι εσύ αυτό όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεσαι στο χώρο, από συνάδελφους σου Ελλαδίτες;
Είναι πάρα πολύ τιμητικό για τους Κύπριους αν όντως συμβαίνει αυτό, γιατί δείχνει ενότητα και είναι κάτι που, αν μη τι άλλο, στην εποχή μας, το έχουμε μεγάλη ανάγκη. Ο όρος «λόμπι», που μάλλον χρησιμοποιείται από κάποιους αρνητικά, προσπαθεί να μειώσει τη δημοκρατική απόφαση του κοινού με απόλυτα άδικο τρόπο. Επίσης, όσο συσπειρωμένος και να είναι ένας λαός 800.000 ανθρώπων σε μια διαδικασία ψηφοφορίας, πώς μπορεί να κερδίσει 12.000.000; Αυτά, λοιπόν, είναι κακά λόγια και είναι πολύ κρίμα που εκφράζονται. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να αλληλοϋποστηριζόμασταν γιατί έτσι θα αποφεύγαμε το μεγαλύτερο μέρος των προβλημάτων μας.