Λένα Αλκαίου: «Όταν τον είδα μπροστά μου με τη γυναίκα του, μου κόπηκαν τα πόδια»
"Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Αν το καταλάβουμε αυτό, προχωράμε".
Τη Λένα Αλκαίου φιλοξένησε στο «Καλύτερα Αργά» της Παρασκευής (28/3) η Αθηναΐς Νέγκα. Οι δύο γυναίκες ξετύλιξαν το κουβάρι της ζωής της γνωστής τραγουδίστριας, μένοντας στους σημαντικούς σταθμούς στην προσωπική αλλά και στην επαγγελματική της πορεία, ένας από τους οποίους ήταν η γνωριμία και συνεργασία της με τον αείμνηστο Μίμη Πλέσσα.
«Μπαίνω στο στούντιο και βλέπω μπροστά μου τον Μίμη Πλέσσα. Μου κόβονται τα πόδια, γιατί ήταν για εμένα μύθος, ήρωας των παιδικών μου χρόνων. Τον βλέπω μπροστά μου με τη Λουκίλα και μου λέει: πάμε στο στούντιο να γράψουμε», περιγράφει η Λένα Αλκαίου.
«Κάθεται στο πιάνο και παίζει ένα τραγούδι του Δημήτρη Χορν, το λέω εγώ και καταγράφηκε. Έμεινε σαν bonus track σε εκείνο το CD. Δεν υπήρχε καμία συνεννόηση. Με τα μαγικά του χέρια ήταν μια εμπειρία τρομερή για εμένα. Ήταν η πρώτη μου γνωριμία και μια μεγάλη εμπειρία», συμπληρώνει η τραγουδίστρια.
«Ήταν φωτεινή προσωπικότητα, ήταν φοβερά απλός, άμεσος! Έχω παρατηρήσει ότι οι μεγάλοι είναι απλοί. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα, ήταν αυτό που ήταν. Ένας μύθος! Ήταν ένας άνθρωπος που όχι μόνο δεν σε απογοήτευε αλλά μαγευόσουν. Είχε χιούμορ, είχε άποψη για τη μουσική και τη ζωή, ήταν ένας δάσκαλος», εξομολογείται η Λένα Αλκαίου για τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη.
«Ήμουν πολύ ενθουσιώδης. Από μικρή τραγουδούσα, κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αν ξεκινούσα από την αρχή τη ζωή μου, πάλι τραγουδίστρια θα γινόμουν. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Αν το καταλάβουμε αυτό, προχωράμε. Αν αυτό είναι που μας απασχολεί, θα είναι ένα αγκάθι που δεν θα μπορέσουμε να πάμε παραπέρα», αφηγείται στην Αθηναΐδα Νέγκα σε άλλο σημείο της κουβέντας.
«Δεν μπορεί να μιλάμε για μια πορεία ζωής σαν να είναι ένα μυθιστόρημα Άρλεκιν! Υπήρχαν στιγμές Άρλεκιν στη ζωή μου. Είναι ένας δρόμος που δεν είναι όλα τέλεια αλλά όταν το επιθυμείς και το παλεύεις, θέλει υπομονή και επιμονή. Θέλει να μην ξεφεύγεις και να το σκέφτεσαι φωτεινά και να προχωρείς», καταλήγει η Λένα Αλκαίου.