Κώστας Νικούλι: «Αν είσαι ξένος, θα είσαι πάντα ξένος»

Κώστας Νικούλι

«Οι γονείς μου ούτε μας μιλούσαν, ούτε μας έμαθαν αλβανικά για να μην έχουμε πρόβλημα στο σχολείο», είπε ο Κώστας Νικούλι.

Συνέντευξη στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» και τον Θανάση Πάτρα έδωσε ο Κώστας Νικούλι. Ο ηθοποιός μίλησε για την προσωπική του ζωή, την καριέρα του και τον ρατσισμό.

«Γεννήθηκα στην Ελλάδα, ο πατέρας μου ήταν καθηγητής γαλλικών και η μητέρα μου πολιτικός μηχανικός στην Αλβανία. Ο πατέρας μου όταν ήρθε από την Αλβανία δούλευε ως οδηγός το πρωί και το βράδυ σε ταβέρνα και η μητέρα μου σε φούρνο, για να μπορεί να μας προσέχει. Οι γονείς μου ούτε μας μιλούσαν, ούτε μας έμαθαν αλβανικά για να μην έχουμε πρόβλημα στο σχολείο. Έμαθα αλβανικά μονός μου αργότερα μέσα από τη δουλειά, μου δόθηκε η ευκαιρία να τη μάθω.

Είναι challenge για μένα αν είχα πρόταση από αλβανική παραγωγή για σίριαλ. Όταν είπα στους γονείς μου ότι πάω σε θεατρική ομάδα, το μονό που με ρώτησαν ήταν αν έκανα τα μαθήματα μου. Δεν ήμουν κάλος μαθητής, έμενα μετεξεταστέος, το ρεκόρ μου ήταν 7 μαθήματα», είπε αρχικά ο Κώστας Νικούλι.

Για τα ρατσιστικά σχόλια που έχει ακούσει κατά καιρούς, ο Κώστας Νικούλι είπε: «Έχω πλακωθεί στο ξύλο με παιδί που έλεγε για την καταγωγή μου. Αν είσαι ξένος θα είσαι πάντα ξένος. Το καλό είναι, μέσα σε αυτό, ότι κρατάς επαφή με το διαφορετικό κομμάτι μέσα σου. Τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο το έχουν ξεπεράσει. Τα σχόλια έρχονται συνήθως από μεγαλύτερες ηλικίες και αυτό με στεναχωρεί».

Για τη σύντροφο του, την Κατερίνα Μαούτσου, ο Κώστας Νικούλι είπε: «Τη σύντροφό μου την γνώρισα σε δουλειά. Εγώ έκανα το πρώτο βήμα. Με πρόσχημα τη δουλειά τηλεφωνούσα στην Κατερίνα για να γνωριστούμε καλύτερα. Έδεσε το «γλυκό», λειτούργησε θετικά και η καραντίνα γιατί περάσαμε αρκετό χρόνο μαζί.

Είμαι αυστηρά μονογαμικός και ζηλιάρης στις σχέσεις μου, έχω ένα προσωπικό μου τραύμα με τη ζήλια. Στην σχέση μας με την Κατερίνα δεν υπάρχει ζήλια γιατί είμαστε ειλικρινείς και επικοινωνούμε. Το τραγούδι από το Μαύρο Ρόδο το άκουγα συνεχεία από τη σύντροφό μου και μετά το τραγουδούσα εγώ».