Η Κέλλυ Σακάκου έφυγε από τη ζωή 6 μόλις μήνες από το θάνατο του λατρεμένου της συζύγου, Σπύρου Φασιανού, μετά από τα πολλά προβλήματα που της δημιούργησε η νόσος Πάρκινσον. Η Κατερίνα Καραβάτου η οποία είχε συνεργαστεί μαζί της στο «Κους Κους» συγκινημένη για την απώλεια της, μίλησε για το πόσο αγάπη έδινε στους γύρω της.
«Θα ήθελα κι εγώ να αποχαιρετήσουμε από αυτή την εκπομπή μία γυναίκα την οποία εγώ είχα τη χαρά να γνωρίζω γιατί μας έκανε την τιμή να δεχτεί να είναι μέρος της εκπομπής μας για χρόνια. Αναφέρομαι στο «Κους Κους». Μια γυναίκα η οποία ήταν μια από τις εμβληματικές προσωπικότητες της ελληνικής τηλεόρασης τα πρώτα της χρόνια και για 30 χρόνια. Μάλιστα υπάρχει και μια ωραία ιστορία που έλεγε ότι η ίδια ήθελε να γίνει φιλόλογος, είχε βγάλει μια δραματική σχολή και η μητέρα της την πίεσε να λάβει μέρος σε αυτό το διαγωνισμό και μάλιστα επειδή ήταν εκπρόθεσμη κατά μία μέρα, πήγε στον υπάλληλο και τον παρακάλεσε για να μπορέσει να κάνει δεκτή την αίτηση της και ήταν μία από τις 5 που πήραν τελικά από συνολικά 800 ανθρώπους που είχαν κάνει αίτηση για εκείνον τον διαγωνισμό πρόσληψης στην ΕΡΤ.
Θα την θυμόμαστε πάντα. Νομίζω ότι η φωνή της, ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε, το πολύ ιδιαίτερο στυλ της. Την θυμάμαι να έρχεται κάθε μέρα πρώτη στην εκπομπή, ήταν πάντα πολύ δοτική, ήταν πάντα μέσα σε όλα. Δηλαδή θα μπορούσε η γυναίκα αυτή με την ιστορία που έχει να θέλει να παίρνει μέρος σε ένα κομμάτι της εκπομπής, ή να μιλάει για ορισμένα θέματα. Ήταν τόσο πολύ μέσα σε όλα που νόμιζες ότι είχες ένα συνομήλικο άνθρωπο δίπλα σου. Πάντα μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση αυτό. Ακομπλεξάριστη τελείως και με το χαβαλέ της και με τα τραγούδια της και βέβαια πάντα να σώσει την κατάσταση με εκείνη την τρομερή εμπειρία των χρόνων.
Κέλλυ Σακάκου: Η απελπισία μετά το θάνατο του συζύγου της και τα προφητικά λόγια
Θα την θυμάμαι ζωγραφισμένη με τα πιο όμορφα χρώματα, θα την ευχαριστώ για πάντα για όλα όσα είχε την ευγενή καλοσύνη να μας δώσει και θα θυμάμαι πάντα τον τρόπο με τον οποίο φρόντιζε και αγαπούσε τον σύζυγο της. Της λέγαμε κάτι και μας έλεγε «δεν μπορώ παιδιά θα πάω στον Σπύρο μου». Ήταν από αυτά τα πράγματα που θυμάμαι πάρα πολύ έντονα. Αυτό και την αγάπη που έδωσε σε όλους μας, που δεν το είχε καμιά ανάγκη να το κάνει. Το έκανε επειδή έτσι ήθελε, επειδή έτσι ένιωθε και νομίζω όλοι μας θα το θυμόμαστε όλοι πάρα πολύ έντονα για αυτό. Για την αγάπη που μας έδωσε, για την αγάπη της στον Σπύρο, για την αγάπη στην ελληνική τηλεόραση και της εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλό ταξίδι, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό και συλλυπητήρια στους οικείους της.»