Κάτια Δανδουλάκη: «Φοβήθηκα πάρα πολύ… Η μελανιά δεν φεύγει»
"Δούλευα υστερικά και μετά από 3 χρόνια κατάλαβα ότι έχω ανάγκη από γιατρό γιατί πήγαινα στον θέατρο, άκουγα κόσμο κάτω και με έλουζε κρύος ιδρώτας", εξομολογείται η Κάτια Δανδουλάκη.
Η Κάτια Δανδουλάκη, σε συνέντευξη που έδωσε στην εκπομπή STATUS του καναλιού Astra και τον Κωνσταντίνο Καμέα, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις κακοπροαίρετες κριτικές που έχει δεχτεί, ενώ εξομολογήθηκε και για τη δύσκολη περίοδο της ζωής της, όταν έχασε τα αγαπημένα της πρόσωπα.
«Πιστεύω πολύ στην καλόπιστη κριτική, βοηθάει πολύ τον άλλον να πάει πιο μπροστά. Οι λίγες αλλά πολύ αρνητικές κριτικές που είχα, που διέγραφαν κάτι, δεν με αφορούσαν γιατί κανείς δεν μπορεί να διαγράψει κανέναν, οπότε τις προσπερνούσα», είπε η Κάτια Δανδουλάκη και στη συνέχεια αποκάλυψε:
«Η μοναδική ανασφάλεια που είχα στη ζωή μου ήταν ψυχική, μην χάσω τους ανθρώπους μου. Τους έχασα. Και όταν έχασα τους ανθρώπους μου, έχασα και την ψυχική μου ισορροπία. Ζήτησα βοήθεια».
Καθηλωτική στον λόγο της, η Κάτια Δανδουλάκη είπε για την κατάθλιψη που βίωσε με αφορμή τον θάνατο του συζύγου της Μάριου Πλωρίτη: «Μετά τον θάνατο του Μάριου έπεσα σε κατάθλιψη. Δούλευα υστερικά και μετά από 3 χρόνια κατάλαβα ότι έχω ανάγκη από γιατρό γιατί πήγαινα στον θέατρο, άκουγα κόσμο κάτω και με έλουζε κρύος ιδρώτας. Δεν ήθελα να αντιμετωπίσω κόσμο.
Φοβήθηκα πάρα πολύ γιατί ήταν η δουλειά μου και πήγα και σε ψυχίατρο και σε σύμβουλο αυτογνωσίας. Χρειαζόμουν και φάρμακο και να καταλάβω τι είναι αυτός ο πόνος και πώς φεύγει από μέσα μου. Ο πόνος δεν έφυγε ποτέ και όσο περνάει ο χρόνος γίνεται χάος το κενό. Αλλά, υπάρχει τρόπος να το διαχειρίζεσαι, υπάρχει τρόπος να γνωρίζεις την ψυχή σου και να καταλάβεις να αγαπήσεις αυτή την ανασφάλειά σου, να βρεις τρόπο να βάλεις άλλες αγάπες καθημερινές.
Ο πόνος δεν φεύγει ποτέ, υπάρχει, είναι σαν χαλί μέσα στην ψυχή. Ο χρόνος εμένα δεν μου θεράπευσε κανέναν πόνο, όμως, η δουλειά που έκανα με την ψυχή μου θεράπευσε την αιμορραγία. Δεν αιμορραγώ, υπάρχει η μελανιά. Η μελανιά δεν φεύγει».
«Τον εαυτό μου τον είχα ταλαιπωρήσει πολύ, δεν του είχα δώσει αέρα να αναπνεύσει. Έμαθα να κανακεύω περισσότερο τον εαυτό μου, τον αγάπησα περισσότερο, έμαθα να συγχωρώ πολύ πιο εύκολα, να κατανοώ τους ανθρώπους πιο εύκολα. δεν θυμώνω», κατέληξε η Κάτια Δανδουλάκη.