Καθηλώνει ο Μιχάλης Αλικάκος: «Aισθάνομαι την μητέρα μου ζωντανή νεκρή»
"Περνάς ένα σοκ και δεν θέλεις να δεχθείς ότι στο αγαπημένο σου πρόσωπο συμβαίνει αυτό. Στην μητέρα σου" εξομολογήθηκε ο Μιχάλης Αλικάκος.
Στην παράσταση Terror πρωταγωνιστεί αυτή τη σεζόν ο Μιχάλης Αλικάκος και με αυτή την αφορμή μίλησε στην Ειρήνη Αρβανίτη και την κάμερα της εκπομπής του Alpha, «Καλύτερα δε γίνεται». Μέσα σε όλα, ο γνωστός ηθοποιός τοποθετήθηκε για την πολυσυζητημένη αποχώρηση του Άρη Σερβετάλη από την παράσταση στην οποία και πρωταγωνιστούσε ενώ συγκλόνισε για την μητέρα του.
Πιο συγκεκριμένα, ο Μιχάλης Αλικάκος σημείωσε χαρακτηριστικά πως «βρισκόμαστε αυτή την στιγμή σε έναν πόλεμο. Ο εχθρός είναι ο ιός και το Άγιο Δισκοπότηρο της επιστήμης μας δίνει ένα όπλο στα χέρια που λέγεται εμβόλιο. Οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών που υποτίθεται αλλά και πρέπει να είναι άνθρωποι της προόδου οφείλουμε να είμαστε σε αυτό τον δρόμο. Θεωρώ απαράδεκτη την στάση και την συμπεριφορά του Άρη Σερβετάλη και ως πρωταγωνιστή και ως δημόσιο πρόσωπο».
«Ελπίζω ο Άρης Σερβετάλης να δώσει εντολή ή να κάνει ασφαλιστικά μέτρα και στην εταιρεία παραγωγής που παίζει την ταινία του. Να μην παίζει στον κινηματογράφο γιατί και εκεί δεν μπορούν να μπουν μη εμβολιασμένοι. Όπως επίσης πιστεύω να κάνει μια εισήγηση στη Μονή Βατοπεδίου και στο Άγιον Όρος να μην υπάρχει και ο διαχωρισμός μεταξύ ανδρών και γυναικών. «Αν θέλεις να πολεμήσεις τον διαχωρισμό, να τον πολεμήσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της συμπεριφοράς και της προσωπικής σου έκφανσης» συμπλήρωσε ο ηθοποιός στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού στον Alpha.
Παράλληλα, ο Μιχάλης Αλικάκος καθήλωσε μιλώντας για την υγεία της μητέρας του. Η μητέρα μου ήταν αναρχικό στοιχείο, με τα κρασάκια και τα τραγουδάκια της. Είναι γιατί η μητέρα μου ζει. Χρησιμοποιώ το ήταν, συγχωρέστε με, γιατί αισθάνομαι την μητέρα μου ζωντανή νεκρή επειδή αυτή τη στιγμή είναι σε ένα πολύ προχωρημένο στάδιο άνοιας και είναι στενάχωρο για μένα και τα αδέλφια μου που την βλέπουμε σε αυτή την κατάσταση. Οπότε χρησιμοποιώ το ήταν γιατί δεν είναι ο εαυτός της πια. Σχεδόν δεν μας γνωρίζει πια».
«Περνάς ένα σοκ και δεν θέλεις να δεχθείς ότι στο αγαπημένο σου πρόσωπο συμβαίνει αυτό. Στην μητέρα σου. Κάποιες στιγμές λειτουργούσαμε και λίγο αντιδραστικά, «ρε μάνα έλεος! Πριν λίγο το είπαμε». Όταν μπήκαμε σε αυτό τον κυκεώνα και σε αυτό το καράβι που προχωρούσε και πηγαίναμε στους νευρολόγους, μας συμβούλευσαν πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε ανθρώπους με άνοια».