Συνέντευξη στην κάμερα του «Πάμε Δανάη» και τον Άρη Καβατζίκη έδωσε η Λυδία Κονιόρδου. Η σπουδαία ηθοποιός άνοιξε την καρδιά της για την πατρική απουσία, την ξαφνική απώλεια αλλά και τη συγχώρεση των γονέων για τα λάθη του παρελθόντος.
«Μεγάλωσα με τη μαμά, την αδερφή και τη γιαγιά μου. Η απουσία της πατρικής φιγούρας λείπει σε ένα παιδί, ειδικά σε ένα κορίτσι. Σε εκείνη την ηλικία δεν το σκέφτεσαι αλλά μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω τα σημάδια που μου άφησε αυτή η έλλειψη», εξομολογείται η Λυδία Κονιόρδου.
«Άρχισα να τα αντιμετωπίζω μόνη μου, χωρίς να πάω σε κάποιον ειδικό. Επίσης, το θέατρο με βοήθησε να αναγνωρίσω και να επουλώσω αυτά τα τραύματα, ώστε να φτάσω στο σημείο να «συγχωρήσω» τους γονείς μου», παραδέχεται η κορυφαία ηθοποιός.
«Αποφάσισα πολύ νωρίς στη ζωή μου να σταματήσω να παριστάνω το θύμα και να πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Έδωσα άφεση, τόσα ήξερα αυτοί οι άνθρωποι, τόσα έκαναν. Γνώρισα τον πατέρα μου από κοντά, για να καταλάβω ακριβώς από πού ερχόμουν. Δεν πρόλαβα όμως να χτίσω τη σχέση που ήθελα μαζί του», ανέφερε στη συνέχεια της κουβέντας η Λυδία Κονιόρδου.
«Παίζαμε στην Ισπανία ένα βράδυ και για κάποιον λόγο έχανα τα λόγια μου. Μετά κατάλαβα το γιατί: όλοι ήξεραν ότι ο πατέρας μου είχε πεθάνει και οι σκέψεις τους μου δημιουργούσαν παρεμβολές. Ο Κώστας Τσιάνος μου είπε: κάθισε, θέλω να σου πω κάτι, ο πατέρας σου πέθανε», αφηγήθηκε αμέσως μετά στη μεσημεριανή εκπομπή του MEGA.
«Πήρα τη βαλίτσα και όπως ήμουν ντυμένη πήρα δύο τρένα για τη Μαδρίτη και μετά την επόμενη πτήση για Ελλάδα. Πήγα στην κηδεία με τη βαλίτσα και εκεί η πρώτη μου λέξη ήταν: αχ, μα δεν πρόλαβα», κατέληξε στην ιστορία της η Λυδία Κονιόρδου.