Ιβάν Σβιτάιλο: «Ήμουν από αυτούς που έλεγαν εξαρχής ότι δεν πρέπει να μπει στο So you think you can dance»
Ο Ιβάν Σβιτάιλο μιλά για την εμπειρία του πρώτου live του So you think you can dance!
Ο χορευτής και χορογράφος Ιβάν Σβιτάιλο που κρατά μία από τις πέντε θέσεις της κριτικής επιτροπής του So you think you can dance μιλά στην Εύη Βαλή και στο περιοδικό 7ΜέρεςTv για την εμπειρία του πρώτου live του show…
Πώς ήταν για σένα η εμπειρία του πρώτου live;
Ήταν κάτι πάρα πολύ έντονο, το οποίο με έκανε να μην κοιμηθώ από την υπερένταση! Το να βρίσκομαι σε μια κριτική επιτροπή και ταυτόχρονα αυτό να προβάλλεται απευθείας γνωρίζοντας ότι σε βλέπει μια μεγάλη μερίδα τηλεθεατών, είναι για μένα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Δεν ήμουν ποτέ τηλεοπτική περσόνα, ώστε να έχω την ανάλογη εμπειρία. Πρόκειται όμως για ένα τηλεοπτικό προϊόν το οποίο αγγίζει κάτι που αγαπάω πάρα πολύ κι έχω αφιερώσει 15 χρόνια από τη ζωή μου σε αυτό.
Αφορά σε ένα αντικείμενο για το οποίο νιώθω σιγουριά, αλλά ταυτόχρονα νιώθω ευθύνη απέναντι στους νέους και θέλω να τους δώσω αγάπη, στήριξη και συμβουλές. Τα παιδιά που διαγωνίζονται δεν τα αντιμετωπίζω ως χορευτές από τους οποίους θέλω να διαλέξω τον καλύτερο. Τους βλέπω ως μια ομάδα και ακόμα κι αυτός που φεύγει με στεναχώρια και με συγκίνηση. Εύχεσαι ότι ακόμα κι αν δεν πέρασε να συνεχίσει να χορεύει.
Αυτή τη στάση σου την είδαμε και στην αποχώρηση του τέλη.
Ναι. Ήμουν όμως από αυτούς που έλεγαν εξαρχής ότι δεν πρέπει να μπει στο παιχνίδι ο Τέλης, γιατί θεωρώ ότι όσον αφορά στο χορό δεν είναι αρκετό να ευχαριστιέσαι όταν κάνεις κάτι. Το θέμα είναι να ευχαριστιέται ο θεατής βλέποντας αυτό που κάνεις επί σκηνής. Ένας χορευτής είναι ένας άνθρωπος ο οποίος πρέπει να σκοτώνει ένα μέρος του συναισθήματος, γιατί αυτό μπορεί να σε βγάλει εκτός ισορροπίας. Ο Τέλης μας απέδειξε ότι είχε συνείδηση και έδειξε συνέπεια ως προς αυτό για αυτό έφτασε τόσο ψηλά.
So you think you can dance: Αυτοί είναι οι δύο παίκτες που αποχώρησαν από το 1ο live!
Έχουν ευθύνη οι χορογράφοι;
Δεν είναι η δουλειά μου να κρίνω την χορογραφία. Έχουμε δει αυτά τα παιδιά σε διάφορες συνθήκες με διάφορες χορογραφίες. Είναι άλλα α πράγματα τα οποία σχηματίζουν έναν ολοκληρωμένο χορευτή. Το σημαντικό είναι τι αντιπροσωπεύει η χορογραφία για το χορευτή κι ένας χορογράφος πρέπει να εξηγεί, γιατί το παιδί χορεύει αυτό που χορεύει. Αν δεν το κάνει, υφίσταται κενό κι αυτά συμβαίνουν. Γιατί δεν είμαστε μια χώρα όπου υπάρχει καθαρή αντίληψη για το τι είναι ο χορός. Ο χορός είναι γυμνός, δεν χρειάζεται καν παπούτσια. Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ στην κουλτούρα της ως βάση το κλασικό μπαλέτο.