Τον περασμένο Νοέμβρη Μιμή Ντενίση και Λάκης Λαζόπουλος πέρασαν σε άλλο κεφάλαιο στη μεταξύ τους σχέση. Συναντήθηκαν στην πρεμιέρα του «Χτυποκάρδια στο θρανίο», αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν και πόζαραν μαζί. Καλεσμένη στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού η Μιμή Ντενίση απάντησε για αυτή την συμφιλίωση τους και ξεκαθάρισε τη θέσης της γύρω από το πως θα συμπεριφερθεί αν αποτελέσει ξανά αντικείμενο της σάτιρας του…
Για την συνάντηση τους
«Δεν είναι ωραίο να υπάρχει αυτό το «Α!»; Μου είπε και αυτός ένα ωραίο μυστικό και για αυτό του είπα το φιλί. Μου είπε κάτι ωραίο, μου το ψιθύρισε, που δεν θα το πω και του είπα κι εγώ να μου δώσει ένα φιλί. Κοίταξε, όλα τα πράγματα κάνουν έναν κύκλο. Θεωρώ ότι μόνο ο Θεός μπορεί να συγχωρεί ή να μην συγχωρεί. Εμείς είμαστε άνθρωποι. Κάνουμε τόσα πολλά λάθη ο καθένας και πιστεύω πραγματικά ότι ένας άνθρωπος που κάνει σάτιρα, επειδή η σάτιρα είναι πάρα πολύ εύκολο να σε παρασύρει, είναι όπως η κωμωδία στο θέατρο για τους κωμικούς. Δηλαδή ο λατρεμένος μου Βουτσάς, αν πιάσει ένα αστείο, εάν δεν τον σταματήσω, που βγαίνω έξω και φωνάζω «γιατί το ξαναείπες αυτό» και μου λέει «καλά μια δοκιμή έκανα», με την πονηριά του μωρού δήθεν, αλλά εγώ τον ξέρω τι έξυπνος είναι. Αν του πιάσει το αστείο μπορεί να το τραβήξει, άμα δεν είμαστε μαζί, δέκα λεπτά. Κάποιος που κάνει σάτιρα, όταν κάτι «πιάσει», πιστεύω ότι μπορεί να χάσει εύκολα το μέτρο. Εγώ δεν τα είχα «χαλάσει» ποτέ. Δεν είχα δημιουργήσει κάτι. Δεν θα μπω στην συζήτηση αν είχα ενοχληθεί. Το θέμα αυτό έκλεισε. Ο άνθρωπος μου μίλησε, του μίλησα, τελείωσε για εμένα.»
Τι θα έκανε αν την σατιρίσει ξανά;
«Δεν θα μπω ούτε σε αυτή τη σκέψη, ούτε σε αυτή την κουβέντα. Θεωρώ ότι είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, που ξέρει πως να χειρίζεται τα πράγματα, όπως ξέρω κι εγώ. Είναι κατινιά να σχολιάζεις κάτι όταν ένας άνθρωπος που μπορεί να έφταιξε σε πλησιάζει τον πλησιάζεις και τελειώνει. Το θεωρώ κατινιά το να το συνεχίσω και να λέω και μου είπε και του είπα. Δεν είναι του χαρακτήρα μου, καθόλου! Ό,τι έγινε έγινε, σαν να μην έγινε. Εγώ δεν είμαι στην τηλεοπτική λογική του να χρησιμοποιώ ό,τι μου συμβαίνει, είτε είναι επαγγελματικό, είτε είναι ατομικό, είτε ειπώθηκε κάτι για εμένα καλό ή κακό. Και δεν βλέπω να με έχει βλάψει στα πολλά χρόνια που είμαι. Αντίθετα, με έχει ωφελήσει το ότι δεν σχολιάζω, δεν απαντώ, δεν συμμετέχω. Μπορεί να σου φανεί υπεροπτικό, αλλά εγώ δεν χρειάζομαι να χρησιμοποιήσω. Χρησιμοποιώ τις γνώσεις μου, χρησιμοποιώ το ήθος μου, το μυαλό μου και δεν χρειάζομαι να χρησιμοποιήσω άλλο. Να βοηθήσω άλλο, βοηθάω, να χρησιμοποιήσω, δεν χρησιμοποιώ. αν το είχα ανάγκη και δεν είχα αυτό το backround, μπορεί να ήμουν κι εγώ έτσι. Δεν το έχω. Αυτό σου το λέω με εγωισμό.»