«Είναι η μαμά μου με τον μπαμπά μου και μιλάνε πολύ τρυφερά. Φυσάει αέρας. Δύο ανθοστήλες, δύο βάζα. Παίρνει ο αέρας την κουρτίνα και ακούω ένα «μπαααααμ» και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου συνεχίζουν να μιλάνε και λέω «Θεέ μου τι γίνεται τώρα» και συνειδητοποιώ αυτόματα ότι δεν ακούνε.»
«Υπήρχε μία λογική στο σχολείο. Ρωτούσαν τι δουλεια κάνει ο μπαμπάς σου. Καταρχήν ζούσαμε πλουσιοπάροχα έτσι…Πρώτη δημοτικού, η κυρία Αλεξάνδρα με ρωτάει «ο μπαμπάς σου τι δουλεια κάνει;». Λέω «οικοδόμος» και ακούω επιφωνήματα μέσα στην τάξη και συνειδητοποιώ ότι κάτι δεν πάει καλά. Την επόμενη χρονιά που το έχω ψάξει απαντω «αμμοκονιαστής». Βούβα!»