Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου δηλώνει ανοιχτά τα 64 του χρόνια και μιλά μεταξύ άλλων στο περιοδικό «Λοιπόν» και στην Ρενέ Σαραντινού για τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει τα τελευταία 10 χρόνια.
Κάποιες κυρίες που είναι στη δική σου γενιά ίσως δυσανασχετήσουν με τη δήλωση της ηλικίας σου, γιατί δηλώνουν πολύ μικρότερες.
Καλά…και τις πιστεύεις; Είμαι αγόρι και δεν με νοιάζει, τα στρογγυλεύω κιόλας, λέω 65 χρονών. Μπήκε στα 37 ο γιος μου. Είναι στην Ελλάδα ξεναγός. Πριν από λίγες μέρες είχε τα γενέθλια του και δεν είχα να του δώσω ένα φράγκο. Του είπα: «Χρόνια Πολλά αγάπη, αγάπη μου, περιμένω κάτι λεφτά να μου έρθουν και τότε θα σου τα δώσω». Έχω 10 χρόνια να δώσω στα παιδιά μου από ένα 50αρικο να πάρουν ένα πουλόβερ. Από το 2005 έχω οικονομικές δυσκολίες. Άνοιξα ένα μαγαζί, «μπήκα μέσα» 150.000 ευρώ και τώρα που μιλάμε χρωστάω καμιά 300.000 ευρώ.
Δεν σε αγχώνει αυτό;
Καθόλου. Με πήραν οι τράπεζες και μου έβαλαν «χέρι». Δεν αρνούμαι να δώσω τα χρήματα, αλλά τη σύνταξη μού τη δώσατε μισή. Δούλεψα 45 χρόνια και μου δίνετε για 20, μειωμένη. Τα χ΄ρεη μου τα διατηρείτε, αλλά τις απολαβές μου τις κατεβάζετε συνέχεια. Πέρασα μια τριετία φοβερή, αυτοκτονική. Μετά έκανε ένα «κλικ» και είπα: «Δεν θα τρελαθώ εγώ, άσε να τρελαθούνε αυτοί». Είναι σχέδιο και τώρα λένε: «Φέρε τα σπίτια, τα λεφτά σου, «κουρεύουμε» τις αποταμιεύσεις σου… Δεν πληρώνω, αλλά όχι από ανεντιμότητα. Είμαι έντιμος άνθρωπος, δεν θα βάλω και ηθικά διλήμματα. Στην καταστροφή πάμε.